23 เมษายน 2548 09:32 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อันความรัก มีมาก ในหมู่ชน
สู้ยอมทน ขมขื่น และผิดหวัง
บ้างหัวเราะ บ้างร้อง ไห้อนิจจัง
น่าเกลียดชัง ความรัก น่าอับอาย
22 เมษายน 2548 10:45 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
คิดแล้วเศร้า ใจระทมขมขื่น
ไม่อาจฝืน ลิขิต จากสวรรค์
คอยกำหนด กฎเกณฑ์ ทุกวี่วัน
คอยกักกัน พรมลิขิต ชีวิตคน
22 เมษายน 2548 10:32 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ขออาลัย ให้แด่ คำว่ารัก
ที่เคยปัก ตรงกลาง ตรงใจฉัน
อยากจะลืม ให้หมด จบสิ้นกัน
เธอกับฉัน จบสิ้น ไร้เยื่อใย
ครั้งเก่าก่อน เคยมอบ ความรักให้
เธอจากไป ใจฉัน พลอยเศร้าหมอง
หมดอาลัย ในรัก ที่หมายปอง
ไร้คนอง ชีวิน สิ้นมลาย
22 เมษายน 2548 10:24 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
รักแท้ สักแค่ไหน
ทำไม ใจฉันเศร้า
โอ้หนอ ชีวิตเรา
ลืมเขา ช่างยากเย็น
มีรัก แสนลำบาก
ทุกยาก ลำบากเข็ญ
ชีวิต อย่างที่เป็น
ทุกข์เข็ญ อนัตตา
21 เมษายน 2548 13:45 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
รักแท้ สักแค่ไหน
ทำไม ใจฉันเศร้า
โอ้หนอ ชีวิตเรา
ลืมเขา ช่างยากเย็น
มีรัก แสนลำบาก
ทุกยาก ลำบากเข็ญ
ชีวิต อย่างที่เป็น
ทุกข์เข็ญ อนัตตา