14 พฤษภาคม 2555 03:49 น.

เหงาๆกับความหลัง

พจนสุคนธ์

หนาวนัก	
ลมโชยชักความรักให้ห่างหาย 
มาร้างคู่อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวกาย	
แทบวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ 
   เมื่อก่อนเคยเชยชื่นระรื่นจิต	
จุมพิตกอดประทับรับขวัญศรี 
มาบัดนี้พี่ระทมตรมฤดี	
ต้องโศกีกอดผ้าห่มข่มหนาวเอย ฯ 				
14 พฤษภาคม 2555 03:42 น.

กลอนอาลัยรัก(อย่างสมัยอยุธยา)

พจนสุคนธ์

...เจ้าเอยดอกแก้ว
กลิ่นเจ้าหอมมาเพริศแพร้ว
หอมเย็นสุดแล้ว
หอมมิแคล้วมิเคลื่อนครา...
...ฝนโปรยให้ฉ่ำชื่น
รื่นรื่นเป็นหนักหนา
โอ้ค่ำแล้วต้องแคล้วร้างรา
อาลัยหาเจ้าแก้วเอย...พจนสุคนธ์				
11 พฤษภาคม 2555 02:44 น.

เข้านอน

พจนสุคนธ์

ว่าพลางทางคราไครเข้าไสยา             
สังคีตาดูริยาประโคมขับ 
แว่วสำเนียงจำเรียงถ้อยร้อยร้องรับ    
ให้สดับกลับเอนองค์ลงนิทรา

พระพายพัดซัดกลิ่นผกากรุ่น                
หอมละมุนละไมฟุ้งจรุงนาสา
โอ้ลมเย็นเย็นชื่นรื่นอุรา
ท้องนภาจันทร์ส่องสดหมดราคี
 
   แล้วจึงเอนกายเอียงเคียงเขนย 
พลางจูบเชยปรางชิดติดโฉมศรี 
ตระกองกอดทอดองค์นงค์นารี
โอ้คืนนี้พี่จะแนบแอบละออ

   หอมเอยหอมประทินกลิ่นบุหงา
หอมจากกายกายาเจ้านี้หนอ
หอมบ่ผิตหอมฟุ้งจรุงรอ
หอมสนิทติดละออของพี่เอย ฯลฯ....พจนสุคนธ์ ๑๑/๕/๕๕				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพจนสุคนธ์
Lovings  พจนสุคนธ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพจนสุคนธ์
Lovings  พจนสุคนธ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพจนสุคนธ์
Lovings  พจนสุคนธ์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพจนสุคนธ์