อยากขอ...

ผู้สัญจร

ฉันอาจเป็นคนที่ดูงี่เง่า
อาจจะเข้าใจบ้างอย่างช้าช้า
อาจโต้เถียงเสียงดังทุกครั้งมา
อาจเย็นชาหน้าตึงไม่พึ่งใคร

เป็นคนที่มีไว้ก็ไร้ค่า
ในสายตาเธอตั้งความหวังไว้
ก็คงเป็นเช่นนั้นมันเรื่อยไป
ก็ฉันไงคนที่ไม่ดีพอ

ฉันอาจดูพร่ำเพ้อเกินเธอรับ
คนอาภัพสิ้นไร้จนใครท้อ
อาจอ้างว้างหวาดหวั่นตัวสั่นทอ
เป็นแค่ตอต้อยต่ำเกินค้ำชู

ด้วยท่าทางเซ่อเซ่อที่เธอเชื่อ
คงน่าเบื่อเหลือเกินยามเดินคู่
คนเชยเชยทำท่าไม่น่าดู
ไม่ควรอยู่คู่เคียงเธอเลี่ยงเดิน

เป็นแค่คนเขลาขลาดที่หวาดหวั่น
ไม่อาจฟันฝ่าไปในโขดเขิน
ไม่อาจทำให้ใจเธอไม่เมิน
แค่เศษเกินเดินดินไม่ยินดี

แต่ถึงเธอรังเกียจและเหยียดหยาม
อยากขอถามเธอก่อนในตอนนี้
หากวันใดน้ำตาท่วมธานี
โปรดแบ่งทุกข์ที่มีให้พี่ชาย.......

          ************