..นิทานเรื่องเต่า..

ภัคพล

เต่าตัวน้อย...ลอยตัวเล่นตามสระหนอง
ด้วยใฝ่ปอง..ปรารถนาดังใจหวัง
ลอยล่อง..สุขสมทุกคราวครั้ง
ที่ตั้ง...สระนี้คือบ้านตน

... จนถึงคราวฤดูแล้งน้ำแห้งขอด
เต่ารำพึง..คงไม่รอดดิ้นเสือกสน
น้ำเคยปริ่ม..ถึงริมสระอย่างมากล้น
วันนี้ก้น..หนองใหญ่น้ำไม่มี

นกแก้ว...สองตัวบินผ่านเห็น
เต่าตื่นเต้น..ร้องตะโกนว่ามานี่
ช่วยให้ข้า..ออกไปจากสระนี้
นกแก้วบอกยินดี..จะพาไป

เต่าจงคาบกิ่งไม้อันนี้นะ
อย่าทิ้งละเดี๋ยวชีวาจะหาไม่
ข้าจะพาลากเจ้าตามกิ่งไม้
บินสู่ฟ้านภาลัยหาสายธาร

ครั้งบินสู่นภาบนอากาศ
ประชาราษฏร์เห็นเต่าต่างกล่าวขาน
เต่าบินได้พึ่งเคยได้พบพาน
เสียงประจานกึกก้องทั่วพารา

เต่าได้ยินพูดว่าเปล่าลอยได้
ปล่อยกิ่งไม้ที่คาบอยู่ด้วยเสียท่า
ตกหล่นลงสู่แผ่นพื้นพสุธา
มรณาสิ้นชีพชีวาวาย...