6 กุมภาพันธ์ 2552 11:14 น.
พิมพรรณ
..พี่ก้องคะเมษาพิมต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพถ้าไม่ยุ่งจนเกินไปพิมจะกลับมาเยี่ยมทุกอาทิตย์นะคะ ถ้วยกาแฟที่ถือค้างอยู่ในมือวางลงอย่างเงียบๆ วิวแชร์ถูกเจ้าของหมุนออกจากโต๊ะอาหาร เงียบไม่มีเสียงตอบรับหรือปฎิเสธออกมาจากปากคนขี้งอน น่าหมั่นไส้จริงๆ ..
พี่ก้องจ๋า..ได้ยินพิมพูดป่ะ....
ได้ยิน...ห้วน...สั้น..แต่งอนได้ใจ
แล้วพี่ก้องว่าไง...กลั้นใจถามต่อ
อยากไปไหนก็ไป..พี่ไม่ได้เป็นเจ้าชีวิตใคร..พี่ไม่มีสิทธิ์ที่จะให้พิมไปหรือไม่ให้ไป อยากไปก็ไป..พี่มันคนพิการ. ไปไหนก็ไม่ได้มีแต่จะเป็นภาระให้คนอื่นเขา
เป็นชุดเลยพี่เราแสนงอนจริงๆ
จ้าๆพี่ก้อง.ไม่อยากให้พิมไปพิมก็ไม่ไปอยู่เป็นหมอเถื่อนมันแถวนี้แหละ
พี่จะนอน..บอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
พี่ก้องเพิ่งตื่น....จะนอนอีกแล้วเหรอโกรธใครเนี่ย..แสนงอนอย่างนี้ระวังพิมไม่มาหานะเบื่อคนขี้งอน
เงียบ..หน้าก็ไม่หันมามอง..ยังงอนไม่เลิก
........งั้นพิมไปทำงานก่อนนะ เย็นนี้พิมไม่แวะมานะพิมจะนอนโรงบาลเลยพอดีเพื่อนพิมเขาลงมาประชุมวิชาการเขาขอมาพักด้วย...พิมคงไม่ได้แวะมาหา 2 - 3 วันฝากหวัดดีแม่ด้วยนะคะวันนี้พิมรีบจี๋เลย..พิมไปนะ....ไม่รอให้อนุญาตวิ่งขึ้นรถเลย
หากแต่ถ้าจะหันกลับไปมอง..ก็คงเจอสายตาเศร้าๆ หม่นหมอง สายตาที่อ้างว้างหมดหวัง ซึ่งพิมไม่อยากเห็นเลย
........งานยุ่งเสียจนลืมใครบางคนไปลืมแม้กระทั่งจะโทรศัพท์ไปหาผิดจนไม่น่าให้อภัย
.พิม..พิม.ก้องมันหลับตั้งแต่เช้าบ่าย 3 แล้วยังไม่เห็นตื่นเลยเรียกก็ไม่ตื่น..เสียงแม่พี่ก้องแว่วมาตามสายน้ำเสียงร้อนรนยิ่งนัก
.ค่ะแม่พิมให้รถโรงบาลไปรับนะคะ
ที่ห้อง พี่ก้องนอนหน้าซีดอยู่บนเตียงแต่ ดูเหมือนจะไม่ได้หลับลึกเพราะยังมีท่าทางกระวนกระวายหว่างคิ้วยังมีรอยขมวด แววหมองปรากฎอยู่ทั่วใบหน้าที่นอนนิ่งนั้นยานอนหลับที่เบิกมาครั้งสุดท้าย 40 เม็ดหายไปหมดเกลี้ยง..พี่ก้องคงทรมานทั้งใจและกายพี่ก้องจ๋า พิมขอโทษ......(อีกแล้ว )....พิมจะต้องขอโทษพี่ก้องอีกซักกี่ครั้งนะคิดแล้วก็เบื่อตัวเองเหมือนกัน..พี่ก้องมีกำลังใจสู้หน่อยนะคะพิมเหนื่อยเหลือเกินพี่ก้องจ๋า....ช่วยเป็นกำลังใจให้พิมด้วย
16 มกราคม 2552 09:58 น.
พิมพรรณ
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยจะบ้าตาย..นี่มันวันหยุดฉันนะเนี่ย สบทกับตัวเองก่อนที่จะคลานไปยกหูโทรศัพท์ "สวัสดีค่ะพิมค่ะ"น้ำเสียงค่อนข้างแข็งจนตัวเองยังรู้สึก แต่เสียงปลายสายที่ตอบกลับมาร้อนรนยิ่งนัก "หมอพิมคะ คนไข้ตกเลือดค่ะ สาหัสนะตามหมอเวรแล้วติดต่อไม่ได้ค่ะไม่อยู่ที่ห้องเวรด้วย" โอ๊ะโอ๋งานเข้าแต่เช้ามืดเลยเรา
หมอเวรก็เวรสมชื่อหรือถือว่าเป็น ผอ หรือไงนะ ลมออกหูเลยเรา "ค่ะพี่อ้วนเดี๋ยวพิมลงไปนะ"
น้ำไม่อาบฟันไม่แปรงผมไม่หวี (เป็นหมอใช่ว่าจะสอาดเสมอไปนะ) วิ่งบ้างเดินบ้างถึง ..อีอา..ภาพที่เห็นคนไข้อายุประมาณ 20 ต้นๆนอนหน้าซีดเป็นกระดาษอยู่บนเตียงมองไม่เห็นญาติซักคนดูเหมือนจะ โคม่าจริงๆ.."พี่อ้วนขา เซตโออา เลยค่ะเปิดเส้นด้วยได้กรุปเลือดยัง??อย่าลืมเซ็นต์ยินยอมผ่าตัดด้วยนะคะ " ค่ะหมอเรียบร้อยค่ะ"เสียงพี่อ้วนตอบรับอย่างทันใจดีจริงๆสมแล้วกับคำว่าพยาบาลดีเด่นประจำตึก
เข้าห้องแต่งตัวเปลี่ยนชุด สครัฟมือเรียบร้อย ทุกอย่างพร้อม"หมอพิมคะรับสายนอกค่ะ"น้องสุโอปะเรเตอร์คนสวยวิ่งมาท่าทางเหนื่อยหอบทีเดียว วันนี้มันเป็นไรกันนะยุ่งไปหมด "ไว้ก่อนละกันจดชื่อจดเบอร์ไว้ให้หมอนะเดี๋ยวหมอโทรกลับนะจ๊ะ"หมอคะคนไข้บีพีดรอปค่ะ" เครียแอเวนะ...วิ่งปรู๊ดเข้าห้องลืมน้องสุไปเลย
4ชั่วโมงกว่าเหนื่อยแทบขาดใจแต่ก็ภูมิใจรอดทั้งแม่ทั้งลูก..วันนี้พิมชนะนะคะท่าน (ยมพบาล) เรายื้อกันถึง 4 ชั่วโมงเต็มถ้าเราแพ้ท่านยมคนไข้เราก็ไม่รอด ขอบคุณนะคะท่านยมพบาลที่อ่อนข้อให้
" หมอค่ะ "น้องสุเจ้าเดิมมาอีกแล้ว สายนอกจากปานาเละค่ะ ตายจริงเพิ่งนึกได้ พี่ก้องแน่เลยมีไรป่าวนะ
"สวัสดีค่ะพิมค่ะ" พิมเหรอนี่พี่เอกนะ (พี่เอกเป็นเพื่อนรุ่นพี่พี่ก้อง 2 ปีปฏิบัติราชการอยู่ใต้ด้วยกัน) พิมใจเย็นๆนะ ก้องมันโดนซุ่มเมื่อคืนเจ็บหนักพอสมควรกำลังจะส่งเข้ากรุงเทพเช้านี้ พี่ติดต่อพิมไม่ได้โทรเข้ามือถือเกือบ 100สายมั้งพิมก็ไม่รับเลยโทรเข้าโรงบาล เขาบอกว่าพิมเข้าผ่าตัดพี่ก็ไม่รู้จะติดต่ออย่างไรและ....................
พี่เอกพูดอะไรอีกมากมายแต่พิมไม่ได้ยินแล้วขาทั้งสองข้างดูเหมือนกับไม่มีแรงเดินแม้กระทั่งจะยืนน้ำตามาจากไหนก็ไม่รู้มันเต็มตาไปหมดปลายสายวางไปเมื่อไรก็ไม่ร้
เงียบ...วันนี้ทำไมมันเงียบเหลือเกิน
หนาว...วันนี้ทำไมมันหนาวจับใจ
หรือโลกนี้มีเพียงเราอยู่คนเดียว
พี่ก้องจ๋าพิมขอโทษที่ไม่ได้มาดูพี่ก้องตั้งแต่แรกแต่พิมสัญญาว่านับแต่นี้ต่อไปพิมจะดูแลพี่ก้องให้เหมือนกับดูแลตัวเองจะรักพี่ก้องให้เหมือนกับรักตัวเอง...พิมจะเป็น "ขา"เดินแทนพี่ก้อง พิมจะเป็นตาข้างซ้ายให้พี่ก้อง...พิมจะเป็นนิ้ว นางและนิ้วก้อยแทนพี่ก้อง..พี่ก้องเป็นกำลังใจให้พิมด้วยนะคะ..พิมสัญญาค่ะถึงแม้พี่ก้องจะเป็นอย่างไรก็ตาม พิมจะยึดมั่นคำสัญญาตลอดไป..พิมรักพี่ก้องคะ
หน้าส่วนตัว
1337
