22 พฤษภาคม 2546 11:26 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
๒๔ มีนาคม ๒๕๔๖
.... หวายยยย.....เราตื่นสายอีกแล้ววววว
เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ก็เข้าวันใหม่แล้ว (พี่ ๆ ใจร้าย ใช้แรงงานเด็ก)
วันนี้ น้อง ๆ มารอแต่เช้าเลย
ฮั่นแน่ .... จับน้องเล่นเกมส์ดีก่า อิอิ สำเร็จแฮะ !!!!
วันนี้ทุกคนตั้งใจทำกิจกรรมดี ปัญหาระหว่างเพศเริ่มหมดไป
ทีละน้อย ๆ จนแทบไม่เหลือ น่าชื่นใจมาก ๆ เลยค่ะ
ยิ่งการนำเสนอผลงานของน้อง ๆ ผู้ชาย ที่ตลก ๆ
ทำให้เกิดเสียงหัวเราะดังก้องบริเวณโรงเรียนได้ไม่ยากเลย
วันนี้มีกิจกรรมที่ทำให้เกิดอารมณ์อ่อนไหว และละเอียดอ่อน
ค่อนข้างเยอะ ซึ่งจาวตาลเตรียมใจมารับความเงียบแล้วล่ะ
แต่ผลกลับตรงข้าม น้อง ๆ กล้าแลกเปลี่ยนเรื่องราว
ความทุกข์ที่สุดของตัวเอง ให้เพื่อนฟังได้อย่างไม่ลังเลมากนัก
ถึงแม้บางคนจะมีน้ำใส ๆ คลอเต็มเบ้าตาก็ตาม ....
จาวตาลว่ามันเป็นน้ำตาแห่งการปลดปล่อยนะคะ
ถ้ามันจะไหล ก็ปล่อยมันเถอะ อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า
เรายังมีกันและกันอยู่เคียงข้าง ที่พร้อมจะให้กำลังใจเสมอ
(โห ..ซึ้งก็เป็นด้วย อิอิ) .... จาวตาลว่ากิจกรรมนี้ทำให้พวกเรา
สนิทกันขึ้นเย๊ออออเลยนะคะ ไม่เชื่อลองดูตอนนี้สิ (จะเห็นมะเนี่ย)
น้อง ๆ จูงมือพวกเราเดินชมหมู่บ้าน แล้วก็ไร่ของพวกเขาค่ะ ...
ไร่เขียวชอุ่ม ลมเย็น ๆ มีผลไม้เมืองหนาวให้เด็ดใส่ปากได้
ตลอดทางเลย ... พวกเราทุกคนมีโอกาสไปกราบพระอาจารย์
ที่มาอยู่บนดอยด้วยน๊า.... น้อง ๆ ลากพวกเราขึ้นเขาไปค่ะ
กว่าจะตะกายพาตัวอ้วน ๆ ของตัวเอง ขึ้นมาได้ครบ ๖ ชีวิต
ก็แทบกระอัก น้อง ๆ หลายคนชวนพวกเราไปที่บ้าน
แต่ไปไม่หมดหรอกนะคะ ต้องกลับไปพักผ่อนเอาแรง
เพราะคืนนี้มีปาร์ตี้แบบลีซู อิอิ (ขอแว๊บไปอาบน้ำก่อนนะคะ)
ปิ๊ง !!!!.... (กรุณาจินตนาการภาพนางฟ้าปรากฏตัวข้างหน้า)
มาแล้วค๊าาา....น้องดาว (นางฟ้าของจาวตาล ผู้เนรมิตชุดสวย
ให้พวกเรา...อิอิอิ)) หนึ่งในผู้เข้าอบรม พาจาวตาล พี่โบว์
พี่แอน ไปแต่งสวยเป็นสาวลีซู ส่วนหนุ่ม ๆ อีก ๓ คน ก็ซุ่ม
ไปหล่อในชุดชนเผ่ามา
เมื่อเราไปถึงลานกว้างที่เดิม น้อง ๆ ที่น่ารักก็ลากพวกเรา
(แบบไม่ทันตั้งตัว) เข้าวงเต้นรำทันที การเต้นแบบลีซู
จะจับมือ และ ล้อมกันเป็นวง ดังนั้นจึงเป็นโอกาสเดียวที่
ชายหนุ่มหญิงสาว จะจับมือ เมาสาว เมาบ่าว (น้องๆที่นั่น
เค้าเรียกกันแบบเนี้ยค่ะ) กันได้ โดยมีนักดนตรีดีดเพลง
อยู่กลางวง ทุกคนจะทำเท้าเป็นท่าเดียวกันหมดเลย
ดูแล้วน่ารักดีแฮะ....
หลังจากการเต้นรำจบลง น้อง ๆ ๕-๖ คนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
ดูดาวที่ส่องประกายระยับอยู่บนผืนกำมะหยี่สีดำอันกว้างใหญ่
(ต้องไปเห็นเองค่ะว่าดาวบนดอยน่ะ สวยแค่ไหน) พร้อมกับ
ถ่ายทอดความประทับใจ และเรื่องราวส่วนตัวของพวกเขา
ออกมาให้ได้ฟังกันอย่างสนิทสนม น้องตัวเล็ก ๆ บางคน
ก็หลับไปกับตักพี่ย้ง บางคนก็นั่งตักพี่แอน พี่เอก
หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ซัน ผู้ยังคงเป็นขวัญใจน้องผู้ชาย
อยู่เสมอ ก็วิ่งเล่น อยู่....บนลานใกล้ ๆ นั้น มีครูคนหนึ่งขับลำนำ
เพลงลีซูแท้ ๆ ให้ได้ฟัง
.... ชีวิตที่มีความสุข บางครั้งมันก็เรียบง่ายแบบนี้นี่เอง.....
22 พฤษภาคม 2546 10:42 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
๒๑ มีนาคม ๒๕๔๖
...... จะทุ่มแล้ว พี่ย้ง พี่ชายคนเก่งก็ยังไม่โผล่มาซ๊ากกกที
รอ....ร๊อ...รอ (ขอบอกว่าพี่ย้งเก่งจริง ๆ ค่ะ เพราะว่า พี่ย้งเนี่ย
จบ ม.ปลาย ในเวลา ๒ ปี คะแนนเอนท์เป็นอันดับ ๑ ของ
คณะวิทยาศาสตร์ จุฬา ฯ แถมเกรดก็....ไม่เยอะเท่าไหร่หรอกค่ะ
แค่ ๔.๐๐ อิอิอิ ใครหลายคนยังบอกเลยนะคะว่า อยากให้คนเก่ง ๆ
แบบพี่ย้งมาทำงานเพื่อสังคมมากๆ เพราะตอนนี้คนที่หัวดี ๆ
ระดับหัวกะทิอย่างนี้ จะไม่ค่อยมองงานสังคมสงเคราะห์กันหรอก
จาวตาลก็ว่าจริงนะคะ จะมีก็พี่ชายจาวตาลคนนี้นี่แหละค่ะ
แต่จาวตาลว่า ทำงานอะไรก็ดีทั้งนั้น ถ้ารู้จักเห็นใจ เอื้อเฟื้อคนอื่น
และไม่ใช่งานทุจริต จริงไหมคะ ...พี่ย้งจ๋า น้องสาวขอค่าโฆษณาด่วน)
เสียงมามี๊เรียกให้นั่ง เป็นรอบที่ร้อยแล้วค่ะ ก็จาวตาลเดินวนไปวนมา
อยู่ที่หน้าร้านโดนัท ที่หัวลำโพงจนมามี๊เวียนหัวแล้วน่ะสิ
.... มาแล้ว ๆ ๆ เกือบได้เวลารถออกพอดี จาวตาลกะพี่ย้ง
(อ้อ ! มีมามี๊ กะ ป๋าด้วย) ก็วิ่งหน้าตั้ง ไปที่ชานชาลา
เฮ้อ....ทันเวลาเฉียดฉิวพอดี (โปรดเปิดเพลงเสียงรถด่วน
ขบวนสุดท้ายประกอบการอ่าน)
.... เจ้าม้าเหล็กตัวยาวเคลื่อนตัวได้ไม่ถึงชั่วโมงดี พี่พนักงานสุดสวย
ก็ทยอยแจกข้าว ว๊าว น่าทานจัง (เรียนท่านผู้อ่าน เดี๋ยวนี้รถไฟไทย
พัฒนาแล้วนะคะ) ถ้าอย่างนั้น จาวตาลขอตัวไปหม่ำ ๆก่อนนะคะ
Lovers
0 คน เลิฟผีเสื้อปีกบางฯ
หน้าส่วนตัว
1884
