นกแขกเต้ากับชาวนา

ผีเสื้อปีกบางฯ

๑......นมนานกาลก่อนเก่า..........มีเรื่องเล่าสืบกันมา
ยังมคธนัครา.............................ที่ชายป่าบนยอดเขา   

๒......ป่างิ้วที่กล่าวนี้...................ยังคงมีนกแขกเต้า         	
พักพิงใต้ร่มเงา.........................ไม่เคยเหงาห้าร้อยตัว

๓......รุ่งเช้าออกหากิน...............พากันบินไม่หวั่นกลัว
ตั้งแต่ฟ้าสลัว.............................มุ่งหน้านาข้าวสาลี

๔......พากันลงจิกกิน.................แล้วร่อนบินหลังอิ่มพี
ย้อนกลับรังถิ่นที่........................เป็นเช่นนี้ทุกวันไป

๕......แต่เหตุดูแปลกแยก...........เจ้านกแขก(เต้า)ตัวโตใหญ่
พญานกนี้ไซร้.............................ทำแปลกใจไม่เคยเจอ

๖......ชาวนาคิดแผนจับ...............วางกับดักยามนกเผลอ
จับได้แล้วถามเธอ.......................ว่า "นี่เออเจ้านกไพร"

๗......นกอื่นหลังอิ่มแล้ว..............รีบบินแจวกลับป่าใหญ่
ปากว่างไม่มีอะไร........................แต่เจ้าไม่เคยเพียงพอ

๘......คาบอีกสามรวงข้าว.............เป็นเพราะเจ้ามียุ้งรอ
หรือต้องไปกินต่อ........................เราอยากขอให้ตอบที

๙......หรือเรามีเวรกรรม..............เคยกระทำกับเจ้านี้
หรือเจ้าไปใช้หนี้..........................หรือเจ้ามีที่ฝังไว้

๑๐.....พญานกแขกเต้า................ว่ารวงข้าวที่เอาไป
รวงหนึ่งเอาไปใช้.........................หนี้เก่าไงต้องชี้แจง

๑๑.....หนี้เก่าคือพ่อแม่.................ยามท่านแก่ไร้เรี่ยวแรง
ตัวเราต้องแสดง...........................กตัญญูด้วยรู้คุณ

๑๒.....รวงสองเอาให้เขา...............ที่นอนเนาในรังอุ่น
คือลูกต้องเจือจุน..........................หวังผลบุญในบั้นปลาย

๑๓.....ลูกจะคอยดูแล....................ยามเราแก่จนชีพวาย
ให้เขาเราสบาย.............................จนสุดท้ายของชีวี

๑๔.....รวงสามเอาไปฝัง.................อยากให้ฟังเป็นเช่นนี้
เป็นการทำความดี.........................กับนกที่ป่วยชรา

๑๕.....บัณฑิตท่านกล่าวไว้..............ทำบุญไปเหมือนกับว่า
เราฝังทรัพย์เงินตรา.......................ใช้ภายหน้าคราจำเป็น

๑๖.....ชาวนาจิตเลื่อมใส.................เริ่มเข้าใจในประเด็น
พญานกชี้ให้เห็น............................คุณธรรมย้ำจิตใจ

๑๗.....จึงปล่อยพญานก..................พร้อมกับยกนาข้าวให้
พญานกให้อภัย..............................แล้วจึงให้โอวาทมา

๑๘.....ขอท่านสั่งสมบุญ...................ไปเป็นทุนในภายหน้า
พ่อแม่แก่ชรา.................................ขอชาวนาจงดูแล

๑๙.....ชาวนาได้คติ........................คิดตรองตริตั้งใจแน่
สร้างกุศลไม่ผันแปร......................จวบจนแก่ตลอดไป

๒๐.....แขกเต้าผู้ปัญญา.................นั้นรู้ว่าทำอย่างไร
กับทรัพย์ที่หาได้............................สุขกายใจตลอดกาล

๒๑.....คนเราทุกวันนี้....................นกแขกชี้ให้ชื่นบาน
เก็บทรัพย์มาเนิ่นนาน...................ควรรู้การใช้ทรัพย์สิน

๒๒.....ใช้ทรัพย์ทำกุศล..................สร้างบุญผลชนยลยิน
เกิดคุณค่าชีวิน..............................จวบจนสิ้นอายุขัย........