17 มิถุนายน 2553 22:40 น.
ฝนทอง
ครูครับครู ผมดื้อ ผมซนนัก
ครูก็รัก อบรม และสั่งสอน
ครูครับครู ผมหนี ไปเล่นฟุตบอล
ครูยังต้อน ไล่ตี ให้เข้าเรียน
หวนนึกถึง วันเก่า วันเรียนจบ
วันเรียนครบ หลักสูตร การอ่านเขียน
จบประถม ตอนปลาย จากการเรียน
ครูยังเตือน พร้อมอวยพร ให้ได้ดี
ครูครับครู ครูเหนื่อย ใช่ไหมครับ
ตอนวิ่งจับ ลูกศิษย์ ดื้อคนนี้
ผมขอโทษ ครับครู ผู้อารี
ศิษย์คนนี้ ยังรำลึก ในพระคุณ
หากแม้นไม่มีครูในวันนั้น
ที่คอยปั้นปรุงแต่งและเกื้อหนุน
คอยอบรมสอนสั่งอย่างการุญ
เพื่อค้ำจุนชีวิตศิษย์เป็นคนดี
ครูครับครู คิดถึง ครูยิ่งนัก
อยากกราบครูที่ตัก บอกรักเต็มที่
แต่อยู่ไกลแสนไกล ทำไงดี
เห็นจะมีเพียงจดหมายส่งถึงครู
หยิบปากกามาเขียนกลอนจากใจ
ส่งมาให้ได้อ่านได้รับรู้
พร้อมมาลาพวงน้อยร้อยเป็นคู่
มาไหว้ครู ด้วยเคารพรักจริงใจ...
ฝนทอง
๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๓
4 มิถุนายน 2553 20:45 น.
ฝนทอง
ตะวันส่องแสงอ่อนก่อนใกล้รุ่ง
เป็นสายพุ่งสู่พื้นนภากาศ
อรุณเรืองแสงทองผ่องประภาส
บรรยากาศยามเช้าสดชื่นดี
เหล่าวิหคเหินลมออกจากรัง
มุ่งไปยังแหล่งอาหารตามวิถี
สายลมแผ่วพัดผ่านท้องนที
สายวารีไหลเรื่อยอ่อยเอื่อยไป
แลไม่เห็นปูปลาในน่านน้ำ
ตลิ่งต่ำดินเขินเดินข้ามได้
แหงนหน้ามองเบื้องบนที่ยอดไม้
ก็เอนไหวไกวแกว่งตามแรงลม
ตะวันส่องแสงอ่อนก่อนย่ำค่ำ
หมู่เมฆดำบดบังเหมือนจะข่ม
แสงระวีให้มืดมิดปิดให้จม
เมื่อนั่งชมลำแสงพุ่งหลังเมฆินทร์
ช่างแสนสวยสีนวลชวนให้ดู
แลเห็นหมู่วิหคโผผกผิน
กระพืกปีกเป็นแถวโบกโบยบิน
กลับยังถิ่นพำนักของตน
ชมธรรมชาติยามเช้าแสนสดชื่น
เมื่อได้ยืนริมคลองใต้ต้นสน
ชมธรรมชาติยามเย็นเหงาเหลือทน
เมื่อทุกคนกลับยังถิ่นเพื่อพักกาย...
ฝนทอง
๔ มิถุนายน ๒๕๕๔
หน้าส่วนตัว
2030
