23 พฤศจิกายน 2550 22:39 น.
ฝากฝัน
สร้างกระท่อมหลังน้อยในสวนสวย.....สร้างขึ้นด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น
ปลูกไม้ดอกเรียงรายสารพัน......นอกชานนั้นยื่นส่งลงลำธาร
ตอนเริ่มสร้างก็หวังเป็นรังรัก....เป็นเรือนพักพรอดพร่ำคำรักหวาน
จะเคียงคู่เช้าค่ำสร้างตำนาน......มีลูกหลานน่ารักไว้ถักทอ
ไม้ดอกหอมปลูกไว้ทางเหนือลม....ยามภิรมย์กลิ่นหอมเข้าห้องหอ
ปลูกพืชผัก เลี้ยงปลาไว้เพียงพอ......ลูกแม่พ่อก็คงสุขทุกคืนวัน
ทำฝายน้ำเก็บน้ำจนเต็มธาร.....นั่งนอกชานฟังเสียงเพลงสวรรค์
ปลาฮุบเหยื่อเรไรร้องสารพัน.....มากรีดเสียงแข่งกันยามราตรี
ถะถั่งโถมทุ่มเทไปทุกสิ่ง.....ตั้งใจยิ่งกับรักในครั้งนี้
เพื่อให้เธอเชื่อมั่นรักฉันมี......เป็นรักที่จริงจังดั่งสัญญา
วันสัญญาเธอจะเยือนเรือนหอเรา...คือวันเศร้าเมื่อเธอกลับหายหน้า
เธอจากไปไม่หันมาสั่งลา.....เพียงจดหมายฝากมาว่าเสียใจ
กระท่อมป่ามาอยู่ไม่ได้ดอก...ไม่อยากบอกน่าจะรู้อยู่ใช่มั๊ย
อยู่บ้านป่าจะอยู่ได้อย่างไร.......เพราะหัวใจของฉันนั้นอยู่เมือง
มองกระท่อมมองมือที่มุ่งสร้าง...มองสวนกว้างมองฝายในธารเหมือง
น้ำในตาฉันไหลจนนองเนือง....ให้ขัดเคืองคับแค้นในหัวใจ
เก็บฟางฟืนมาสุมจนกองสูง...ปลดปล่อยฝูงสัตว์เลี้ยงเข้าป่าใหญ่
กระท่อมรักกลับร้างกลางเปลวไฟ...พาหัวใจไร้ค่าพเนจร
ฝากฝัน
24 พ.ย. 255
19 พฤศจิกายน 2550 12:56 น.
ฝากฝัน
ดัดสันดาน...นักการเมือง
(สร้อย)ลมพัดลมเพ...ชะโอ๋ละเห่...ชะโอละชา
นานนานเลือกตั้งที..เอ้ย..นานนานเลือกตั้งที
เลือกตั้งปีนี้ไม่ต้องมีรำมะนา
พี่น้องชาวไทยจงตั้งใจสดับ
ถ้าอยากจะหลับจงจับหมาขังไว้
ไอ้เขียวอีแดงมันจะแข่งกันหอน
ก็จงรีบตื่นนอนรับเงินกันได้
นักเลือกตั้งเขารักท่าน..
เขาชอบทำงานรับใช้
ท่านจะสุขสบาย
จงอย่าได้ดูแคลน.....เป็ก..โป้(สร้อย)
พี่น้องน้องก็เหมือนญาติผู้ใหญ่(ซ้ำ)
นักการเมืองเขาไหว้จับมือถือแขน
ไหว้หมูไหว้หมาขอให้กาคะแนน
พอได้เป็นผู้แทนก็หายเข้าสภา..เป็ก..โป้(สร้อย)
รับเงินรับไหว้ไว้ก่อนพวกเรา(ซ้ำ)
แต่อย่าไปเลือกเขานะพี่น้องจ๋า
หากตัดสินใจเลือกเขาเข้ามา
เมื่อเขาหายหน้า...เขาจะพากันโกงกิน .เป็ก..โป้(สร้อย)
มาช่วยกันดัดสันดาน ...เอ้ย
มาช่วยกันดัดสันดาน
มาช่วยประหาร..เหล่านักโกงกิน
มาช่วยกันล้าง...ให้หมดธรณิน
ช่วยกำจัดให้สิ้น..
ให้พ้นแผ่นดินเมืองไทยเป็ก..โป้(สร้อย)
ฝากฝัน
15 พ.ย.5
17 พฤศจิกายน 2550 23:10 น.
ฝากฝัน
ภูพานตระหง่านง้ำ เมฆา
เป็นอาหารเป็นธารา นาข้าว
เป็นหม้อหยูกหม้อยา ยามป่วย
เป็นตำนานคนห้าว นักสู้ ราวไพร
.........
หมอกขาวเคล้ายอดภู..ลมพัดอู้หอบไอหนาว
ภูพานบอกเรื่องราว..ความปวดเร้าที่ผ่านมา
คนจรพลัดถิ่นฐาน...ต่างซมซานเข้ามาหา
ชนเผ่าหนีข้ามท่า...เหล่าคนกล้าหนีคนโกง
ข่าเลิง โส้ ภูไท ...เดินทางไกลข้ามฝั่งโขง
สามเผ่าเล่าเชื่อมโยง...ในโต่งเต้าแถนเดียวกัน
ไฟไหม้น้ำเต้าแถน...โส้ออกแล่นฝ่าดงควัน
ผิวคล้ำเนื้อแน่นหนัน...เผ่าพันธุ์นี้พี่คนโต
ข่าเลิงออกตามหลัง...เพราะได้บังหลังพี่โส้
ผิวพรรณดีกว่าโข ...ให้พี่โส้เรียกน้องกลาง
ข่าเลิงโส้ช่วยดับไฟ...น้องภูไทสวยบอบบาง
สามพี่น้องแยกสามทาง...ไปแผ้วถางยึดภูพาน
ข่าเลิงฝั่งสกลฯ...โส้ดั้นด้นมุกดาหาร
กาฬสินธุ์อีกฟากด้าน ..ภูไทนั้นยึดไปครอง
เมื่อคราบ้านเมืองทุกข์ ...ญี่ปุ่นรุกไทยทั้งผอง
เสรีไทยก็จับจอง...รวมพี่น้องต้านไพรี
ภูพานยังอบอุ่น ...แต่ญี่ปุ่นแตกทัพหนี
โส้กะเลิงภูไทนี้...น้ำใจมีช่วยเจือจาน
เมื่อคราสองห้าหนึ่งหก ...ภูพานปกผู้กล้าหาญ
หนุ่มสาวขึ้นภูพาน...สร้างเป็นฐานต่อต้านภัย
ภูไทกะเลิงโส้ ...เข้าร่วมโต้มิหวั่นไหว
พิทักษ์ด้วยหัวใจ...อุดมการณ์ของคนภู
นโยบายที่ไม่แกร่ง ...หนุ่มสาวแกว่งไหวเอนลู่
ไม่นานก็จากภู...เลิกต่อสู้เข้าสู่เมือง
ภูพานยังยืนยง...ชนเผ่าคงยังเล่าเรื่อง
คนภูพานกะคนเมือง...ต้องพึ่งพาเป็นนิรันดร์
ภูพานในวันนี้....เขียวขจีเช่นวันนั้น
โส้กะลิงภูไทนั่น...ที่ยืนมั่นคู่ภูพาน
ฝากฝัน
บ้านกะเลิง..แห่งภูพาน
4 พฤศจิกายน 5
15 พฤศจิกายน 2550 10:18 น.
ฝากฝัน
พ่อเหนื่อยหนักนักหนามานานเนิ่น
ทุกโขดเขินเนินผาย่ำมาสิ้น
ทุกเส้นทางยุ่งยากของแผ่นดิน
พ่อยลยินทุกข์ยากทุกลูกไทย
ทั้งปากกากล้องถ่ายและแผนที่
ภาพพ่อนี้ชินตากันใช่ไหม
ไม่สงสารพ่อบ้างหรืออย่างไร
เราลูกไทยโปรดตระหนักรักพ่อเทอญ
ขอวิงวอนนักการเมือง..ราชการ
ช่วยทำงานแทนพ่ออย่าขัดเขิน
มีรอยพ่อให้ท่านก้าวเท้าเดิน
จงห่างเหินโกงกินแผ่นดินไทย
วอนเศรษฐีพ่อค้าอย่าหน้าเลือด
หยุดเฉือนเชือดเอาเปรียบจะได้ไหม
ช่วยแบ่งปันคนจนบ้างปะไร
พ่ออุ่นใจคนเข้มแข็งช่วยแบ่งเบา
เกษตรกรก่อนหว่านไถให้เรียนรู้
จงตรองดูอย่าทำตามอย่างโง่เขลา
พ่อสอนให้เรียนรู้พึ่งตัวเรา
ก็จงเอาแนวทางพ่อเป็นแกน
ได้โปรดเถิดพี่น้องประชาไทย
จงร่วมใจร้อยรักให้เหนียวแน่น
อย่าให้ชนชาวโลกเขาดูแคลน
รักหวงแหนแผ่นดินถิ่นพ่อเรา
จงระดมสมองที่ผ่องใส
จงระดมหัวใจไม่เหี่ยวเฉา
จงระดมพลังอย่าบันเบา
มารุมเร้าช่วยพ่อก่อแผ่นดิน
ฝาก ฝัน
น้ำแรมการ์เด้น
15 พ.ย. 255
1 พฤศจิกายน 2550 22:20 น.
ฝากฝัน
วันยุ่งยุ่งหุงข้าวอยู่ในครัว
ประตูรั้วถูกเคาะอยู่อึงมี่
อาอ้วงโอ๋ยอาอ้วงเปิกตูซี
เห็งตะกี้ยังอยู่หน้าบ้างเลย
อ้าวอาแป๊ะเป็นไงมีไรหรือ
เห็งลกลื้อจอกนิ่งอยู่เฉยเฉย
จะลักจ้างบ้างไหมม่ายไกเลย
พาอาเชยกะอั๊วไปหนามบิง
จะเดินทางไปไหนหรืออาแปะ
ก็เจ้าแกะลูกอั๊วที่หัวหิง
ปูเหลียวนี้มังเปี่ยงที่ทังกิง
มังย้ายถิ่งปายอยู่อเมลิกา
มังซื้อบ้างหลังหญ่ายอยู่ที่โน้ง
ถูกเขาโก่งค่าซ่อมจงเกิงค่า
อั๊วซ่องเองก็ไล้เบาลาคา
ประหยักค่าใช้จ่ายไล้หลายดอลล์
ผมจะไปทำงานวันพรุ่งนี้
ก็พอดีไปส่งอาแปะก่อน
ช่วยเหลือกันไม่คิดหรอกค่าออน
พรุ่งนี้ก่อนเจ็ดโมงค่อยเจอกัน
เอ้อ..ลูกซื้อบ้านเมืองนอกหลังออกใหญ่
ยังตั้งใจใช้พ่อก็น่าขัน
แปะชราเจ็ดสิบกว่าก็แก่ครัน
ค้อนเลื่อยนั้นทิ้งร้างมาหลายปี
เพราะลูกแก้วแววช่างที่ยังเหลือ
แปะทำเพื่อลูกรักไม่หักหนี
ไปเถิดแปะไปเถิดให้โชคดี
คงจะมีโอกาสได้เจอกัน
มองเครื่องบินเหินหาวตามราวฟ้า
มิเห็นหน้าอาแปะอีกเลยฉัน
สองปีผ่านอาเชยมาสามวัน
บ้านแปะนั้นขายทิ้งแล้วจากไป
บอกอาแป๊ะแพ้อากาศจนล้มป่วย
แต่เพียรช่วยซ่อมบ้านจนไม่ไหว
เพียงสี่เดือนอาแปะก็ตายไป
ที่บ้านใหม่ไอ้แกะเมืองไอ้กัน
หน้าส่วนตัว
1338
