29 สิงหาคม 2551 11:53 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
คุณหายไป..
หัวใจเหมือนหล่นหายตามคุณไปด้วย หัวใจที่คุณเคยทำให้ยิ้มได้ หัวเราะได้..
กลับกลายมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง อมโศก ปนเศร้า เหงาเหมือนอย่างเคย..
แม้เป็นสิ่งที่เตรียมใจไว้ก่อนหน้าแล้ว ก็ยังอดใจหายไม่ได้
นี่แหละ กฎแห่งชีวิตที่ไม่เคยเปลี่ยน...
ต ร า บ เ ท่ า ที่ วั น เ ว ล า ยั ง ค ง เ ดิ น ท า ง
จ ะ ใ ห้ ทุ ก อ ย่ า ง ใ น ชี วิ ต ห ยุ ด อ ยู่ กั บ ที่ ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร
ก็แค่ ใ จ ห า ย ... ไม่มีความวุ่นวายในรู้สึกนั้น
........
.....
แล้ววันนี้ของคุณเป็นอย่างไรบ้าง..
ยังเป็นวันที่สวยงามอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า
เพราะไม่มีโอกาสได้พบเจอคุณ ไม่ได้คุยกับคุณเหมือนที่อยากทำ
เหล่านี้... จึงเป็นสิ่งที่พอบรรเทาความคิดถึงคุณ ลงไปได้บ้าง...
แต่ก็คงได้แค่นั้น.. แค่ บ ร ร เ ท า..
เพราะถึงอย่างไรก็ยังคง คิ ด ถึ ง คุ ณ อยู่ดี..
เ ห มื อ น เ ดิ ม
4 สิงหาคม 2551 11:48 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฉันยังคงเดินทางอย่างเดียวดาย
มีเพียงสัมภาระอันหนักอึ้ง ที่สะพายไว้เต็มหลัง
บนความเหนื่อยล้า..
มีหลายครั้ง ที่ฉันคิดจะวางสัมภาระทั้งหมดลง
เพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการเดินทาง
แต่จนแล้วจนรอด..
..
วันแล้ววันเล่า...
..
ฉันยังคงเลือกที่จะแบกมันไว้อย่างนั้น
สัมภาระอันหนักอึ้ง...
กับการเดินทางอันแสนยาวไกล...
ฉันยังคงเดินทางอย่างเดียวดาย..
บนถนนสายยาวไกลนี้...
อย่างไม่รู้ว่าเมื่อไหร่.. จะถึงวันสิ้นสุด...
ฉันยังคงเดินทาง....
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1393
