24 กรกฎาคม 2552 09:37 น.
พี่ดอกแก้ว
เหมือนโง่งมจมปลักในรักหวาน
เฝ้าคิดอ่านมอบรักถักทอฝัน
สิ่งใดดีมีค่าคุณอนันต์
มุ่งไขว่คว้าเพื่อปันแบ่งค่าคุณ
สนองตอบความชอบทุกสิ่งสรรพ์
มอบชีวันเป็นทาสเพื่ออุดหนุน
ให้เขาได้ทุกสิ่งพร้อมเจือจุน
เมื่อผ่านกาลหวานละมุนก็เริ่มคลาย
แม้นเพียงสร้างสิ่งเดิมพร้อมเสริมแต่ง
ใจเขากลับเปลี่ยนแปลงรักสลาย
ที่เคยชอบปฏิเสธให้วุ่นวาย
ที่เคยหมายเขาก็เบื่อเมื่อนานวัน
พรูถ้อยคำกระหน่ำใจให้เศร้านัก
ประกาศคำตัดรักทำลายฝัน
ออกอาการรังเกียจเดียดฉันท์พลัน
ทั้งกีดกันไกลห่างสร้างกำแพง
รักหวานเย็นเป็นอันสะบั้นรส
สาดน้ำกรดราดใจให้แสลง
เมื่อความทุกข์มาเยือนอย่างรุนแรง
ใจจึงถึงกลางแพร่งในสองทาง
รักต่อไป..หรือไม่รักอีกแล้ว
บ้างแน่แน่วอยู่กับความหม่นหมาง
คงรักต่อก่อรักไม่ละวาง
และหาทางฟื้นฟูสู่ชีพตน
บ้างเลือกหารักใหม่ใฝ่สนอง
หมายครอบครองความรักอย่างขัดสน
บ้างเจ็บช้ำทำใจให้อดทน
ไม่รักคนไหนอีกหลีกหนีรัก
จะรักหรือไม่รัก..เราจักรู้
ถ้ายังรักเขาอยู่อย่างแน่นหนัก
ก็มอบปรารถนาดีด้วยใจภักดิ์
และมอบรักอยู่ห่างห่างอย่างเมตตา
เมื่อความรักคงมั่นไม่หวั่นไหว
หมดสิ้นไฟความหวังปรารถนา
กระแสรักจักเย็นทั่วอุรา
เพียงรู้ว่ารักเพื่อรักจักสมปอง
13 กรกฎาคม 2552 17:32 น.
พี่ดอกแก้ว
ในลำเทียนเล่มหนึ่งซึ่งให้แสง
สว่างแจ้งยอดปลายได้มองเห็น
ดูเด่นงามยามค่ำหลังย่ำเย็น
เปลวไฟเป็นรัศมีที่นวลตา
สิ่งใดใกล้แสงไฟก็เห็นชัด
ความข้องขัดมืดมนในทิศา
ได้คลายลงเพราะแสงชวาลา
อันเจิดจ้ารัศมีที่ปลายเทียน
ซึ่งแปลกนักและต้องตระหนักจิต
ให้หวนคิดก่อนอุดมการณ์เปลี่ยน
เมื่อเพ่งมองไปยังโคนเล่มเทียน
กลับมืดมนวนเวียนเหมือนห่างไกล
แม้นจะเป็นลำเทียนเล่มเดียวกัน
ที่โคนนั้นกลับห่างแสงไสว
เหมือนเปลวเทียนไม่เคยจะสนใจ
ทั้งที่ไฟต้องอาศัยฐานโคนเทียน
ความแตกต่างอย่างนี้ที่พบเห็น
อย่าได้นำมาเป็นเหตุผันเปลี่ยน
ผู้ที่มีฐานะเช่นโคนเทียน
จงพากเพียรเพื่อสนองอุดมการณ์
คุณความดีที่กระทำด้วยตบะ
เสียสละเพื่อเกื้อสุขสนาน
แม้นจะถูกละเลยในห้วงกาล
แต่บารมีเบ่งบานเพิ่มทวี
แม้นเปลวเทียนเพียรส่องไปทั่วทิศ
แต่กลับลืมสนิทตรงโค่นนี่
รอเวลาเทียนละลายในนาที
แสงสว่างจักมีที่โค่นเทียน
ผู้ที่เป็นกำลังอยู่พื้นฐาน
จงห้าวหาญหน้าที่ให้เสถียร
จงถือเป็นหนึ่งเดียวกับเล่มเทียน
มีความเพียรเสริมสว่างเพื่อสร้างไฟ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
2215
