1 มีนาคม 2551 11:42 น.
พิมญดา
ผิดด้วยหรือที่รักเธอจนล้นใจ
เธอถึงได้ผลักใสฉันไกลห่าง
บอกว่ารักเราคงล้มระหว่างทาง
น้ำตานางไหลร่วงพรูไม่รู้ตัว
ร้องให้หนักทั้งคืนสะอื้นหา
เหม่อมองฟ้าหมองหม่นจนสลัว
นอนเดียวดายอารมณ์มันมืดมัว
นอนขดตัวน้ำตารินสิ้นใฝ่ปอง
ด้วยภาระหน้าที่ที่เป็นอยู่
เป็นศัตรูขวางกั้นฝันเราสอง
รักกันได้ใช่ต้องเคียงคู่ครอง
รักแอบซ่อนรักรันทดหมดทางคอย
รักมากรู้ไหมใจคนดี
คำคำนี้ใช้กับฉันอยู่บ่อยบ่อย
ต่อแต่นี้คนดีนั่งใจลอย
คงต้องคอยพยุงใจหายระทม
ไม่เรียกร้องเรียกสิทธ์ขอตัวช่วย
หากจะม้วยด้วยรักคงสาสม
เจ็บเกินแล้วแย่แล้วขอสิ้นลม
รักขื่นขมเกินเยียวยารักษาใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1247
