เพราะ..เราต่าง

ผู้หญิงช่างฝัน

วันนั้นฟ้าเป็นสีฟ้า
เริงร่าล้อปุยเมฆขาว
ฉันพร่ำพรรณนาเรื่องราว
ผ่านเมฆสีขาวให้เธอฟัง

เธอบอก.. " ..ธรรมดา...
ฟ้าก็เป็นสีฟ้าเหมือนทุกครั้ง
เพียงแค่ไร้เมฆหมอกบัง
ทุกอย่างไม่เห็นเปลี่ยนไป.."

วันนั้น.. ฝนเท
ฉันรู้สึกว้าเหว่.. อยากร้องไห้
หนาวร้าวไปทั่วหัวใจ
ร้องหาอุ่นไอจากเธอ..

เธอบอก.. " พอน่า..
ไยชอบจินตนาเพ้อเจ้อ
ฝนตกฟ้าร้องต้องละเมอ
มองดูสิเออ.. ความจริง.. 

เธอว่า.. สมองซีกขวา..
ทำให้ชอบจินตนาไปทุกสิ่ง
แต่ว่าในชีวิตจริง
เราจักต้องนิ่งกว่านั้น.. "

" ..อย่าเป็นแบบนี้..
อย่าใช้บทกวีและความฝัน
วาดความเป็นไปแต่ละวัน
ปั้นโลก..โศก..สุข..จนทุกข์ใจ "

วันนี้.. ฉันเริ่มล้า
ไม่รู้ว่าควรจบลงตรงไหน
เหมือนเราต่างกันเกินไป
จนไม่อาจเดินร่วมกัน..

...
......