20 กันยายน 2548 00:12 น.

ตอบจดหมาย.ให้หายห่วง

ที่พิเศษเหตุการณ์ได้ผ่านผัน บ้านของฉันพลันสุขเลิกทุกข์หมอง
ตำบลแสนเพลิดเพลินยามเดินมอง
อำเภอจองครองรักล้นคนสนใจ
จังหวัดรักภักดีเป็นที่ตั้ง
รหัสยังแปดห้ามิพาไหว

ยี่สิบเอ่ยเผยความตามหทัย เดือนกันยาปีไก่ที่ใคร่ควร

เรื่องความจริงจากใจให้ตระหนัก

เรียนที่รักของฉันไม่ผันผวน

อ้างถึงคำปลอบขวัญเฝ้ารัญจวน

ส่งผลให้ใจทบทวนรักชวนชม

ทั้งที่เก่าเฝ้าแต่จำความลำเค็ญ รักไม่เป็นเห็นแต่หมองครองขื่นขม
ใจยึดติดคิดถึงรักมักระทม แถมตรอมตรมจมแต่เศร้าเฝ้าน้ำตา
แต่เมื่อเธอเอ่ยอ้างสร้างเหตุผล ยอมจำนนจิตใจเริ่มใฝ่หา
คิดมีคู่อยู่ชิดใกล้ในอุรา ดั่งคำว่าดั่งคำเอ่ยเธอเผยความ

จึงเรียนมาเพื่อขอบคุณความอุ่นไอ ความห่วงใยที่มอบให้ใจล้นหลาม
ต่อแต่นี้ตลอดไปใจนิยาม รักงดงามดั่งไม้ดอกขอบอกเธอ

ขอขอบคุณความห่วงใยในปราณี

สอเสือมียามลงท้ายได้เสมอ

หญิงไร้เงานามปากกาพาพบเจอ
คนร่ำรวยสุขล้นเอ่อยามเจอกัน
ห้องหัวใจในตอนนี้มากมีสุข
โทรมาปลุกเก้าศูนย์สามติดตามฉัน
โทรสารไม่มีไม่สำคัญ
เมล์ยืนยันตูนทูวันด้วยมั่นใจ

1126

love

comment

15 กันยายน 2548 00:30 น.

จดหมายตอบ...คนปลอบขวัญ

ผู้หญิงไร้เงา

ที่พิเศษเหตุผลหนที่สอง บ้านจับจองครองเศร้ามิเฝ้าหาย
ตำบลชอบบอบช้ำลำบากกาย
อำเภอชายไม่เคยมองหม่นหมองใจ
จังหวัดช้ำระกำอยู่ที่รู้เห็น
รหัสเน้นแปดห้าพาหวั่นไหว

วันนี้ช้ำพร่ำเอ่ยเผยความใน เดือนกันยาปีไก่ที่ใจตรม

เรื่องความรักหนักจิตคิดแน่นหนัก

เรียนที่รักของฉันพลันขื่นขม

อ้างถึงสิ่งเก่าก่อนย้อนระทม

ส่งผลให้ใจติดตมเพาะบ่มพา

ด้วยว่ารักหนักล้นทุกหนแห่ง ไม่อาจแบ่งเสี้ยวใจให้ห่วงหา
จึงต้องเศร้าเฝ้าช้ำมิร่ำลา อนิจจาเอวังทุกครั้งเลย ซึ่งอย่างไรใจนี้ในชีวิต
จะมิคิดเพียงเศร้าเฝ้าเฉลย แต่ตอนนี้ความระทมยังชมเชย
เลยคุ้นเคยไม่อาจพรากหรือจากจร แต่สักวันหนึ่งนั้นสักวันหนึ่ง
คงจะถึงวันที่ใจนี้ถอน เลิกทุกข์เศร้าเหงาจิตคิดร้าวรอน
แถมแน่นอนเจอสุขทุกคืนวัน

เลยขอแจ้งแสดงไว้ว่าใจนี้ ยังมิพบคนดีเหมือนที่ฝัน
แต่ขอบคุณไมตรีที่ให้กัน คอยปลอบขวัญวันเหงาหรือเศร้าใจ

จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบนะครับผม

ด้วยชื่นชมและคิดถึงซึ้งห่วงหา

สุมาลีลงลายลักษณ์อักษรา

หญิงไร้เงานามปากกาคราเขียนกลอน
คนที่ไร้ใครสนทุกหนแห่ง

ห้องใจแบ่งทุกข์เศร้าเข้าสั่งสอน
เบอร์โทรเข้าเก้าสุ่มสี่มิหนี้จร
เมล์งามงอนตูนทูวันที่ฉันมี

1211

love

comment

7 กันยายน 2548 20:48 น.