18 มกราคม 2554 00:13 น.
พิมญดา
หากไม่รัก.อย่าทักอีกอันขาด
เพราะฉันอาจ..น้อยใจไปกว่านี้
ผิดมากเลยใช่ไหม..ไม่รักดี
หรือเพราะมี..ความต่างทางที่เป็น
ฉันมันแค่..คนหนึ่งซึ่งถูกวาง
ตามรายทางของรัก..มักไม่เห็น
ความสำคัญของฉันมันยากเย็น
เพราะฉันเป็น..แค่ลมที่พรมใจ
จึงไม่ใช่..คนดีที่ถาวร
ดั่งบทกลอน..บทนี้ที่หวั่นไหว
บันทึกถ้อยร้อยความตามทรวงใน
นึกน้อยใจ..รักหนอ พอสักครา
เมื่อต้องมนต์คำสาปจากเบื้องบน
คงต้องทนต่อไป..ใครห่วงหา
ผิดใช่ไหมให้เรา.เศร้าอุรา
ฤา!เพราะว่ากรรมเก่า..เราแต่กาล
หากไม่ดี..หนีไปก็ไม่โทษ
จะไม่โกรธเคืองใด.ให้หักหาญ
ขอยอมรับผลกรรมตามบันดาล
ปิดตำนาน..หัวใจ..ไร้รักเอย
12 พฤศจิกายน 2553 12:24 น.
พิมญดา
ปัญหาใดใหญ่ยิ่งความจริงอยู่
ขอให้รู้เดียวก็ผ่านไม่นานหาย
ทุกปัญหามีไว้ให้คลี่คลาย
อย่าเพิ่งพ่ายหน่ายเหนื่อยเลยคนดี
ลองมองคนด้อยกว่าอย่าเพิ่งท้อ
อย่าไปรอสายน้ำคืนวิถี
มันไหลล่องลอยไปในวารี
เหมือนเรื่องที่ร้าวรานผ่านพ้นไป
เชื่อ!ใจฉันเถิดที่รักจักเคียงข้าง
ยืนอยู่บนเส้นทางอย่าหวั่นไหว
ฉันมีพร้อมทุกอณูของหัวใจ
จะก้าวไปพร้อมกัน..ฝันของเรา
เหนื่อยก็พักลงนอนผ่อนใจล้า
แล้วลืมตาวันใหม่ไล่ความเศร้า
พอผ่านพ้นพรุ่งนี้ก็บางเบา
สิ่งรุมเร้าเข้าหา.ร่วมฝ่าฟัน
มวลภมรเจ้าเอยเคยกล้าแกร่ง
บินไปเถิดเรี่ยวแรงอย่างแข็งขัน
เรื่องแค่นี้ไม่ตายวายชีวัน
เริ่มสร้างฝัน..ต่อไปใช้...ปัญญา
11 พฤศจิกายน 2553 13:07 น.
พิมญดา
สายลมหนาวพัดผ่านลานกลอนสั่น
ยามเหมันต์เย็นเยือกเรียกร้องหา
เพลงรักหวลชวนเศร้าเร้าวิญญา
ฉันน้ำตาคลอเคล้า..เหงาเหลือเกิน
เพราะฉันกลัวทุกอย่างห่างแล้วห่วง
อย่าทิ้งช่วงนานนักรักห่างเหิน
จะหลงเหลือสิ่งใดให้เผชิญ
ถ้าเธอเดินจากไป.ไม่กลับคืน
ถ้อยเพลงรักฝากไปในลมหนาว
ร้อยเรื่องราวเราสองครองรักชื่น
กลัวเหลือเกินใจเธอไม่ยั่งยืน
เช้าแล้วตื่นรอบกายไม่มีเธอ
จึงร่ายกลอนอ้อนหนาวร้าวใจหนัก
กลัวความรักลอยลมระทมเพ้อ
หากความหนาวเป็นตัวแทนแขนของเธอ
โอบกอดฉันเสมอ..อย่าเผลอไกล
เพลงรักวอนกลอนรักฝากจากสาวเหนือ
ลมหนาวเจือความคิดถึงนะรู้ไหม
ฟังเพลงรักสายลมหนาวร้าวทรวงใน
หนาวหัวใจ..ยิ่งนัก.เพราะรักคุณ
3 พฤศจิกายน 2553 13:10 น.
พิมญดา
อยากให้รักคงมั่นวันไม่หมด
ดั่งน้ำหยดพื้นใจใสเสมอ
ทีละเล็กละน้อยก่อนนะเธอ
อย่าพึ่งเผลอรักเร็วเดียว..จะคลาย
ขอได้ไหมคนดีนาทีผ่าน
ทางยังอีกยาวนานใช่ห่างหาย
พิสูนจ์รักด้วยรักจักสบาย
สู่จุดหมายดั่งหวังและตั้งใจ
น้ำเพียงหยดรดบ่อยค่อยค่อยเติม
เพียงเราเริ่มรักกันอย่าหวั่นไหว
เพิ่มความรักทีละน้อยค่อยเป็นไป
เราจะหยดน้ำใจให้แก่กัน
พอความรักไหลรินสิ้นเคลือบแคลง
วางตำแหน่งว่าแฟนแสนสุขสันต์
เหมือนหยดน้ำใสเย็นเห็นเงาจันทร์
รักของเธอและฉัน..มั่นฤดี
ต่อวันรุ่งพรุ่งนี้มีขวากหนาม
จะขอตามเคียงกายมิหน่ายหนี
เป็นสายน้ำรดใจใส่วจี
รักที่มี..จากน้อยค่อยเพิ่มพูน
เธออาจจะเหงา..ฉันอาจจะล้า แต่เวลาเราอาจเร็วไป
ขอเพียงคำว่า" รัก" ค่อยเป็นค่อยไป
ใช้ใจเติมใจ รักด้วยเหตุผลมากกว่า..ได้ไหม
วันหนึ่งฉันกลัวเหตุผลมันจะตามมามากมาย..หลังจากที่เราไม่เข้าใจกัน
เพียงวันละเล็กละน้อยค่อยๆเติม
ยามอากาศหนาวเย็นเธอจะเป็นผ้าห่มได้ไหม
ยามฉันท้อใจเธอจะเป็นอะไหล่ซ่อมใจได้ไหม
ยามฉันไม่สบายเธอจะดูแลฉันไหม
ยามฉันอยากดื่มกาแฟเธอจะเป็นคู่แท้กับฉันไหม
สำหรับฉัน..ทั้งหมดของหัวใจ...ฉันรักเธอ
1 พฤศจิกายน 2553 19:22 น.
พิมญดา
เงียบเกินไปหรือปล่าวเล่าคนดี
นับนาทีเฝ้ารอท้อใจนัก
ตอนนี้ฉันเหมือนป่วยอาการหนัก
รอความรักชโลมพรมหัวใจ
ไม่รู้เธอจำได้หรือไม่จำ
คนที่ช้ำรออยู่รู้บ้างไหม
เสียงเบิร์ดเดย์ที่รักมักหายไป
ดอกกุหลาบวาเลนไลน์ไม่เห็นมา
ทนไม่ไหวหัวใจบอกคิดถึง
ส่งบัตรเชิญซองหนึ่งถึงเธอหนา
ถ้อยรำพันคำมั่นในสัญญา
โปรดรีบมาเคลียร์ใจในรักเรา
ยังรักกันส่งเสียงเพียงกดโทร
แค่ฮัลโหลใจฟื้นลืมความเหงา
ไม่อยากหวังลมลมตรมกับเงา
ความว่างเปล่าร้าวรอนนอนระทม
บัตรเชิญของความรักสลักถ้อย
จากคนน้อยใจนักรักขื่นขม
หวังว่าเธอได้รับคงชื่นชม
กลับมาพรมใจน้อยคอยเธอคืน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2613
