24 สิงหาคม 2546 06:42 น.
พี่ดอกแก้ว
คนสามัญนั้นหรือก็คือฉัน
ที่มีฝันและใฝ่ในบางสิ่ง
มีหัวใจรักใคร่อย่างแท้จริง
มิเคยหยิ่งมีแต่ยอมถนอมเธอ
หากได้รู้ข้างในใจฉันนี้
ทุกอณูนั้นมีเธอเสมอ
ขอเคียงข้างล้างภัยให้กับเธอ
เป็นแก้วเกลอป้องกันอันตราย
เมื่อเธอหมองจงมองมาที่ฉัน
จะแบ่งปันความเหงาเศร้าสลาย
และจะปลอบโยนเธอให้ผ่อนคลาย
คือความหมายของคนนี้ที่สามัญ
24 สิงหาคม 2546 06:34 น.
พี่ดอกแก้ว
ขอโทษ...
หากจะโกรธสักพันครั้ง
เพียงหมายให้พลัง
เพื่อเธอยังทางสวยงาม
หาใคร่ได้จู้จี้
หรือบ่งชี้ตั้งคำถาม
เพียงย้อนก่อนนิยาม
ทวนถึงความที่มุ่งไป
ฉันหวังตั้งความหมาย
ให้เธอหายความหมองไหม้
เติมเต็มด้วยน้ำใจ
มิให้ไร้ใครข้างเคียง
ฉันนี้...
แม้นไม่มีสิทธิ์ส่งเสียง
ได้แต่ร้อยจำเรียง
มาเป็นเพียงอักษรา
เพียงหวังและตั้งจิต
ถึงมิ่งมิตรที่ห่วงหา
ฉันอยู่ที่ขอบฟ้า
รอเธอมาพบสบกัน
เธอรู้ดีใช่ไหม
ฉันคือใครในฟ้านั้น
หาใช่ดวงตะวัน
ฉันคือฝันที่เธอปอง
มองสิมองขอบฟ้า
คนเหนื่อยล้าที่หม่นหมอง
แม้นสิ้นลำแสงทอง
จงจ้องมองดาริกา
หาใช่ไร้แสงสี
เธอยังแสงล้ำค่า
คือแสงแห่งปัญญา
ให้เธอฝ่าความล้าใจ
แล้วเราจะพบกัน
เธอและฉันผู้ยิ่งใหญ่
ฉันจะรอเธอต่อไป
แม้เธอไม่คิดไยดี
24 สิงหาคม 2546 06:23 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อความท้อมาถึงจึงร้องไห้
เพราะแพ้พ่ายตัวเองเกรงผิดหวัง
ตั้งเป้าหมายสูงยิ่งอย่างจริงจัง
แล้วก็พลั้งพลาดล้มจมน้ำตา
มีเพียงคำประนามเขาหยามเหยียด
คนรังเกียจเบียดใจให้ด่าว่า
คนชอบพอเขาก็ก่อวาจา
ให้ก้าวไปข้างหน้าอย่าท้อใจ
หากหัวใจไร้หวังเพื่อยั้งอยู่
แม้นวาจาเลิศหรูจากผู้ไหน
ก็มิอาจเหนี่ยวรั้งกำลังใจ
ให้ก้าวไปตามหนตนต้องการ
หากหัวใจรับรู้อยู่ตรงนี้
ทุกสิ่งมีผิดหวังดั่งประหาร
ทุกสิ่งมีสมหวังดังใจจาร
ทุกสิ่งพบแล้วผ่านไม่นานเลย
ความท้อแท้แค่พบก็จบได้
ความฝันใฝ่คือการสู้ไม่อยู่เฉย
กำลังใจจากจิตตนคนคุ้นเคย
จะเปิดเผยพลังใหม่ให้เดินทาง
23 สิงหาคม 2546 06:21 น.
พี่ดอกแก้ว
หากหวังครองเป้าหมายในความฝัน
ความมุ่งมั่นคือผู้นำที่เบื้องหน้า
ความอดทนคือผู้ตามถามทางมา
ความแกร่งกล้าคือผู้รั้งคลังเสบียง
แม้นเพลี่ยงพล้ำช้ำกายในทางแคบ
ต้องเก็บแอบเจ็บปวดไม่ส่งเสียง
เพราะสัตว์ร้ายอาจหมายมามองเมียง
ด้วยยินเสียงรอซ้ำกระหน่ำภัย
ไม่มีทางสายใดไร้อุปสรรค
ไม่มีชีพใดจักไม่หม่นไหม้
ไม่มีใครไม่ท้อห่อห้วงใจ
ไม่มีโศกครั้งใดไม่เลิกรา
ทุกหนมีที่สุขและทุกข์เร้า
อย่าหมายเอาเพียงด้านใดในเบื้องหน้า
เมื่อมีแสงก็มีเงาทุกคราวครา
มีแพ้พ่ายกลายกล้าชนะกัน
กว่าจะถึงที่หมายปลายทางนี้
จึงมากมีลวดลายไล่ตามฝัน
กว่าจะจบชีวินสิ้นตะวัน
ต้องผกผันสู้ไปในมรรคา
23 สิงหาคม 2546 06:18 น.
พี่ดอกแก้ว
หมายตามองจ้องฟ้าคราหยุดพัก
เพราะเหนื่อยหนักเหน็ดกายในทางนี้
ผ่านเส้นทางร้างขวัญหวั่นไพรี
ทุกก้าวมีแต่ภัยมาไล่ตาม
หมายข้างหน้าฟ้าฝั่งนั้นวันพบสุข
จึงปลอบปลุกกำลังใจให้ไหลหลาม
แม้นวันนี้สิ้นสีสุรีย์งาม
ยังมิสิ้นนิยามนักเดินทาง
รอนแรมกลางราตรีที่มืดมิด
ประคองจิตให้มั่นไม่หวั่นคว้าง
ใช้แสงดาวราวแสงเทียนในเส้นทาง
ทุกก้าวย่างหนักแน่นบนแผ่นดิน
หากจะล้มขอล้มลงตรงสิ้นใจ
มิใช่ล้มเพราะไร้ใจตัดสิน
หากจะล้มขอล้มเป็นซากดิน
มิอาจให้ชีวินล้มเหลวไป
ทางอีกไกลใจไม่ท้อรอโชคถาม
คงดั้นด้นเดินตามความฝันใฝ่
ยังทะนงคงกล้าสู่ฟ้าไกล
ขอฝ่าไปเพียงหนึ่งนี้ที่ชีวิต
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
867
