มรสุมชีวิต

พู่กันของหูกวาง

โถมพัดซัดกระหน่ำไม่พร่ำท่า
ก็ไหลบ่าห่าฝนจนเหนื่อยอ่อน
เข้าสู่ช่วงวิกฤติชีวิตคลอน
จะแตกร่อนเมื่อไรไม่รู้ตัว

ภาวนาขอแสงแห่งความหวัง
ลบภวังค์ร้อนเร่าในเงาหัว
มืดมิดทุกทิศทางอ้างว้าง-น่ากลัว
เฝ้ารอเพียงแสงมัวส่องตัวเรา

เศร้าหนัก..หยุดพัก..อาจหาย
สิ้นหวัง..สุดท้าย..แพ้เขา
หยุดพัก..เท่าใด..ใจเรา
สุดทาง..สุดเศร้า..สุดจะลืม...

.........................................................
ไม่อยากฟังหรือเข้าใจในข้อแม้
สุดแต่จะคาดเดาเล่าความหมาย
ความจริง..คือความจริง ถ้าทิ้งไป
กูจะสิ้นลมหายใจในเงาลวง
..........................................................
หรือตัวกูจะต่อสู้เพียงแค่นี้
พอแพ้เข้ากูเอาหนีไว้ทีหน้า
จุกตูดกุดหางหลบพรางตา
ซัดเซหนีหน้าจากความจริง

เอาล่ะที่ตัวกูยังหายใจ
หากเอามีดปาดคอตาย...ไร้ทุกสิ่ง
ยืนอยู่ถึงพรุ่งนี้อาจมีจริง
หนทางที่กูวิ่งมีดอกไม้!!!

วันดี..ยังต้องมี แต่ตัวกู
จไม่นั่งอดสูสู้ไม่ไหว
ถ้ากูตายใครสางล้างแค้นให้
กูไม่ตาย..กูจะหาย..ในเร็ววัน


ต้องสู้ให้ชนะ
ต้องสู้ให้ชนะ
ต้องสู้ให้ชนะ