26 มิถุนายน 2551 13:04 น.

.. รัก ..

ผู้หญิงช่างฝัน


..รัก..
หวานละมุนอุ่นนักเกินหักได้
ไหววน พรั่งพรู อยู่ในใจ
แผ่วผ่าวละเมียดละไมอยู่ในนั้น

.. รัก ..
แม้มิเคยแจ้งประจักษ์ยังรักมั่น
รักไม่มีเงื่อนไขใดต่อกัน
รักผ่านคืนผ่านวันเนิ่นนานแล้ว

.. รัก.. 
ด้วยรู้สึกแน่นหนักและแน่แน่ว
จะสบตาสักกี่ครั้งยังฉายแวว
ที่รัก.. ฉันเผยแล้วในแววตา

.. รัก ..
แม้ตระหนักในรู้สึกลึกลึกว่า..
อาจพบความหนาวเหน็บและเจ็บชา
แต่ทว่า.. ยังยินดีที่จะ รัก
..

 รัก 

				
25 มิถุนายน 2551 12:54 น.

ดอกไม้โลกีย์

ผู้หญิงช่างฝัน



เปรียบดอกไม้งามสวยด้วยสีสัน
แต่ไร้คนผูกพันปันความหมาย
มีหน้าที่เปลื้องกำหนัดบำบัดชาย
ที่กระหายหื่นร่างอย่างมัวเมา

ความจำเป็นบีบเค้นไปใช่ใจชอบ
จำต้องมอบพลีกายขายความสาว
เกลือกกลั้วกลิ่นโลกีย์ราคีคาว
แม้อกร้าวฝืนยิ้มได้คล้ายช่ำชอง

เป็นดอกไม้ไร้ราคาค่าชีวิต
ไม่มีสิทธิ์เสนอหน้ามาเรียกร้อง
ทิ้งชีวิตดำเนินไปตามครรลอง
อยู่ในซองโสมมสังคมทราม

ต้องเชิดหน้าท่ามสายตาพารังเกียจ
เก็บกดความขึ้งเคียดถูกเหยียดหยาม
แสร้งตีหน้าพาซื่อไม่ถือความ
เกรงลุกลามเผาใจไม่เลิกรา

ทนอยู่กับเสียงประณามให้ช้ำชอก
แม่ไม้ดอกมัวเมาเถาตัณหา
ก้านกิเลส รกรุงรัง บดบังตา
เขาตราหน้าหญิงชั่วตัวโสมม

แม้ร่างกายถูกหมายว่าโสโครก
สกปรก.. แต่หัวใจไม่หมักหมม
เฉกผู้ดีชอบสร้างภาพในสังคม
เห็นคนล้มเหยียบซ้ำ...ธรรมดา..

คือชีวิตของดอกไม้ในมุมหนึ่ง
ที่ลึกซึ้งเกินกว่าเราจะกล่าวหา
ดอกไม้แห่งโลกีย์มีราคา
อย่าตีค่าน่าสมเพชแค่เศษคน 



๒๗  มีนาคม ๒๕๔๘				
23 มิถุนายน 2551 13:14 น.

..ลั่นทม...

ผู้หญิงช่างฝัน


ดอกลั่นทมร่วงพราวสีขาวหม่น
ทุกข์ระคนรุมเร้าเข้ากอดสวม
กลิ่นเศร้าอวลอบมาทบรวม
น้ำตาท่วมกลีบช้ำระกำใจ

ลั่นทมเจ้าหล่นคว้างกลางชีวิต
ระทมจิตอยู่กับรักเกินหักได้
ถูกเหยียบย่ำทิ้งร้างเหินห่างไป
เหลือไว้ให้คู่เคียงแต่เพียงรอย

หัวใจขมถมทับกับกลีบร้าว
กอดรัดความว่างเปล่าอย่างเหงาหงอย
ปล่อยชีวิตปลิดปลิวละลิ่วลอย
เลิกรอคอยร่ำให้ใครคืนมา

แม้คนเห็นเป็นเพียงแค่ดอกไม้
ถึงสิ้นไร้ใครมองไม่เห็นค่า
จะเจ็บซ้ำช้ำหนักสักกี่ครา
ยังเชิดหน้าบานแบ่งรับแสงจันทร์  


๒๖  กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
				
18 มิถุนายน 2551 11:43 น.

เขียนถึง.. คนทอดาว

ผู้หญิงช่างฝัน



ใครหนอซับหัวใจให้คลายหมอง
ทอข่ายทองคล้องรักสลักฟ้า
เฝ้าเรียงร้อยถ้อยรสพจนา
ข้ามเขาเขินเนินพนามาปลอบใจ

กับทุกความเหนื่อยหนักในวันนี้
กำลังใจที่มี.. จากที่ไหน
ใช่.. จากฝั่งฟ้ากว้างอันห่างไกล
ที่ส่งความห่วงใยมอบให้กัน

ในทุกความเจ็บปวดทุกรวดร้าว
เคยส่งข่าวถึงเธอเสมอนั่น
ถึงวันนี้เมื่อต้องทิ้งทุกสิ่งพลัน
ความรู้สึกนั้นมันล้นหลากออ

ใครจะซับน้ำตาให้คลายเศร้า
ยามเมื่อทุกข์รุกเร้าให้เราท้อ
หรือทำได้เพียงแต่แค่แอบรอ
ว่าฝั่งฟ้านั่นหนอ..จะทอดาว..


..
				
17 มิถุนายน 2551 13:13 น.

..ไม่ลืม..

ผู้หญิงช่างฝัน



ข อ บ คุ ณ ที่ ค อ ย ห่ ว ง ใ ย
ข อ บ คุ ณ ค ว า ม จ ริ ง ใ จ ที่ มี 
ค น ไ ร้ คุ ณ ค่ า ค น นี้ 
รู้ ดี ค ว ร ทำ อ ย่ า ง ไ ร

ไม่ มี อ ะ ไ ร ทั้ ง นั้ น 
แ ค่ ค ว า ม เ พ้ อ ฝั น ข อ ง ใจ
จ บ แ ล้ ว. . .  ข อ เ ริ่ ม ต้ น ใ ห ม่
อ ย่ า ไ ด้ ทุ ก ข์ ใ จ กั ง ว ล 

ข อ บ คุ ณ ที่ ค อ ย รั บ ฟั ง
เ มื่ อ ค รั้ ง ร้ อ ง ไ ห้ ทุ ก ห น
เ ป็ น เ พื่ อ น ป ล อ บ ป ลุ ก ย า ม ทุ ก ข์ ท น
ข อ บ คุ ณ อี ก ห น น ะ . . ค น ดี . . 

ห า ก มี สิ่ ง ใ ด ใ ห้ เ คื อ ง โ ก ร ธ 
จ ง โ ท ษ ค ว า ม อ่ อ น ไ ห ว ใ จ ด ว ง นี้
ด้ ว ย โ ง่ เ ข ล า เ บ า ปั ญ ญ า สิ้ น ดี 
ที่ ดื่ ม กิ น ศั ก ดิ์ ศ รี ข อ ง ตั ว เ อ ง . . .

....

ห า ก จ ะ มี สิ่ ง ใ ด ใ ห้ เ คื อ ง โ ก ร ธ 
ข อ โ ท ษ ด ว ง ใ จ ไ ว้ ต ร ง นี้ 
จ ะ จ ด จำ ด ว ง จิ ต  มิ ต ร ไ ม ต รี
จ า ก ผู้ ช า ย  แ ส น ดี ไ ม่ มี ลื ม..


๔  พฤศจิกายน  ๒๕๔๘				
Lovers  1 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
Lovings  ผู้หญิงช่างฝัน เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
Lovings  ผู้หญิงช่างฝัน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผู้หญิงช่างฝัน