24 สิงหาคม 2546 22:42 น.

เพียงคำหนึ่ง.........

พิราบสีขาว

เพียงคำหนึ่ง.........    

เพียงคำหนึ่งที่ซึ้งกว่าคำใด                        เพียงดวงใจที่เชื่อมสายสัมพันธ์
เพียงคำเอ่ยคำหนึ่งเมื่อคิดถึงกัน               เพียงความฝันที่ปันให้กันไป
เพียงบอกอ้างกล่าวถึงคำหนึ่งนั้น               ให้ฉันฝันไปสุดฟ้าอันแสนไกล
เพียงเธอบอกคำรักปักหัวใจ                      ไม่มีคำอะไรจะซึ้งถึง  คำรัก
เพียงคำหนึ่งที่ซึ่งหมายถึงห่วงใย                แม้อยู่ห่างไกลแต่ใจยังส่งถึง
เพียงคำเอ่ยคำหนึ่งให้คิดจิตคะนึง              ฉันคิดถึงเธอ  ทุกทุกเวลา
เพียงคำหนึ่งความจริงที่เศร้าหมอง             น้ำตานองสองแก้มเป็นหนักหนา
เพียงคำพูดเธอหนึ่งคำว่าจาก ลา                 ปวดอุราเพียงแค่คำหนึ่งตรึงหัวใจ


ยังจำบทกลอนนี้ได้ไหม                                ว่ามีใครคิดถึงเธอทุกเวลา
เพียงคำหนึ่งว่าไว้ในอุรา                               เมื่อเพลาเหงาเฝ้าคะนึงคำหนึ่งนั้น				
24 สิงหาคม 2546 22:10 น.

ความรัก

พิราบสีขาว

เกิดเป็นคนแสนทุกข์ทนกับความรัก
แรกสมัครพบรักก็ขลาดเขลา
ทำบ้าบอไม่เหมือนเคยที่เป็นเรา
ใครใครเขาก็ว่าบ้าน่าไม่อาย
     อายก็อายแต่ก็อยากจะชิดใกล้
เพราะรักเกิดตรึงใจไม่รู้หาย
ข้อขัดแย้งแฝงในใจไม่เสื่อมคลาย
แต่ทิ้งมันก็ไม่ได้ทำไงดี
     เคยมั่นใจแต่แล้วใจก็กลับสั่น
เธอคนนั้นทำไหวหวั่นเป็นหลายสี
โปรดเถิดเห็นใจหน่อยพ่อคนดี
มอบไมตรีให้ฉันทีก่อนบ้าตาย 


มีคนมอบมาให้เขาชื่อทะเลเหงาเลยส่งมา				
24 สิงหาคม 2546 22:06 น.

น้ำค้างกลางใจ........

พิราบสีขาว

@แม้น้ำค้างบนยอดหญ้ายามกลางคืน
ที่ชุ่มชื้นอุ่นไอร้อนของผืนทราย
ก็ยังไม่ยอมที่จะละลายและสลาย
ยังเหลืออายอุ่นไอฝนเมื่อค่ำคืน
เปรียบดั่งพื้นดินไม่ยอมขาดความชื้น
ชุ่มชื่นชีวาแม้เมื่อยามจะตื่น
ต้นหญ้าฟื้นอยู่บนผืนแห่งทะเลทราย
ไม่ยอมตายหายไปในไอแดด
อันความรักเปรียบไปคล้ายต้นไม้
ไม่เอาใจใส่คงตายเพราะขาดน้ำ
เธอเปรียบดังหยาดฝนที่ชี้นำ
เป็นดังน้ำที่หล่อเลี้ยงชะโลมใจ@				
24 สิงหาคม 2546 21:36 น.

สิ่งที่หายไป

พิราบสีขาว

สิ่งหนึ่งสิ่งนั้นที่ไม่ยอมจากไป
สิ่งไหนสิ่งอันที่ฉันพรั้มเพ้อ
สิ่งสรรค์อันไหนที่ใจอยากเจอ
ยื่นมาเสนอสิ่งอันจรรโลงใจ
สิ่งสรรพสรรค์หาไปไม่ไกลเกิน
ยังมาเพลินกับสิ่งที่ไร้ละเมอ
มาไกลจนเกินเดินเลย เลยเธอ
เมื่อไหร่เจอสิ่งเก่าที่พรันพรากไป
สิ่งที่เป็นดวงใจอันขาดหาย
ต้องเดียวดายอ้างว้างหวงดวงใจ
อยากให้กลับมาเริ่มอีกครั้งใหม่
มอบดวงใจสิ่งเก่าเฝ้ารอเธอ				
12 สิงหาคม 2546 20:42 น.

คำแม่สอน.....

พิราบสีขาว

แม่ไม่มีอะไรจะให้เจ้า
มีแต่เฝ้าอยากให้ได้ศึกษา
ไปภายหน้าเติบใหญ่ได้วิชา
เป็นเครื่องหาเงินตราได้เลี้ยงตัว
เจ้าอย่ามัวเกียจคร้านในการเรียน
จงพรากเพียรขยันหมั่นเถิดหนา
อันวิชาคือผู้ช่วยตัวเรานา
ใช้พึ่งพาอาศัยใช้หากิน
เมื่อเจ้าโตเติบใหญ่ไม่อายเขา
เมื่อจะเฝ้าส่งเสียในการศึกษา
เรียนจบเสร็จอย่าลืมบ้านเจ้ากลับมา
แม่ยังห่วงหาเจ้าลูกยาอยู่นิรันดร์				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิราบสีขาว
Lovings  พิราบสีขาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิราบสีขาว
Lovings  พิราบสีขาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิราบสีขาว
Lovings  พิราบสีขาว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพิราบสีขาว