3 มีนาคม 2547 12:37 น.

ห่วงใย ( คมในฝัก )

ผีขี้เมา

พี่ไกลน้องมีแต่เหงา
ตรมตรอมเศร้ากลืนห่มไห้
ราตรีผ่าแต่นี้ไป
ขื่นขมได้ทุกคืนวัน

จรจากไกลขอวอนว่า
รักสัญญาอย่าผลักผัน
ถือสัจจะซื่อต่อกัน
ใฝ่ร่วมฝันยามไกลลา

( ถอด )
พี่ไกลน้องน้องไกลพี่มีแต่เหงา
ตรมตรอมเศร้าเศร้าตรอมตรมกลืนห่มไห้
ราตรีผ่านผ่านราตรีแต่นี้ไป 
ขื่นขมได้ได้ขมขื่นทุกคืนวัน

จรจากไกลไกลจากจรขอวอนว่า
รักสัญญาสัญญารักอย่าผลักผัน	
ถือสัจจะสัจจะถือซื่อต่อกัน		
ใฝ่ร่วมฝันฝันร่วมใฝ่ยามไกลลา
				
23 กุมภาพันธ์ 2547 09:55 น.

สัญญา

ผีขี้เมา

จิตรผวาล้าอ่อนสะท้อนจิตร
ฝันเคียงมิตรคิดไว้ใช่อย่างฝัน
วันเลยพ้นล่วงผ่านเนิ่นนานวัน
ใยสัมพันธ์ยิ่งหมดเชื้อของเยื่อใย

หม่นฤทัยได้แต่ฝืนกล้ำกลืนหม่น
ไฉนคนจึงแฝงเลศเหตุไฉน
ใจร้อยเล่ห์เหหันห้ำหั่นใจ	
มาทำร้ายได้ลงคอท้อเรื่อยมา		

ปวดเต็มล้นทนกักเก็บความเจ็บปวด
กว่าจะหายร้าวรวดนี้หลายปีกว่า
ตาละห้อยย้อยฉ่ำหยาดน้ำตา
ไกลอำลาอย่าจดจำยามต้องไกล

จบแค่นี้ดีกว่าอยู่ไม่รู้จบ
ไว้คอยพบกันต่อขอฝากไว้
ในชาตินี้มีแต่กรรมจึงช้ำใน	
รอชาติใหม่นะคนดีพี่จะรอ...๚๛				
20 กุมภาพันธ์ 2547 11:22 น.

พอแล้ว ( กวางเดินดง )

ผีขี้เมา

๏  ใจเอ๋ยเคยเกษมปรีย์เปรมสุข
จิตรเอ๋ยได้สนุกทุกข์ห่างเหิน
น้องเอ๋ยมาราร้างทำหมางเมิน
สาวเอ๋ยพาลมาเดินเหินห่างไกล

พี่เอ๋ยรักแน่แท้ยิ่งนัก	
สวาทเอ๋ยมาหักถูกผลักไส
ใครเอ๋ยหนอเล่าจะเข้าใจ
เหงาเอ๋ยนานเพียงใดไม่รู้เลย

คนึงเอ๋ยความหลังครั้งเก่าก่อน	
รักเอ๋ยไม่คอยหลอนหลอกย้อนเย้ย		
นอนเอ๋ยเรียงเคียงหมอนกอดหนุนเกย
นานเอ๋ยกลับเฉยเมยเป็นเย็นชา

พอเอ๋ยแค่นี้หนอไม่ขอพบ
หญิงเอ๋ยหมายมาสบจะหลบหน้า
ขอเอ๋ยอยู่อย่างเหงาเจ้าน้ำตา	
อย่าเอ๋ยมาง้องอนคนอ่อนแอ.....๚๛
				
19 กุมภาพันธ์ 2547 10:41 น.

ยังคอย

ผีขี้เมา


๏  ดังนกน้อยคล้อยบินหลงถิ่นป่า	
พลัดเข้ามายังเมืองอันเรืองรุ่ง
รู้ไม่เท่าเหล่าพรานชำนาญกรุง
ที่คอยมุ่งจูงจับไปสับแกง

กว่าจะหันหลังกลับก็ยับย่น
รอยด่างดลทั่วร่างริ้วขวางแฝง   
ราคีคาวฉาวโฉ่โผล่สำแดง	
มิอาจแย้งฝืนขัดสลัดลง

ใยจำยอมเกลือกกลั้วสิ่งชั่วช้า
หรือมายาพาให้ใจไหลหลง
ยอมตราหน้าว่าเขลาผิดเผ่าพงษ์	
ไม่ดำรงคุณค่านวลนารี

เฝ้ารอวันผันย้อนคืนคอนเก่า
ถิ่นลำเนาเคยรักในศักดิ์ศรี
โปรดกลับมาเริ่มต้นเถิดคนดี  
ทุกวันนี้ยังคอยอย่างน้อยใจ.....๚๛
				
6 กุมภาพันธ์ 2547 10:47 น.

จำใจลา

ผีขี้เมา

ความรักขมรักขื่นฝืนไม่ได้
อยู่ก็เอียนก็อายทนขายหน้า
เมื่อรักลมรักลวงล่วงล้ำมา
ขอหลบหนีหลบหน้าลาจากจร

เป็นบทเรียนบทเล่าเอาไว้คิด
หากจะผิดจะพลั้งได้สั่งสอน
คอยเตือนใจเตือนจิตรคิดสังวรย์	
การรีบร้อนรีบรักมักตรอมตรม

ความสัมพันธ์สัมผัสเคยมัดไว้	
มาเคลื่อนคล้อยเคลื่อนคลายเกินหมายข่ม
ทนปวดร้าวปวดร้อนนอนระทม	
เจ็บระบมระบาดเจียนขาดใจ

เข็ดอีกนานอีกแน่กับแผลช้ำ
อย่ามาเหยียบมาย่ำซ้ำรอยไหม้
เพียงเท่านี้เท่านั้นมันมากมาย
จึงจำเป็นจำไปให้ไกลตา...ฯ

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีขี้เมา
Lovings  ผีขี้เมา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีขี้เมา
Lovings  ผีขี้เมา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีขี้เมา
Lovings  ผีขี้เมา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผีขี้เมา