31 ตุลาคม 2546 10:44 น.
ผีขี้เมา
ฝนระห่ำกระหน่ำโถมโครมโครมครืน
ฟ้าทั้งผืนฝืนสะท้านสะท้อนไหว
น้ำทะลักถล่มทะลายกระจายไป
กลางความหม่นปนหมองไหม้แทบวายวาง
ลมกรรโชกโยกสะบัดเที่ยวกวัดแกว่ง
ฤทธิแรงแว้งระรัวดังมั่วคลั่ง
ใดมาอ้างมาขวางกั้นต้องพลันพัง
พลูพลังสะพรั่งบานการทำลาย
ธรรมชาติลงโทษหรือโกรธกริ้ว
ที่มนุษย์ไม่หยุดหิวหื่นกระหาย
ร่มไม้รื่นยืนเคียงอยู่เรียงราย
มาล้มหายเพราะใดนั่นรู้กันดี
เสาะเสพสุขกลางทุกข์ขรมนิยมนัก
มิเคยจักสำนึกตนคนหรือนี่
ผลของเวรเดนของกรรมตามราวี
จะไม่มีแม้ที่ทางไว้ฝังตัว
ยามน้ำหลากฝากน้ำตาทุกคราครั้ง
ใครจะรั้งยั้งยื้อยุดหยุดความชั่ว
ยินเสียงฝนปนเสียงฟ้าชั่งน่ากลัว
เหมือนเสียงรัวคอยเร่งเร้าเอาวิญญาณ...ฯ
30 ตุลาคม 2546 12:37 น.
ผีขี้เมา
ทุกคำกลอนจากใจฝากให้นี้
มิใช่มีมาทวงความห่วงหา
ทุกหยดหมึกยังหมาดหยาดน้ำตา
ซึ่งหลั่งมาเพราะเหงาเศร้าโศกใจ
มิได้หวังทวงสิทธิ์ความคิดถึง
และรู้ซึ้งไร้สิทธิ์ความชิดใกล้
นับแต่นี้ต้องห่างร้างแรมไกล
จะจากไปสุดแคว้นสุดแดนดิน
ด้วยช่องว่างห่างชั้นมากั้นขวาง
ปิดเส้นทางหว่างใจไว้หมดสิ้น
ขอร้องไห้ให้น้ำตาล้นบ่าริน
ล้างมลทินคาวใจให้เลือนลาง...ฯ
16 ตุลาคม 2546 11:37 น.
ผีขี้เมา
คิดถึงมากอยากเยือนยังเรือนถิ่น
ณ แดนดินส้มโอหวานข้าวสารขาว
มีความรักฝากไว้ในเรื่องราว
ยังยืนยาวเนิ่นนานที่ผ่านมา
สุขได้พบสบตาคืนฟ้าผ่อง
กลางละอองดาวพร่างกลางเวหา
หนุนตักอ่อนนอนฝันชมจันทรา
ไม่เคลื่อนคราเคลียคลอพนอเคียง
ลมรำเพยเชยใบไม้ไหวอ่อน
อิงแอบอ้อนวอนคำลำนำเสียง
กระซิบซาบวาบหวามในสำเนียง
ยังอายเอียงแอบซบไม่สบตา
ด้วยวันนี้ในเมืองมีเรื่องยุ่ง
ไม่อาจมุ่งหมายมาตรปรารถนา
งานสำเร็จเสร็จก่อนจะย้อนมา
ขอสัญญามั่นไว้จะไม่ลืม........๚ะ๛
15 ตุลาคม 2546 09:40 น.
ผีขี้เมา
ขอสวมแหวนแทนใจเอาไว้ก่อน
แล้วจะย้อนกลับมาหาจอมขวัญ
ร่วมเคียงคู่อยู่สองประคองกัน
ตราบนิรันดร์ตะวันสิ้นดินละลาย
ยามห่างไกลใช่ลืมไปปลื้มหลง
ยังดำรงความรักสมัครหมาย
แม้นสาวอื่นหมายมั่นสัมพันธ์กาย
รับรองได้ว่าพี่มีใจเดียว
ถวิลนักจากกันในวันนี้
เกรงคนดีเปลี่ยนไปในยามเปลี่ยว
อย่าเลยนะอย่าทำให้ช้ำเชียว
มันฉุนเฉียวเกินยิ่งกว่าสิ่งใด
แหวนวงน้อยด้อยค่าสง่าศรี
ดูไม่มีราคาค่าไฉน
แต่เปี่ยมล้นจนหลามด้วยน้ำใจ
จงสวมไว้นิ้วนางยามร้างจร
ชายรูปงามตามติดจะคิดเกี้ยว
หมายคล้องเกี่ยวผูกพันจงผันผ่อน
หว่านคารมณ์คมคาย ให้ตัดรอน
อย่าใจอ่อนวอนเจ้าโปรดเข้าใจ
สัญญาใจคล้ายหลักปักคงมั่น
ไม่แปรผันโยกคลอนด้วยอ่อนไหว
ไม่ลวงล่อหลอนหลอกหรือนอกใจ
จดจำไว้สองปีพี่กลับมา...๚ะ๛
14 ตุลาคม 2546 09:45 น.
ผีขี้เมา
เพียงประสบพบพักตร์ก็รักก็หลง
ใฝ่พะวงเคียงข้างมิห่างมิหาย
อุรารุ่มร้อนรนกระวนกระวาย
ด้วยพิษไฟรักเผาให้เร่าให้ร้อน
ทั้งร้อยเอ็ดเจ็ดย่านเที่ยวผ่านเที่ยวพ้น
พบแต่คนเสแสร้งแกล้งหลอกแกล้งหลอน
ไม่ใยดีมีแต่เจ้าแง่เจ้างอน
ไม่อาทรแผ่เผื่อไร้เยื่อไร้ใย
เมตตาด้วยช่วยรับประคับประคอง
อย่าให้ต้องผิดหวังดังฝันดังใฝ่
ขอเศษเสี้ยวเพียงนิดน้ำจิตน้ำใจ
ช่วยโปรยปรายให้บ้างอย่าหมางอย่าเมิน
เป็นชาวดินถิ่นด้อยน้อยศักดิ์น้อยศรี
หวังไมตรีสักครั้งอย่าห่างอย่าเหิน
ใช่มาหลอนมาลวงทำล่วงทำเกิน
หากประเมินรักนี้มีมากมีมาย
ให้หวั่นเกรงรังเกียจจะเหยียดจะหยาม
แค่คนต่ำขี้เมาทั้งเช้าทั้งบ่าย
ใครจะมาใยดีมีจิตมีใจ
คงไม่วายขลักขลุกกับทุกข์กับตรม
ขอร่วมหัวจมท้ายไม่ย้ายไม่โยก
จะครองโลกความชื่นไร้ขื่นไร้ขม
ณ ตรงนี้สองเราเฝ้าชื่นเฝ้าชม
เพียงสองกลมต่อวันไม่ผันไม่แปร......๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
721
