4 กุมภาพันธ์ 2554 23:43 น.
ภัคพล
ผืนแผ่นดินถิ่นนี้ที่เคยว่าง
กลับสล้างสดสวยด้วยพฤษา
ที่ผลิดอกออกผลให้ยลตา
ล้วนคุณค่าสำคัญทุกวันวาร
จากต้นกล้าต้นน้อยค่อยเติบใหญ่
ด้วยเพราะคนเอาใจใส่ไม่คิดพลาญ
เติมปุ๋ย พรวนดิน หวังผลิบาน
แตกกิ่งก้านผลิดอกใบให้คนชม
เมื่อถึงวันเติบโตชูลำต้น
ทั้งดอกผลก้านกิ่งยิ่งเหมาะสม
ประดับหล้าให้ร่มเงาแด่สังคม
ต้นไม้เพิ่มความอุดมให้ผืนดิน
ถึงวันนี้ไยต้นไม้ผลเริ่มแตก
กิ่งใบเเยกจากกันไปหมดสิ้น
ผลเคยหวานกลับเน่าหนอนไซกิน
ดอกเคยหอมกลับส่งกลิ่นไม่ชื่นใจ
ผลตอบแทนผู้ดูแลต้นไม้รัก
สุดห้ามหักฝืนจิตคิดหาไม่
ไม้ต้นนี้มีคุณค่าเหลือสิ่งใด
แต่ไยกลับสิ้นค่าน่าละอาย
30 ธันวาคม 2553 11:08 น.
ภัคพล
ศุภฤกษ์ดิถีขึ้นปีใหม่
ศุภชัยแววับประดับหล้า
ศุภลักษณ์เรียงร้อยถ้อยวาจา
ศุภโชคล้ำค่าให้มั่งมี
ปีเก่าพ้นดลปีใหม่ใจผ่องแผ้ว
สิ้นสุดแล้วสิ่งเลวร้ายให้พ่ายหนี
เริ่มปีใหม่เริ่มต้นในสิ่งดี
ให้ชีวีมีสุขทุกวันวาร
แต่หวนคิดปีใหม่ก็ใจหาย
เพราะร่างกายแก่ลงวัยล่วงผ่าน
มีแต่ใจที่ไม่ยอมร่วงตามกาล
เป็นแก่นสารใจคงคู่อยู่ไม่คลาย
ปีเสือล่วงปีกระต่ายมาเเทนที่
ห้าสามข้ามถึงห้าสี่ชี้จุดหมาย
ให้พลังให้ตนสุขสบาย
เปล่งประกายความดีเพื่อสังคม
ส.ค.ส. ส่งความสุข วันปีใหม่
ส.ค.ส. อวยชัย ให้สุขสม
ส.ค.ส. แทนไมตรี ที่ชื่นชม
ส.ค.ส. ภักดิ์ภิรมย์ ส่งสุขมา...
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๔
Happy New Year 2011 ครับ.
23 ธันวาคม 2553 15:45 น.
ภัคพล
โลกใบใหญ่ให้ความสุขทุกสมัย
สิ้นโลกไปคงหมองหม่นร้าวเหลือแสน
ปู่นั่งคิดนั่งหวังใจคลอนแคลน
สิ่งตอบแทนคือหลานสานความจริง
หลานกล่าวในถ้อยคำยังสำนึก
ความรู้สึกแปลกใหม่ในทุกสิ่ง
สมัยนี้มีหลากหลายได้พึ่งพิง
คงล้ำยิ่งเป็นหลักฐานค่านิยม
โลกสมัยโลกาภิวัตน์
มันรวดเร็วเร่งรัดเหมาะสม
อุสาหกรรมนำมาสู่ทั่วสังคม
เพียงแค่ลมก็มีคลื่นแห่งโลกา
บ้านเรานี้ที่เคยมีป่าใหญ่กว้าง
มันกลับว่างโล่งเตียนเพียรใฝ่หา
อีกไม่นานสิ่งก่อสร้างก็เข้ามา
แทนที่ป่ากลายเป็นตึกจารึกลง
จากเป็นตึกมันคืองานให้ลูกหลาน
สุขสำราญให้ปวงชนได้ลุ่มหลง
ปู่จ๋าปู่ เห็นไหมความมั่นคง
จากป่าดงเป็นโรงงานสร้างค่าเงิน
มันสบายจริงจริงกว่าสิ่งไหน
ใครต่อใครใฝ่ปองไม่ห่างเหิน
อยากจะแปรทรัพย์สินเป็นส่วนเกิน
จะเชื้อเชิญต่างชาติมาลงทุน
ยุคสมัยของหลานนี่สิเก่ง
ความเร็วเร่งเบ่งบานไม่สิ้นสูญ
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลคุณ
ยอมเป็นหุ่นให้เขาเชิดช่างเลิศเลอ
๒๓ ธค. ๕๓
2 ธันวาคม 2553 15:44 น.
ภัคพล
น้อมเกล้า..บังคมบรมกษัตริย์
พูนพิพัฒน์บันดลมงคลสมัย
ปวงประชาทั่วหล้าอาณาไทย
ร้อยดวงใจเทิดทูนพระบุญญา
เป็นเอกองค์จักรีศรีสยาม
ทรงคุณงามเพื่อความสุขทุกแหล่งหล้า
แม้นอยู่ไกลฝ่าพระบาททรงยาตรา
เพื่อประชาชาวไทยได้ร่มเย็น
ทรงเป็นร่มโพธิ์ทองของเหล่าราษฎร์
ทรงเป็นปราชญ์วางรากฐานดับทุกข์เข็ญ
เป็นโคมทองส่องสกลพ้นลำเค็ญ
พระทรงเป็นมิ่งขวัญแห่งปวงชน
ครองแผ่นดินโดยธรรมนำความสุข
ไทยล้ำยุคพัฒนาประเสริฐผล
มหาราชเอกองค์ภูมิพล
น้อมกมลด้วยใจรักพร้อมภักดี
วโรกาสแปดสิบสามพระพรรษา
มิ่งมหามงคลพระทรงศรี
อาเศียรวาทแซ่ซ้ององค์ภูมี
เทิดจักรีขอพระองค์ทรงพระเจริญ.
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
2 ธันวาคม 2553 15:26 น.
ภัคพล
ปู่หวนคิดโลกนี้มันดูแย่
ความจริงแท้มันก็ดีน่าสรรเสริญ
พัฒนาความรู้ความเจริญ
ได้เผชิญโลกใหม่อย่างมั่นคง
เพราะโลกนี้มีอะไรตั้งเยอะแยะ
หลานชี้แนะสิ่งต่างๆอย่างลุ่มหลง
ที่ก่อเกิดก้าวทันให้ยืนยง
พิศวงโลกมันเปลี่ยนอย่างแท้จริง
ปู่รู้ไหมฟังสงครามที่ลามลุก
มันได้ปลุกความคิดใหม่ได้หลายสิ่ง
ปฎิวัติอุตสากรรมได้พึ่งพิง
เลิศล้ำยิ่งเทคโนโลยีมันเข้ามา
สมัยปู่สู้รบกันด้วยดาบ
มันเป็นภาพติดตาปู่รู้ซึ้งค่า
ไม่มีใครเกินใครที่รุกรา
มีคำว่าแพ้ชนะเท่านี้เอง
สมัยหลานหลานจะบอกอะไรให้
สงครามใหญ่พัฒนาได้เร็วเร่ง
มีระเบิดมีสารพิษปนละเลง
ที่คอยเปล่งรัศมีที่น่ากลัว
พลังร้ายสงครามทำลายโลก
ความเศร้าโศกที่ปวดร้าวไปถ้วนทั่ว
เป็นสมัยแห่งโลกใหม่อันพันพัว
มีแต่ความมืดมัวให้จดจำ
ปู่จ๋าปู่ยุคของหลานมันก้าวหน้า
พัฒนาทุกสิ่งอย่างเพราะเรียนร่ำ
เรียนแล้วคิดคิดแล้วต้องกระทำ
และน้อมนำสิ่งมีค่าน่าชื่นชม
คงเป็นเพราะความคิดของมนุษย์
ที่ไม่หยุดพัฒนาให้เหมาะสม
ให้โลกนี้เปลี่ยนไปไม่ล่มจม
โลกที่กลมอีกหน่อยคงจะแบน.
หน้าส่วนตัว
1952
