.. ด้วยห่วงใย..

ผู้หญิงช่างฝัน

คุณเหนื่อยมั้ย...?
จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ถามคุณแบบนี้ มันนานแค่ไหนแล้ว...  
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเห็นคุณยิ้ม คุณหัวเราะ  คุณสดใสในแบบที่คุณเป็นอยู่เหมือนเดิม
หรือเป็นเพราะที่ผ่านมา ได้แต่คิดถึงเพียงความรู้สึกตัวเอง..  ให้ความสำคัญกับตัวเอง
จนหลงลืมความรู้สึกของคนรอบข้างเหมือนที่คุณว่า...

จนความฝันเมื่อคืนนี้...  
คล้ายกับได้ยินน้ำเสียงอันเหนื่อยหนักแฝงอยู่ในเรื่องราวสนุกสนานของคุณ
คนดี...  เพียงเท่านี้หัวใจก็ไม่อาจนิ่งเฉย...    

คุณเหนื่อยหรือ..?   อยากถามคุณอีกครั้ง.. อย่างอ่อนโยน  
อยากให้คุณรู้สึกถึงความอาทรที่มีให้คุณสม่ำเสมอ
อยากแบ่งปันแม้เพียงเศษเสี้ยวความเหนื่อยหนักจากคุณมาได้บ้าง ..
คุณคอยแต่แบกรับปัญหาคนอื่น ปลอบโยนใครต่อใคร  สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ให้กับคนที่อยู่ใกล้ชิดคุณร่ำไป

คุณคนดี...  
แล้วเวลาคุณร้องไห้..  คุณมีใครอยู่เคียงข้าง    คอยปลอบโยนคุณ ..
ทำให้คุณหัวเราะได้เหมือนที่คุณทำให้คนอื่นหรือเปล่า....     คุณมีหรือเปล่า... 

 ชีวิตคนเราเกิดมา.. ถ้าได้เป็นเจ้าของตัวเองก็คงดี..     
หรือถ้าได้เป็นเจ้าของคนอื่นก็คงดี หรือถ้าคนอื่นเป็นเจ้าของเราก็คงดี...    

ความหมายคงมีมากกว่าแค่พูดเรื่อยเปื่อยสินะ   

อย่าหมดกำลังใจนะจ๊ะ.. คนดี

คุณคนดี...
หวังว่าวันนี้คุณจะยิ้มได้...   ก็คุณไม่ชอบอยู่กับมันนาน ๆ  นี่นา   

ฝากถึงความเหนื่อยหนักในวันนี้
คงสัมผัสปรารถนาดีที่มีได้
รับรู้สึกจากฝั่งฟ้าทะเลไกล
ที่ส่งผ่านความห่วงใย... มาให้คุณ

นึกขอบคุณกาลเวลาเสมอ ๆ  ที่นำพามาพบคุณ  คุณที่เป็นคนดี..     
ไม่ใช่เพียงเพราะสิ่งดีดีที่คุณทำให้..  แต่เป็นเพราะ หั ว ใ จ ดี ดี  ของคุณต่างหาก  

ห่วงคุณนะ..  คนดี