5 กันยายน 2553 23:21 น.
พจนา
รัก..แล้วเจ็บ
ถึงจะรู้ ว่ารัก แล้วต้องเจ็บ
ฉันก็พร้อม จะเจ็บ ไม่หลีกหนี
เจ็บเสียจน ชินชา มาทุกที
เจ็บอีกที ไม่เห็น จะเป็นไร
..........
เจ็บ..แล้วไม่จำ
ใจเอ๋ยใจ เป็นอะไร ก็ไม่รู้
ทั้งที่เคย เจ็บอยู่ ตั้งหลายหน
ทุกครั้งที่ ต้องการ ใครสักคน
เจ็บทุกหน ทำไม จึงไม่จำ
..........
เจ็บ..แล้วจำ
ฉันจำได้ เธอทำ ให้ฉันเจ็บ
เหมือนโดนหนาม ตำเล็บ เจ็บไม่หาย
แล้วเธอกลับ มาหา ฉันทำไม
หรือใครทำ เธอเจ็บใจ ชดใช้กรรม
4 กันยายน 2553 22:35 น.
พจนา
โชคไม่ดี มีแฟน เจ้าอารมณ์
ใครจะทุกข์ ระบม เหมือนผมบ้าง
ยามเธอโกรธ ขึ้นมา อย่าขวางทาง
หยิบของอยู่ ข้างๆ ขว้างใส่เลย
วันนั้นเธอ โกรธผม ยังจำได้
หยิบทุเรียน ขว้างใส่ โอ้คุณเอ๋ย
ใครไม่โดน กับตัว ไม่รู้เลย
เพื่อนๆเอ๋ย อย่ามีแฟน เจ้าอารมณ์
3 กันยายน 2553 21:34 น.
พจนา
ผู้หญิงเก่ง ทำไม หาแฟนยาก..?
เพราะผู้ชาย ไม่อยาก ให้เก่งกว่า
ถ้าทำตัว อวดเก่ง ทุกเวลา
อาจได้อยู่ เคหา ชื่อคานทอง
ฉันไม่ได้ แช่งเธอ เลยสักนิด
แค่บอกเธอ ให้คิด อย่ามัวหมอง
ถ้าไม่อยาก อยู่บ้าน ชื่อคานทอง
เธอควรต้อง แกล้งโง่.. บ้างเถิดเอย
2 กันยายน 2553 22:44 น.
พจนา
เมื่อพบกัน บอกรักฉัน ให้ความหวัง
พอลับหลัง เธอไปควง กับคนใหม่
ถามสักคำ เธอมาหลอก ฉันทำไม
ฉันเคยทำ เธอช้ำใจ เมื่อไหร่กัน..?
เมื่อพบกัน เธอฉัน ก็หวานชื่น
พอไปพบ คนอื่น เธอแปรผัน
ไม่มีความ จริงใจ ให้แก่กัน
รักเธอนั้น หลอกลวง และอำพราง
1 กันยายน 2553 21:56 น.
พจนา
อย่าปิดบัง ฉันเลย จะดีกว่า
ฉันเพิ่งรู้ มาว่า เธอชอบฉัน
มีคนบอก ให้รู้ ก็แล้วกัน
ว่าเธอแอบ มองฉัน เป็นประจำ
เจอะหน้ากัน ทำเป็น ไม่สนใจ
แยกเขี้ยวใส่ ทำท่า จะกัดฉัน
ปากกับใจ ขอเธอ ไม่ตรงกัน
จะทรมาน ตัวเอง ไปทำไม
ถ้าชอบฉัน ก็บอก เลยว่าชอบ
ฉันก็พร้อม จะตอบ สนองให้
ไม่ใช่เรื่อง ยากเย็น แต่อย่างใด
เพราะในใจ ฉันชอบเธอ ไม่แพ้กัน
หน้าส่วนตัว
1948
