3 ธันวาคม 2546 13:26 น.
ผีขี้เมา
หยาดน้ำค้างพร่างพรมกลางลมหนาว
ราดรดรอยแรกร้าวคราวรักไหม้
ทนขมขื่นกลืนกล้ำการช้ำใน
รอถึงวันสิ้นใจไกลคนลวง
เพียงปลายลิ้นปลิ้นปล้อนคำอ้อนออด
หลงตลอดเรื่อยมาว่าห่วงหวง
แค่คำพรอดพร่ำเพรื่อเชื่อทั้งปวง
ไม่เคยล่วงรู้ใจจึงได้ตรม
คำสัญญาเยื่อใยลืมไปหมด
คำโป้ปดลวงล่อก่อขื่นขม
คำวานพาลเป็นพิษจิตระบม
คำชื่นชมกลับชังหวังมืดมน
รักมาแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นสอง
รักเคยครองเช้าค่ำมาช้ำหม่น
รักจากคนพูดพล่อยร้อยเล่ห์กล
รักจากคนหลายใจขอไกลลา
ขอถอนตัวเหินห่างเส้นทางรัก
เพราะประจักษ์แก่ใจไร้กังขา
ยามคิดถึงวันวารที่ผ่านมา
อนิจจา..จริงใจนั้นไม่มี..ฯ
2 ธันวาคม 2546 07:18 น.
ผีขี้เมา
กะเสือกกะสนด้นดั้นเพื่อฟันฝ่า
กะสับกะส่ายหมายว่าจะเป็นใหญ่
กะแนะกะแหนแม้เพียงเสียงเหลือบไร
กะล่อนกะล่อนวางไว้ปลายลิ้นวน
กะโหลกกะลาหนาเปลอะจนเขลอะคล้ำ
กะหลุกกะหลิกจิกจ้ำย้ำฉ้อฉล
กระเบียดกระเสียรเรื่อยมาประชาชน
กระออดกระแอดแดดลนจนผิวเกรียม
กระหนุงกระหนิงหญิงงามเฝ้าตามเคลีย
กะลิ้มกะเหลี่ยเกลี่ยกลบสงบเสงี่ยม
กระสันสวาทขาดจริตไม่คิดเจียม
กะเร่กะร่อนซ่อนเหลี่ยมพญางู
โอ้ละเห่โอ้ละชาชาวนาเอ๋ย
กะพล่องกะแพล่งสุดเอ่ยเผยใครรู้
กะจิตกะใจไหนเล่าเข้าอุ้มชู
เห็นเห็นอยู่คือเพียงเสียงแดกดัน...ฯ
1 ธันวาคม 2546 13:04 น.
ผีขี้เมา
อีกสักครั้งของชีวิตที่ผิดหวัง
ขอเริ่มตั้งต้นใหม่ในวันนี้
รักเคยราลางเลือนหลายเดือนปี
กลับแจ่มใสสดสีไม่มีตรม
เมื่ออ้อมแขนวันนี้มีเธออีก
จะไม่หลีกปลีกไกลให้ขื่นขม
จะรักเธอมากล้นจนสิ้นลม
จะเชยชมรักสนิทนิจนิรันดร์
ด้วยประจักษ์ว่าใจยังใฝ่รัก
มีความภักดิ์เคียงใกล้ดังใฝ่ฝัน
แม้มีสิ่งอื่นใดให้ไกลกัน
ไม่มีวันกั้นใจให้ไกลเธอ
ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยชิดใกล้
เคยมอบใจแก่กันมั่นเสมอ
แต่กลับผ่านเลยไปคล้ายละเมอ
ความพลั้งเผลอจึงตระหนักรักมลาย
รักคราวนี้ไม่มีที่จะพลาด
ขอโอกาสอีกครั้งยังไม่สาย
จะมอบรักภักดีไม่มีคลาย
เพราะว่าได้พบชีวิตดังจิตปอง
19 พฤศจิกายน 2546 11:21 น.
ผีขี้เมา
ควรตรึกตรองทำนองเหตุ
ตัวเป็นไทยใจเพศพลั้ง
ทำเนียมบ้านคร้านเกลียดชัง
หลงฝรั่งคลั่งดารา
เดินเขย่าโขยกขย่ม
อวดเต้าต้มขะเมนหน้า
เสื้อแสงหลุดฉลุยตา
หรือใช่ว่าน่าสนใจ
ดอกไม้งามแต่ไร้กลิ่น
ก็เสื่อมสิ้นราคาหาย
ภมรใดจะใกล้กราย
หมดความหมายไร้สิ่งแล
คิดใคร่ครวญล้วนสติ
อุตริผลิบานเที่ยวพาลแฉ
เมื่อเริ่มต้นควรรีบแก้
อย่ารอแก่เกินชรา
มิใช่ว่ามาค่อนแคะ
ดูกระแดะกระดี๋ด๋า
หวังจรรโลงจารีตวัฒนา
จะดีกว่าหรือว่าไหม..?
14 พฤศจิกายน 2546 13:04 น.
ผีขี้เมา
ยินข่าวมาว่าเจ้านั้นเศร้าหมอง
ไม่สมปองดังหมายรักใฝ่ฝัน
ทนขมขื่นกลืนกล้ำช้ำจาบัลย์
ทุกคืนวันระทมซมน้ำตา
คนที่หวังอิงแอบแนบไออุ่น
มาทารุณจิตใจเหมือนไร้ค่า
ตัดไมตรีสัมพันธ์ลืมสัญญา
นอนซบหน้าร้องไห้นานหลายวัน
รู้เจ้าเจ็บเหน็บร้าวในคราวนี้
คงเต็มที่ยามรักมาหักหัน
ช้ำแผลในใหญ่กว่าจะรำพัน
ความโศกศัลย์บั่นทอนคอยหลอนใจ
อยากยื่นมือให้จับกระชับมั่น
เฝ้าปลอบขวัญยามอ้างว้างหวั่นไหว
ลบลอยแผลแผ่ร้าวทุกคราวไป
แต่จนใจตรงที่ไม่ดีพอ
แค่คนจรหมอนหมิ่นสิ้นศรีศักดิ์
ไร้แหล่งพักหลักพิงแท้จริงหนอ
เนื้อตัวดำคล้ำหม่นจนมอซอ
ค่าไม่พอเคียงชิดสนิทนาง
กำลังใจส่งมาให้กล้าสู้
อย่าอดสูชีวิตยามผิดหวัง
ก้าวต่อไปอย่างที่มีพลัง
จะถึงยังเส้นชัยดังหมายปอง...ฯ
หน้าส่วนตัว
737
