วิญญูชนจอมปลอม

ผู้หญิงช่างฝัน

หลังจากใช้ชีวิตอย่างผู้ไร้ซึ่งจินตนาการมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง
จนเมื่อมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น..
 นั่นทำให้ฉันเริ่มพาตัวเองกลับคืนสู่โลกแห่งฝัน.. อีกครั้ง

 เฮอะ.. ไร้สาระ   

คำ ๆ นี้ แว่วเข้ามาในโสตประสาทฉันอย่างช่วยไม่ได้
เพื่อนต่างถิ่นคนหนึ่งมักพูดใส่ฉันทุกครั้งที่ได้ยินฉันพูด
ได้เห็นฉันแสดงอะไรอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้..

พวกชอบอยู่กับความฝัน ถึงไม่ค่อยเปิดจิตเปิดใจรับความจริง

เขาไม่เคยทนฟังฉันเล่าเรื่องราวของบทกวีได้เลยแม้สักครั้ง
แต่กลับเพลิดเพลินไปกับการเล่าเรื่อง  80 วันรอบโลก  
การเดินทางอันยิ่งใหญ่ ของ ฟีเลียส ฟ็อกก์ สุภาพบุรุษชาวอังกฤษ 
ที่ดูจะเป็นเรื่องราวที่ห่างไกลความเป็นฉันเสียเหลือเกิน..
แต่ท้ายที่สุด.. ก็ต้องหยุดเล่ากะทันหัน เพียงเพราะฉันตอบคำถามของเขา
เกี่ยวกับที่ตั้งของประเทศอังกฤษว่า..  
ไม่รู้..  ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนในแผนที่โลก   

แต่เปล่า..
ฉันไม่ได้คิดจะเล่าเรื่องราวของชายผู้นี้ให้ฟังหรอกนะ
ไมตรีจิตจากสหายหนึ่งต่างหาก  ที่ฉันระลึกถึงในช่วงเวลาต่อมา

วิญญูชนจอมปลอม  ผู้ไร้ร่องรอย..

เมื่อฉันพาตัวเองกลับเข้าสู่งานกวีเก่า ๆ วันเวลาเก่า ๆ  ที่นั่น ที่นี่
เรื่องราว ความรู้สึก ณ ห้วงเวลานั้น ก็เริ่มเข้ามาทายทัก
ฉันมองเห็น ความสุข ความเศร้า ความเป็นมาเป็นไปของชีวิต
แต่ละช่วงที่เคยก้าวผ่าน..
ฉันมองเห็นน้ำจิตน้ำใจ มิตรไมตรี จากคนแปลกหน้า ซึ่งไม่เคยรู้จักรู้ใจ 


บางสิ่งบางอย่าง.....ของความรู้สึก
เราก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจอะไรกับมันได้มากนัก
ก็คงทำได้เพียง......พยายามบอกตัวเอง
ให้เข้มแข็ง...ไม่หวั่นไหวหรืออ่อนแอ
เพื่อ.....
บางสิ่งบางอย่าง.....ของความรู้สึก
ที่ควรเปลี่ยนแปลงไปในภายภาคหน้า

วันคืนเก่าๆ...ในความฝันใหม่ๆ...
๓๐  เมษายน  ๒๕๔๘


นั่นคือกำลังใจครั้งแรก ที่ฉันได้รับจากสหายผู้นี้
เมื่อครั้งที่ฉันนำความท้อใจไปแปะวางไว้ 
แม้ไม่ได้คิดหวังคำปลอบโยนใดใด  แต่ฉันก็ได้รับมัน..

ทุกการเดินทาง.....
ต้องมีที่สิ้นสุด
จงรอคอย.....
ด้วยหัวใจที่เปี่ยมศรัทธา
สิ่งสวยงาม.....
ย่อมบังเกิดต่อผู้ที่อดทน
ไม่ยากเกินไปที่จะเติมเต็มความฝันให้เหมือนเดิม
๑๗ พฤษภาคม  ๒๕๔๘

อีกครั้ง สำหรับกำลังใจในยามเหนื่อยล้า..