13 พฤษภาคม 2547 10:07 น.

.....รำพึง....ถึงพฤษภา.....


.....ควันเทาเบาบางบาง
ล่องลอยอย่างอ่อนอ้อยสร้อย
ชายหนึ่งซึ่งใจลอย
นั่งปลดปล่อยรอยคำนึง

.....มือจับมวนยาเส้น
ดูดเน้นเน้นระลึกถึง
วันวารยังติดตรึง
เหมือนประหนึ่งเมื่อวันวาน

.....พฤษภาปีผ่านพ้น
คนดิ้นรนน่าสงสาร
หลีกลี้หนีซมซาน
อุดมการณ์ย่อยยับไป

.....โลหิตหลั่งไหลริน
เปรอะแผ่นดินนั่นเพราะใคร
ใครนั้นคงเป็นใหญ่
คนกราบไหว้ทั่วพารา

.....กี่ชีวิตที่ดับดิ้น
พวกทมิฬมันเข่นฆ่า
เหมือนอย่างเป็นผักปลา
ไร้ราคาค่าไม่มี

.....ใครก่อ...ใครระยำ
เฝ้าตอกย้ำทุกนาที
ใครนั้นยังอยู่ดี
มีชีวีในสังคม

.....วันเดือนเลื่อนผ่านไป
อกหม่นไหม้ใจขื่นขม
พฤษภา...ก็แค่...พฤษภาคม
กี่คนตรม...ใครจดจำ......