24 สิงหาคม 2553 14:21 น.
พจนา
ทราบว่าคุณเมธาวี กำลังอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกนี้ ผมจึงเขียนกลอนบทนี้มอบให้
ฉันต้องลืม ใครสักคน บนโลกนี้
ลืมคนที่ ทำร้าย หัวใจฉัน
ถ้าไม่ลืม ปล่อยไว้ ให้นานวัน
จะกัดกิน ใจฉัน ไปจนตาย
หาอะไรทำครับจะได้ลืม เช่นเขียนกลอน แต่อย่าเขียนกลอน อกหัก นะครับ
23 สิงหาคม 2553 22:24 น.
พจนา
ฉันหวังดี กับเธอ มากเกินไป
เพราะเหตุนี้ ใช่ไหม จึงโกรธฉัน
ไม่ตั้งใจ ทำให้ เธอรำคาญ
เธอคงเห็น ว่าฉัน ตัววุ่นวาย
ถ้าเช่นนั้น ก็คง พอกันที
ฉันจะไม่ หวังดี ชี้ทางให้
ชีวิตเธอ จะเดิน ไปทางใด
ฉันจะไม่ สนใจ ตัวใครตัวมัน
22 สิงหาคม 2553 22:10 น.
พจนา
ชีวิตฉัน วุ่นวาย และสับสน
ต้องต่อสู้ ดิ้นรน แสวงหา
มีเรื่องราว ต่างๆ ผ่านเข้ามา
ในบางครั้ง เหนื่อยล้า ทั้งใจกาย
ที่ฉันทน อยู่ได้ ในวันนี้
ทุกเวลา นาที มีความหมาย
เพราะมีเธอ เป็นแรง บันดาลใจ
ฉันจะสู้ ต่อไป ..เพื่อเธอ
21 สิงหาคม 2553 22:06 น.
พจนา
ขอถามเธอ สัก 4 คำ จะได้ไหม
คนอย่างฉัน เป็นยังไง จึงไม่สน ?1
ถ้าหากเธอ จะรัก ใครสักคน
ฉันอยากรู้ เหตุผล เพราะอะไร ?2
เพราะเขาหล่อ เขารวย คารมดี
เธอจะมี ความสุข นานแค่ไหน ?3
ถ้าหากเขา ไม่ดี ไม่จริงใจ
เธอจะรัก คนใหม่ อีกกี่คน ?4
20 สิงหาคม 2553 21:19 น.
พจนา
อย่าสนใจ ถ้าใคร ว่าเธอแก่
จะไปแคร์ ทำไม ให้ใจหมอง
ใครนินทา ว่าเธอ เป็นวัยทอง
ฉันไม่มอง อย่างเขา เล่าลือกัน
เธอไม่แก่ เธอแค่ สูงอายุ
แต่ยังงาม ผ่องผุด ชวนใฝ่ฝัน
แม้นางฟ้า ในแดน ทิพย์วิมาน
ยังไม่อาจ เทียบชั้น กับเธอเลย
หน้าส่วนตัว
714
