21 ตุลาคม 2547 22:52 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
ดอกไม่ไร้ค่าอย่าฉัน
มีหรือจะควรคู่กับเธอหนุ่มรูปงาม
เป็นแค่ดอกไม้ริมทาง
ที่มีอยู่ทั่วไปตามข้างทางสองฝากถนน
มีหรือจะไปเสนอหน้า
ไปเทียบค่าดอกเฟื่องฟ้าอย่างเขาได้
มีหรือจะคู่ควรเอาไปประดับแจกันสวย
มันคงหรูไปมั้งเธอที่จะเก็บฉันไปใส่ไว้ในแจกัน
ถ้าเปลี่ยบตัวเองเป็นดอกไม้
คงเป็นได้แค่ดอกไม้ป่า หรือดอกไม้ริมทาง
ที่ใครต่างชื่นชมแล้วก็คงทิ้ง
คงไร้ค่าไร้ความหมายสิ้นดีเธอว่าไหม
อย่ามาเมี่ยงมองดอกไม้ป่าอย่างฉันเลย
เพราะฉันไม่อยากจะชอกช้ำ
ให้เธอกลับไปมองดอกฟ้า
ไปชื่นชมความสวยความงามที่ควรคู่เธอดีกว่า
ดอกไม้ป่าอย่างฉันมันไม่ควร
ขอฉันอยู่ในดงในป่าตามเดิม
ไม่ต้องมาสนใจใยดีแกล้งสงสาร
เพราะถึงจะเป็นดอกไม่ในป่าดอย
ก็รักศักดิ์ศรีใช่ว่าใครจะมาย่ำยี่ได้ง่าย
หรือคิดจะมาเชยชมโดมแล้วทิ้งขว้าง
ฉันไม่ใจง่ายหลงคำหวานใคร
ไม่ได้ใจง่ายอย่างนั้นหรอกเธอโปรดเข้าใจ
21 ตุลาคม 2547 02:16 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
เขาจะเอายังไงกันอีก
เลิกกับเธอก็ยอมเลิกให้แล้ว
ยังจะกวนประสาทให้รำคาญอีกทำไม
หรือว่าเขาว่างมากตกงานไม่มีไรทำ
ถึงได้มาเจ้ากี้เจ้ากานกับฉัน
ถามแต่เรื่องบ้าบอคอแตกของเธอ
น่าเบื่อมากเลยรู้ไหม
ที่ต้องมานั่งตอบคำถามแฟนใหม่เธอ
ดูแลเขาให้ดีหน่อยนะ
อย่าได้ปล่อยให้เขา
มาทำความเดือดร้อน
มาสร้างความน่าเบื่อรำคาญให้ฉัน
อย่าปล่อยให้เขาคนนั้น
มาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัว
ถ้าไม่ฟังกันละเป็นเรื่อง
เพราะฉันมันคนไม่ยอมใคร
ช่วยเตือนคนของเธอหน่อยนะ
ว่าอย่าให้มันมากเกินขอบเขต
เพราะเธอเองก็รู้ใช่ไหม
ว่าความอดทนถึงฉันมีแต่ถ้ามันหมดเมื่อไหร่ละน่าดู
ไม่ใช่ว่าฉันมันดุร้าย
เพียงแต่ลองให้ฉันได้เอยคำว่าเกลียดใคร
นั่นมันแปลว่าฉันคนนี้
เกลียดเขาเข้าไส้เลย
ช่วยควบคุมเอาเขาให้อยู่
หรือจะกันไปให้ห่างฉัน
อย่ารบกวนวันเวลา
ที่ฉันมีไว้เพื่อตัวเองก็พอ
เธอรู้นี่ดีใช่ไหมว่า
คนอย่างฉันถ้าไม่ได้ดังใจ
มันจะหงุดหงิดไม่มีเหตุผล
และเธอก็รู้ว่าฉันไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำลายความสุข
21 ตุลาคม 2547 02:05 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
อย่าได้คิดหวังอะไรจากฉัน
เพราะมันหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง
ไม่มีแต่เยื้อใยความผูกพัน
ที่ครั้งหนึ่งฉันให้มันไปกับเธอ
มันหมดสิ้นแล้วความคิดถึง
ไม่มีเหลืออะไรเลยในใจฉัน
ไม่มีเศษเสี้ยวความรักติดค้าง
อยากบอกเธอให้รู้ไว้ว่าใจดวงไร้เงาเธอโดยสิ้นเชิง
อย่าได้หวังว่าคนอย่างฉัน
จะยอมตามใจเธอเหมือนเคย
คอยเป็นช้างเท้าหลังตามเธอต้อยๆ
คนคนนั้นไม่มีอีกแล้วในโลกนี้
คนอ่อนแอที่เคยเชื่อฟังเธอ
ได้ลาจากตายไปแล้วจากใจฉัน
เหลือเพียงผู้หญิงคนนี้
ที่มีแต่ความเข็มแข็ง
อย่าได้คิดนะเธอ
ว่าฉันจะรอท่า
ใจอ่อนยอมรับรักเธอคืนกลับมา
คนอย่างฉันเธอรู้ไหม ฉันไม่แคร์เธออีกต่อไป
อย่าคิดว่าจะยอมให้เธอทุกอย่าง
อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนที่เคยเป็นมา
ที่ฉันไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป
ไม่ใช่ยังเป็นของตายของเธอ
ฉันอยากรู้ว่าคนอย่างเธอ
จะกลับมาทำไมอีก
ที่ทำร้ายด้วยกันไปกับใคร
มันยังไม่สาสมใจเธอหรือไง
อย่าเลยเธอขอบอกเธอคำสุดท้าย
และก็ครั้งสุดท้ายเลยนะว่า
ฉันไม่ได้รักเธออีกต่อไป
ไม่แคร์เรื่องราวเธอแม้แต่นิดเดียว
16 ตุลาคม 2547 22:55 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
มันอาจเป็นได้แค่ความฝัน
ที่เธอบอกว่าคิดถึงกัน
ในความเป็นจริงนั้น
เธออาจจะคิดถึงใครอยู่กัน
อาจจะเป็นฉันหรือไม่ใช่
อาจจะเป็นใครสักคน
ที่เธอรักเขามาล้น
ส่วนฉันจะมีค่าอะไรที่จะทำให้เธอคิดถึง
ฉันมันก็แค่คนที่รักเธอ
พร่ำๆเพ้อๆไปคนเดียว
มีเหรอเธอจะแลเหลี่ยว
มาสนใจและใยดีกัน
ที่ฉันคิดวันก่อนถึงวันนี้
คงเป็นไปได้แค่ความฝัน
ที่มีเธอคงเป็นเพียงภาพที่ลวงตา
และแสนจะลวงหลอกและหลอกลวง
16 ตุลาคม 2547 22:52 น.
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว
ท้องฟ้าก็ฟ้าเดียวกัน
โลกก็โลกใบเดียวกัน
แต่ทำไมคนเราถึงได้ต่างใจ
มีทั้งคนดีและคนไม่ดี
การศึกษาก็ดีมีเหมือนกัน
แต่มันช่างต่างตรงจิตใจ
บางคนจิตใจต่ำทำตัวไม่มีค่า
บางคนแสนประเสีรฐ์นัก
เนี่ยหรือเปล่านะ
ที่เขาเรียกกันว่า
สัจะธรรมของชีวิต
ที่เกิดขึ้นกับชีวิตคนเรา มีทั้งคนดี ชั่วปนกันไป
หน้าส่วนตัว
1453
