25 ตุลาคม 2552 09:09 น.

..บุษบาเสี่ยงเทียน..

พิมญดา

enound.jpg
จุดเทียนเวียนถวายพระพุทธา
บุษบาอธิฐานบนบานผล
ช่วยดลจืตอิเหนาเฝ้ายินยล
ขอสวดมนต์ต่อองค์พระปฏิมา

หากรักข้าสมหวังดั่งใจหมาย
ขอจุดเทียนเสี่ยงทายเสน่หา
องค์ระเด่นมนตรีโปรดเมตตา
บุษบาวิงวอนพรปราณี

แม้นสมมาตรปราถนาคราตั้งจิต
ขอนิมิตเดือนเด่นเป็นสักขี
ขอเสี่ยงเทียนเวียนวนดลฤดี
ให้เจ้าพี่อิเหนาเฝ้าอุ้มชู

ระเด่นบุษบาหาคู่ครอง
น้ำตานองร้องครวญชวนหดหู่
เมื่ออิเหนาสลัดรักผลักโฉมตรู
น้ำตาพรูจุดเทียนเวียนรักวน

ขอรักข้าอย่าเคลือบแฝงแสงริบหรี่
องค์ระเด่นปรานีอย่าล่องหน
ขอรักคืนชื่นจิตชิดกมล
เห็นใจคนรักแท้ แม่บุษบา

9b729739.jpgลักษณะนิสัย

1.บุษบาเป็นหญิงที่มาแบบฉบับของลูกที่ดีอยู่ในโอวาทของพ่อแม่ แม้ว่านางจะไม่พอใจในรูปร่างของ 

จรกา แต่นางก็ยอมที่จะไม่ทำตามใจตนเองเพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล

2. เป็นคนไม่เจ้ายศเจ้าอย่างหรือถือว่าตนสูงศักดิ์กว่านางจินตะหรา เห็นได้จากตอนที่จินตะหราได้ให้

นางสการะวาตีและนางมาหยารัศมีมาเฝ้า บุษบาก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

3. เป็นคนไม่เหลาะแหละ รู้จักโต้เถียงแสดงความฉลาดรู้ทันอิเหนาและรักษาเกียรติของตนเองไม่ยอม หลงเชื่ออย่างง่ายๆ ในตอนที่อิเหนาพูดว่า

" อันนางจินตะหราวาตี     ใช่พี่จะมุ่งมาดปรารถนา

หากเขาก่อก่อนอ่อนมา     ใจพี่พาลาก็งวยงง"

                    จากที่อิเหนาพูดนี้ก็ทำให้นางบุษบารู้ว่าอิเหนาเจรจาเข้าข้างตัวเอง นางก็โต้ตอบว่าอย่ามาแกล้งพูดเลยว่าจะไม่เลี้ยงนางจินตะหราวาตี เพราะมีลายลักษณ์อักษรและใครๆก็รู้กันทั่วว่าอิเหนาไม่ต้องการนาง นางจึงโต้ตอบ เมื่ออิเหนาแก่ตัวว่าที่ลักนางมาก็ด้วยความรักว่า

" จะให้เชื่อพจมานหวานถ้อย  จะได้ไปเป็นน้อยชาวหมันหยา

เขาจะเชิดชื่อฤาชา            ว่ารักสามีท่านกว่าความอาย

อันความอัปยศอดสู      จะติดตัวชั่วอยู่ไม่รู้หาย

ร้อนใจอะไรเล่าเจ้าเป็นชาย    ไม่เจ็บอายขายหน้าก็ว่าไป "

                    และตอนที่ นางบวชเป็นแอหนัง (ชี ) แลัวถูกปันหยีขโมยกริชไป นางก็คร่ำครวญต่อว่าพี่เลี้ยงด้วยความรักเกียรติสตรีว่า 

"พี่แกล้งเป็นใจด้วยปันหยี   เห็นคนอื่นดียิ่งกว่าข้า

ในถ้อยคำที่ร่ำพรรณนา       ว่าแสนเสน่หาอิเหนานัก

เป็นไฉนจึงยกน้องให้         แก่ชาวไพร่ต่ำช้าบรรดาศักดิ์

กระนี้ฤาพี่เรียกว่ารัก       พึ่งจะประจักษ์ในน้ำใจ

สู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง      อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย

ถึงมาตรแม้นชีวันจะบรรลัย    จะตายในความซื่อสัตยา"

4.เป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองแม้ว่านางจะตกอยู่ในสภาพที่ถูกบังคับ โดยนางไม่ยอมทำตามผู้ใหญ่ ดังตอนที่ท้าวดาหามีดำรัสให้ขึ้นมาเข้าเฝ้าอิเหนา นางรู้ว่าจะให้ไปไหว้จึงเข้าไปนอนด้วยความเคืองไม่เข้าเฝ้าตามรับสั่ง จนเดือดร้อนถึงมะเดหวีต้องมาจัดการ แต่นางก็ไม่ออกมาโดยดีๆ ต้องผลักไสกัน 

5.มีความซื่อสัตย์ ได้รักษาตัวไว้รอคอยอิเหนา ดังกลอนว่า 

"ถึงมาตรสู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง   อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย

แม้นชีวันจะบรรลัย                      จะตายในความซื่อสัตยา"

6.ไม่มีจริตแง่งอน เมื่ออิเหนาลักพานางไปไว้ในถ้ำ ก็ยินยอมแต่โดยดี 

7.เมื่อเป็นชาย คือมิสาอุณากรรณก็ปฏิบัติตนกับระตูประมอตันอย่างบิดาของตน 

8.มีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ เช่น ระตูประมอตัน 

9.มีความกล้าหาญจนมีระตูมาขอเป็นเมืองขึ้นหลายเมือง 

10.ไม่มีความริษยาถือโกรธผู้ใด มีน้ำใจ เมื่อมารดาให้ไหว้นางจินตะหรา บุษบาก็ยอมตาม ดังที่นางกล่าวกับอิเหนาว่า

"แม้นน้องรักทักท้วงหวงหึง    พระองค์จึงห้ำหั่นเกศา

เป็นถ้อยยำคำมั่นน้องสัญญา     เชิญเสด็จเชษฐารีบคลาไคล"

                 และนางยอมให้อิเหนายกจินตะหราเป็นประไหมสุหรีฝ่ายขวาแต่โดยดี ด้วยเห็นว่านางจินตะหราเป็นผู้มาก่อน แม้ว่าจินตะหราจะไม่ใช่วงศ์เทวัญฯ ข้อนี้ยากที่จะหาหญิงใดเสมอเหมือน นับว่าบุษบาเป็นหญิงไทยในวรรณคดีที่สมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติคนหนึ่ง 

%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%ขอบคุณที่มาของบางตอนที่น่าศึกษา

ของสตรีที่ชื่อ..บุษบา  จากเวปทั้งเนื้อเรื่องและภาพ

และขอบคุณเสียงเพลงเพราะๆ

บุษบาเสี่ยงเทียน

ขับร้องโดยคุณอรวี  สัจจานนท์

ขอบคุณข้อมูลจาก www.oknation.net/blog/KITBAWORNVIT  และ www.geocities.com



				
23 ตุลาคม 2552 12:20 น.

..ดาวไม่ลืมดิน..

พิมญดา

q_73645.jpg
เสียงใครหนอพ้อดาวสกาวฟ้า
คนกู่ก้องนินทาว่าลืมหลง
ช่างน่าชังสักวันจะร่วงลง
อย่าลืมดงถิ่นดอยคอยดาวคืน

เป็นดาวน้อยลอยคว้างกลางห้วงหาว
ฝ่าหมอกหนาวคราวใดใจขมขื่น
แสงระยิบกระพริบใสไร้จุดยืน
เสียงสะอื้นข้างในใครยลยิน

ดาวทอแสงเรืองรองผ่องไสว
ต่างมอบกำลังใจใฝ่ถวิล
เฝ้าชื่นชมดาวน้อยลอยเมฆิน
ติดปีกบินโชติช่วงห้วงฟ้างาม 

แม้นเลอค่าฟ้าส่งดั่งหงส์เหิน
ดาวไม่เมินดินจ๋าอย่าเหยียดหยาม
หากสักวันดาวร่วงห้วงฟ้าคราม
ดาวจะตามจูบดินจนสิ้นใจ

ดาวลืมตนคนลืมดินกลิ่นไอรัก
ยังตระหนักคำมั่นมิหวั่นไหว
ยามทอแสงอ่อนล้ามาคราใด
มองหาดินก็ชื่นใจ..ใช่ลืมเลือน
				
17 ตุลาคม 2552 10:17 น.

..หนึ่งในทรวง...

พิมญดา

4457-%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%8
รักเพียงพี่ที่ใจไช่แชเชือน
หาลืมเลือนสัญญาอย่าสงสัย
แม้นชายอื่นหมื่นแสนหาอาลัย
พี่คือยอดดวงใจให้หมดเลย

รักหนึ่งทรวงหวงหนึ่งเดียวเกี่ยวข้องจิต
อย่าได้คิดระแวงแกล้งเอิ้อนเอ่ย
ถึงอย่างไรน้องรักมากอยากกอดเกย
ชายไหนเลยจะเหนือพี่ที่เป็นแฟน

ไม่รักพี่จะรักใครได้อีกหรือ
น้องยึดถือรักเดียวเกี่ยวใจแน่น
หวานคารมชายไหนใช่ตอบแทน
ทั่วเขตแดนแม้นชายไม่หมายมอง

เด็ดดอกรักมาฝากอยากให้มั่น
อย่าไหวหวั่นคำใครให้เศร้าหมอง
สิทธิ์ของใจให้พี่ได้ครอบครอง
ตามครรลองแห่งรักจักภิรมย์

ค่ำลงแล้วกลับมาหาน้องเถิด
อย่าเตลิดสาวใดให้ขื่นขม
กลับคูหาสองเราเฝ้าชื่นชม
น้องจะพรม..คำหวานผ่านค่ำคืน.


reply-00000023858.gif				
14 ตุลาคม 2552 10:46 น.

ลมหนาวสาวรอ.

พิมญดา

2156726cd3naf9c0c.gif
ลมหนาวพริ้วปลิวไผ่ไหวโยกอ่อน
ใจสั่นคลอนนอนหนาวร้าวอกหนอ
คิดถึงใครบางคนทนเฝ้ารอ
หนาวเริ่มก่อปลายฝนคนกลับมา

ลมไหวเอนเอนไหวใจสะท้าน
ฟ้าตระการดาวเดือนเกลื่อนเวหา
ทอระยับประดับแก้วแววดารา
งามระย้าพร่างพราวราวฟ้าไกล

ขอฝากลมห่มกายให้ประจักษ์
ส่งแรงใจแห่งรักอย่าหวั่นไหว
ลมหนาวรอพ้อหาอย่างห่วงใย
หวั่นคนไกลลืมเลือนเบือนน้ำคำ

แสงจันทร์นวลงามผ่องละอองดาว
เสียงจากใจของสาวหนาวคืนค่ำ
เพรียกสัญญาอาลัยใจจดจำ
ลมหนาวทำหวั่นนักเพราะรักเธอ

ได้ยินไหมหัวใจมันร่ำร้อง
เตรียมหอห้องคล้องใจให้เสมอ
อย่าหมางเมินเกินไปอยากพบเจอ
หนาวนะเออ..รู้ไหมมีใครคอย




				
11 ตุลาคม 2552 11:49 น.

..ฟังคำอ้อน"กลอน"นินจา..

พิมญดา

chara_all04.jpg
ขอบคุณแฟนกลอนกานท์มาอ่านถ้อย
จรดร้อยคำงามตามสื่อสาร
เขียนด้วยใจใส่ด้วยรักปักดวงมาน
อยู่บนลานบ้านกลอนนอนสบาย

ร้อยดอกไม้พวงงามตามภาษา
กิริยาวาจาหาห่างหาย
คำพูดจาหวานหูคู่ใจกาย
เขียนมากมายงานกลอนป้อนกวี

ตัวข้าเจ้าเฝ้าเพียรเรียนฝึกฝน
น้องหน้ามนชอบงานมิพาลหนี
โดนหยอกเย้าเฝ้าชมพรมวจี
แม้บางทีมีก้อนหินดินละเมอ

อาจหนาวเหน็บเจ็บแสบแอบมาบ้าง
ตามรายทางปากกามาเสมอ
แต่ไม่คิดเล็กน้อยสิ่งที่เจอ
โลกละเมอเพ้อฝันวันเขียนกลอน

ถือกุญแจบ้านกลอนตอนเข้าอ่าน
หากใครผ่านด่าทอขอสั่งสอน
ลบคอมเม้นแสบสันต์มันทุกตอน
เล่นละครผ่อนส่งตรงบ้านเรา

ขอขอบคุณงามแสนแม้นไม่ทั่ว
ไฟในบ้านไม่กลัวจะโดนเผา
แต่ไฟรักหึงหวงนั้นไม่เอา
ขอตัวเบา..ดั่งนินจา..มาเขียนกลอน
				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา