12 พฤศจิกายน 2556 23:23 น.

ขอเวลาสงบใจ

พฤหัส กฤษชยรักษ์

คงจะเขียนต่อไปไม่ได้อีก
ต้องหลบหลีกเร้นกายให้หายสูญ
เ้ข้าบ้านกลอนเพียงให้ได้เกื้อกูล
ฝีมือต่ำใต้ถุนเหมือนเศษบัว

แม้แต่เต่าก็ยังต้องถ่มถุย
เพื่อนนักลอนฤๅจะคุ้ยขึ้นมากลั้ว
สมองน้อยเขียนอะไรให้หวั่นกลัว
ใช่เพียงแค่รูปชั่วงานยังเชย

ฝีมือ่อนต้องยอมให้ถ่มถุย
เผยอหน้ามาคุยถูกเมินเฉย
มาหัดเขียนหัดจำทำอย่างเคย
ไม่รู้เลยเขารังเกียจเดียจฉันทา

ชำนาญการแทนที่จะสอนสั่ง
ต้องหมดหวังหมดทางจะก้าวหน้า
เขียนต่อไปทำให้เอือมระอา
ขอเวลาทำใจ..สงบงัน
5 พฤศจิกายน 2556 11:08 น.

อย่าเหลือรอย

พฤหัส กฤษชยรักษ์

การอำลามาถึงพึงตระหนัก
แม้เรื่องรักต้องพรากยากจะฝืน
ชีวิตสิ้นสูญไปไม่หยัดยืน
ไม่อาจฟื้นสืบสาวเรื่องราวใด
ปลดให้สิ้นทุกห่วงเป็นบ่วงพิษ
ทำให้จิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส
ลืมเสียเถิดความหลังที่ฝังใจ
หากเ้หลือไว้อาจนำมาย้ำตรอง

ยามกลบฝังหวังว่าเอาหน้าคว่ำ ไม่จดจำหน้าใครให้หม่นหมอง โลกเหลวแหลกยุ่งยากไม่อยากมอง เป็นธุลีฝุ่นละอองเพียงเดียวดาย

อย่าเก็บงำเรื่องราวทุกคราวครั้ง ปล่อยให้เป็นความหลังที่สูญหาย เพียงความรักไร้ค่าอย่าฟูมฟาย สิ่งสุดท้ายหลุมฝังก็พังภินท์

ในส่วนลึกสำนึกรู้อยู่เต็มอก

เมื่อดวงตกความรักปลักสิ้น

ให้สังขารเป็นทานไส้เดือนดิน

ไม่ยลยินห่วงหาอาทรใด....

4 พฤศจิกายน 2556 19:15 น.

เพรงกรรม

พฤหัส กฤษชยรักษ์

พุทธองค์สอนสั่งยังจำมั่น
ใครสร้างกรรมคนนั้นย่อมรับผล
การทำงานกระทบระหว่างคน
ย่อมไม่พ้นเกิดกรรมที่ตามมา
ต้องยอมรับผลกรรมที่บังเกิด
ใช่ดีเลิศปุถุชนล้นคุณค่า
ความถูกต้องยึดก่อนมานานช้า
จึงต้องกล้าพินิจตัดสินใจ
เมื่อกรรมชั่วทำไว้ไม่ยอมรับ
สร้างเล่ห์กลสับปลับให้จับได้
มากโทสะโมหะนำมาใช้
ความรุนแรงมิใช่เป็นสิ่งดี
ผลของกรรมทำเอาต้องเศร้าหมอง
ผู้เกี่ยวข้องเกือบตายกลายเป็นผี
เมื่อสร้างกรรมเป็นทุกข์ติืดคุกฟรี
อนาคตไม่มีความรุ่งเรือง
เมื่อฟ้าใหม่ชีวิตใหม่ได้บรรเจิด
สิ่งที่เกิดปล่อยหายไปทุกเรื่อง
เมื่อกรรมดีมีผลล้นประเทือง
คงฟูเฟื่องงดงามตามเพรงกรรม
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพฤหัส กฤษชยรักษ์