27 มีนาคม 2546 15:53 น.
ฟ้าสวย
ณ โรงเรียนคนรวยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เด็กนักเรียนที่นั่นก็ออกจะหยิ่งๆหน่อย ศา กับ ดา เป็นเพื่อนที่รักกันมากๆ ศาเป็นลูกคนรวย แต่ ดาเป็นเด็กที่เรียนดีจึงได้ทุนเข้ามาเรียน ดาจึงมีปมด้อยในเรื่องนี้มาก แต่ก็จะมีศาที่คอยจะปลอบดาให้ไม่คิดมาก ....วันหนึ่งดากลับบ้าน เธอเจอกับพวกแก๊งค์ๆหนึ่ง แก๊งค์นี้เป็นแก๊งค์คนรวยที่นิสัยไม่ดีดาโดนพวกนี้ดักไว้ หัวหน้าแก๊งค์ก็ออกมาพูดกับเธอว่า "นี่ ยัยคนจน ถ้าไม่อยากมีเรื่อง ทำตามที่ฉันสั่งเดี๋ยวนี้" ดาตกใจ แต่เธอก็ถามว่า จะให้ทำอะไร หังวหน้าแก๊งค์ตอบว่า "ง่ายนิดเดียว แค่เธอต้องแกล้งยัยศา ตลอดโดยที่ไม่ให้มันรู้ตัว" ดาปฏิเสธ แต่ก็โดนพวกนั้นบอกว่า
"ได้ ถ้าเธอปฏิเสธ พ่อแม่เธอจะต้องโดนไล่ออกจากงาน" ดาตกใจมาก เธอเลยต้องยอมทำ.....วันรุ่งขึ้น ศาซื้อสมุดมาใหม่ ดาเลยเอาสมุดไปทิ้ง เธอร้องไห้เสียใจ แต่เธอก็ต้องทำ เพื่อครอบครัวของเธอ
ดาเพิ่งได้รู้มาว่าหัวหน้าแก๊งค์คนนั้นชื่อ พลอย และเป็นเพื่อนตอนอนุบาลของศา .......เย็นวันนั้น พลอย มาหาดา ดาตกใจ พลอยบอกว่า"ดีมาก ดา เอาไปนี้ รางวัล 5000 บาท และพ่อเธอได้เลื่อนขั้น" ดาร้องไห้ และปฏิเสธบอกว่าฉันไม่ต้องการ พลอยโกรธมาก แต่เธอก็ระงับอารมณ์แล้วเดินจากไป........ดาได้แต่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว.....
วันต่อมา ศาชวนดาไปเที่ยววันเกิดที่บ้าน แต่ดาปฏิเสธ เธอไม่อยากแกล้งศาอีก...แล้วดาก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อ พลอยเดินมา บอกว่าดาต้องไป แล้วต้องแกล้งให้ถึงที่สุด ดาร้องไห้ศาเห็นเลยเดินมาหาดา ดาวิ่งหนี แต่ศาก็วิ่งตามมา ดาบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ศาไม่เชื่อ ศาถามดา แต่ดาไม่บอก ศาเลยพาดาเข้าบ้านไป วันเกิดศาสนุกมากจนดาลืมว่าพลอยสั่งให้แกล้งศา ดามองว่าจะแกล้งอะไรดี แล้วเธอก็เห็นของขวัญมากมายวางอยู่ ดาอาศัยช่วงที่ไม่มีคนเห็นหยิบไป 3-4 กล่องเอากลับบ้านไป พลอยมาเห็นบอกว่าดีมาก ของขวัญทั้งหมดนั้นคือรางวัลของเธอ ดาตกใจเสียงของพลอย เธอรีบเดินหนี ปล่อยให้พลอยยืนหัวเราะอยู่คนเดียว ดาแอบโทรนัดศามาที่บ้าน ศาก็มาบ้านดา ดาเอาของขวัญทั้งหมดที่เอามาๆคืนศา ศาบอกดาว่าดาอยากได้ก็เอาไปสิ ดาซึ่งในความมีน้ำใจของเพื่อน เธอร้องไห้ออกมาเช้าวันนี้ ดาตื่นสาย เพราะเธอนอนดึก จึงโดนครูว่า ศาเดินมาคุยกับดาตอนเลิกเรียน ดาฟุบอยู่บนโต๊ะ ดาบอกให้ศารีบกลับ ไม่ยังงั้นจะมีเรื่องเกิดขึ้น ศาไม่ยอมกลับ ดาเลยขอตัวไปห้องน้ำเจอกับพลอย ๆบอกว่าให้ดาวางยาสลบกับศา ดาไม่ยอมทำ แต่พลอยขู่ว่าจะไล่พ่อเธออกจากงาน ดารับยามาใส่ลงน้ำส้ม ให้ศาดื่ม ศาดื่มแล้วสักพักเธอก็หลับลง ดาร้องไห้ กอดศาแน่น ไม่นานพลอยก็เดินมา พลอยจับหน้าศา แล้วตบหลายครั้ง จนหน้าแดงและมีเลือดออกที่ใบหน้า ดาร้องไห้ไม่หยุด....ดาตะโกนลั่นห้องว่าอย่าทำ..เสียงดังทำให้คนข้างห้องเดินมาดู ดารีบวิ่งออกไป คนข้างห้องเห็นพลอยตบศา เลยรีบโทรหาตำรวจ แล้วมาห้ามเลยโดนตบมาด้วย ดาได้ยินเสียงพลอยด่าคน แล้วก็เห็นตำรวจวิ่งขึ้นมา ดารีบตามไปดู พลอยถูกจับ ดาเดินไปหาพลอย พร้อมกับตบหน้าพลอยแล้วบอกว่า"สมน้ำหน้ายัยคนโรคจิต ตำรวจคะให้มันเข้าคุก 10 20 ปีเลยนะคะ" ...................หลังจากวันนั้น ศาก็ต้องไปรักษาใบหน้าที่โรงพยาบาล ดามาขอโทษศา พร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ศาฟัง ศาตกใจมากแต่ก็เข้าใจเพื่อนและไม่ว่าดาเลยสักนิด เพราะดาไม่ได้ผิด ดาแค่โดนบังคับ ...................
ศาบอกกับดาว่า ตอนอนุบาล ศาเป็นเพื่อนรักกับพลอย แต่มีคนที่สามมาแกล้งพลอยจนต้องเข้าโรงพยาบาล ศาโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนทำ ศาบอกพลอยแล้วว่าไม่ได้ทำ แต่พลอยไม่เชื่อพลอยเลยฝังใจมาตั้งแต่นั้น................
20 มีนาคม 2546 10:45 น.
ฟ้าสวย
อัศนารถเธอทนไม่ไหวแล้ว เธอเลยร้องไห้ออกมา....ทันใดนั้นเองก็มีใครคนหนึ่งมาแย่งแว่นตาจากสุชาติมาส่งคืนให้แก่อัศนารถ แล้ววิ่งไปต่อยเพื่อนของสุชาติเพื่อให้กันยาพรออกมาได้ แก๊งค์สุชาติวิ่งหนีไป อัศนารถเช็ดน้ำตาแล้วสวมแว่น เธอเห็นกันยาพรกำลังเดินมาหาเธอ อัศนารถหันมามองอีกทางหนึ่ง ก็เห้นสุภาพบุรุษรูปงามยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอหลงไหลในตัวของชายคนนี้มาก เธอมองเหม่อลอยไปที่เขาอย่างจงใจ กันยาพรเห็นอัศนารถมองเขานานเกินพอแล้ว จึงเรียกอัศนารถ ให้ตื่นจากการเหม่อลอย อัศนารถตกใจเธอเซล้ม สุภาพบุรุษรูปงามคนนั้นควัาเธอไว้ทันจากการล้ม อัศนารถเขิน เธอรีบลุกขึ้นและกล่าวขอบคุณหลายยกเลยทีเดียว เขาบอกไม่เป็นไร กันยาพรเลยรีบพาอัศนารถไปจากตรงนั้น เย็นวันนั้นหลังจากที่อัศนารถนอนหลับไป ก็มีเสียงคนเรียกเธอ เธอตื่นขึ้น เธองงมากเพราะมีคนเรียกเธอว่า ซิลเดอเรลร่า และเธอยังใส่ชุดราตรีที่สวยมากๆอีกด้วย เธอเงยขึ้นมองไปที่บันได เธอไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า สุภาพบุรุษรูปงามคนนั้น เป็นเจ้าชายที่แสนงดงาม อยู่ที่ที่เธออยู่ด้วย เมื่อเขาเห็นอัศนารถเขารีบเดินลงมาหาเธอ แล้วขออัศนารถเต้นรำ อัศนารถยินดี เธอมีความสุขมาก ระหว่างที่เต้นรำไปเพลงก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เพลงนี้เป็นเพลงซึ้งมาก อัศนารถชอบเพลงนี้ สุภาพบุรุษคนนี้ถามอัศนารถว่า เธอชอบไหม โอ้ย!!!! เจ็บนะ ทำไมถึงทำอย่างนี้ล่ะคะ อัศนารถตื่นขึ้น อ้าวฝันไปหรอนี่เสียดายจัง ......ตอนเช้าเมื่ออัศนารถไปถึงห้องเรียน เธอเห็นกระดานเขียนว่า " ยัยแว่นหนา อัศนารถ มีแฟนแล้วล่ะ " อัศนารถตกใจมาก เธอรีบวิ่งมาลบกระดาน เธอตะโกนถามทั้งห้องว่า ใครเป็นคนเขียน เธออายมาก เธอนึกถึงนายสุชาติ เธอวิ่งไปหาสุชาติ สุชาติกำลังหัวเราะกับเพื่อนอย่างเมามัน อัศนารถตบหน้าสุชาติ บอกว่าทำไมนายนิสัยดีๆ สักวันไม่ได้หรอ เมื่อพูดจบอัศนารถวิ่งไปหากันยาพร เธอบอกว่าเธอได้ทำในสิ่ที่อยากทำแล้ว กันยาพรกับอัศนารถหัวเราะกันยกใหญ่ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนเรียก นพพน อัศนารถดีใจมาก เมื่อเธอหันไปเห็นสุภาพบุรุษรูปงามคนนั้นชื่อ นพพน นี่เอง เธอรีบวิ่งเข้าไปคุย กับเขา นพพนเห็นเธอเลยเดินเข้ามาคุยด้วย " สวัสดีนะ เธอชื่ออัศนารถใช่ไหม " อัศนารถพยักหน้า อัศนารถถามนพพนว่า " ฉันเห็นเธอไปตีเทนนิสที่ยิมทุกวันเสาร์ เอ่อ...ฉันขอไปด้วยได้ไหม "
นพพนยิ้มแล้วหัวเราะ " ได้อยู่แล้ว ที่ยิมเขาเปิดให้เล่นได้ทุกคนอยุ่แล้ว " อัศนารถดีใจมากเธออยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ .........
เมื่อวันเสาร์ อัศนารถรีบค้นหาชุดที่สวยมากที่สุดของเธอมาใส่
เธอรีบออกจากบ้านตั้งแต่ 7.30 นมานั่งรอนพพน จน 9.00 น นพพนก็มา
นพพนชวนอัศนารถไปตีเทนนิส อัศนารถตีไม่เป็น นพพนอาสาจะสอนอัศนารถเอง นพพนชมอัศนารถว่าเรียนเร็วดี เมื่อถึงเวลาพัก อัศนารถเอาขนมที่เธอทำเองให้นพพนทาน นพพนชมว่าอร่อย อัศนารถยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่ เธอยังไม่อยากกลับบ้าน แต่มันก็เย็นมากแล้ว นพพนบอกว่าต้องรีบไปอ่านหนังสือต่อ ... เมื่ออัศนารถถึงบ้านเธอรีบอาบน้ำแล้วเข้านอน.................
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ อัศนารถไปเดินชอปปิ้งห้างแห่งหนึ่ง เธอเห็นเสื้อผ้าที่ถูกใจเธอมาก เธอรีบวิ่งไปที่ๆเขาแย่งซื้อกันอยู่ อัศนารถชนเข้ากับผุ้หญิงคนหนึ่ง ต่างฝ่ายต่างขอโทษกัน อัศนารถยิ้มให้กับผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เดินไปซื้อของที่ตัวเองต้องการ ......วันจันทร์นะ อัศนารถ ตื่นได้แล้ว "ฮ้าว.....ง่วงจังเลย"
อัศนารถวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วรีบอาบน้ำอย่างเร็วไว เธอรีบไปโรงเรียน..............
ช่วงพักกลางวันเธอเห็น นพพน อ่านหนังสืออยู่ เธอจึงขอเข้าไปอ่านด้วย เธอไม่เข้าใจคณิตศาสตร์ นพพนจึงสอนให้ นพพนกับอัศนารถติวกันช่วงพักกลางวันอย่างนี้กันเกือบทุกวัน กันยาพรเข้าใจเพื่อน เพราะเพื่อนกำลังมีความรักครั้งแรก............วันหนึ่งขณะที่อัศนารถกำลังติวกับนพพนอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งคุยกับนพพน นพพนแนะนำให้อัศนารถรู้จักกับแฟนของเขา อัศนารถตกใจมาก ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่อัศนารถชนกันที่ห้างสรรพสินค้านั่นเอง อัศนารถทนฝืนยิ้มคุยกับนพพน และแฟนของนพพน ทั้งๆที่ในใจเธอเจ็บยิ่งกว่าอะไรเสียอีก.....เย็นวันนั้นอัศนารถร้องไห้ไม่หยุด กันยาพรปลอบใจอัศนารถ และบอกว่า อัศนารถอย่าไปเสียใจกับรักครั้งแรกเลยนะ กันยาพรบอกว่าก็เคยมีรักครั้งแรก และก็ต้องเสียใจเหมือนอัศนารถเหมือนกัน อัศนารถกอดกันยาพรแน่น อัศนารถหัวเราะ แล้วบอกว่า "เรายังเด็กกันอยู่เลยนะ แฟนหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เพื่อนนะสิ เราต้องรักษามันเอาไว้ให้นานที่สุด" กันยาพรยิ้มที่อัศนารถคิดได้ ทั้งสองเดินกอดคอกันกลับบ้านด้วยรอยยิ้มของความเข้าใจซึ่งกันและกัน......
18 มีนาคม 2546 16:55 น.
ฟ้าสวย
อัศนารถ เป็นนักเรียนหญิงที่อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนหนึ่งในกรุงเทพ เธอเป็นคนเรียนเก่งมาก สอบได้ที่ไม่เกิน 3 ทุกครั้ง แต่ข้อที่แย่ที่สุดคือ โรงเรียนนี้ เขาไม่คัดห้องคิงกัน เขาจะคละห้อง อยู่รวมกันไม่ว่าจะเก่ง หรือไม่เก่ง เขาก็จะนำมารวมกัน เธอจึงได้อยู่ในสังคมที่ไม่ค่อยดีนักเท่าไร กันยาพร เป็นเพื่อนสนิทของอัศนารถทั้งสองจะมีเวลากลางวันมานั่งอ่านหนังสือกัน แต่ทั้งสองก็จะโดนแกล้งโดนล้อเลียนจากเพื่อนๆ ที่ไม่รักเรียนทั้งหลาย เช่น นำหนังสือ สมุด ไปซ่อน หรือแกล้งมาทำลายสมาธิบ้าง ทั้งสองเคยไปฟ้องคุณครูแต่คุณครูก็ไม่สน ทั้งสองจึงได้แต่ทนถูกเพื่อนรังแกไป
จนวันหนึ่ง สุชาติ หัวหน้าแก๊งค์กวน มาแกล้งเอาแว่นตาของ อัศนารถไป เธอมองไม่เห็น กันยาพรจะช่วยแต่ก็ถูกคนในแก๊งค์ของ สุชาติ ขัดขวาง ติดตามตอนต่อไปนะคะ
หน้าส่วนตัว
1251
