15 พฤษภาคม 2552 09:08 น.

โลกส่วนตัว---

ภันเต

โลกทั้งโลกคงยิ้มให้ความรัก 
ฝั่งสลักรักมั่นไม่เสื่อมหาย 
แต่โลกฉันนับน้ำตาที่ละลาย 
หล่นลงหายปลายแก้มสู่พื้นดิน 
นับคืนเหงาเงาดาวบนท้องฟ้า 
กับใจล้าโรยแรงหมดแรงสิ้น 
ปล่อยหัวใจล่องลอยออกโบยบิน 
ตามแต่จินตนาการโลกส่วนตัว				
28 กุมภาพันธ์ 2552 11:58 น.

คิดถึงกันบ้างหรือป่าว

ภันเต

ห่างหายนานเงียบไปใครจะรู้  
ตายหรืออยู่ถามข่าวคราวบ้างไหม
ทิ้งไปแล้วลืมเลยหรือเรื่องของใจ 
เจอคนใหม่ลืมง่ายหรือไงกัน

ปล่อยความคิดหลอกความฝันให้ร้องไห้  
ปล่อยหัวใจให้เหงาเศร้าโศกศัลย์
คิดถึงกันหรือป่าวแต่ละวัน  
หรึอตัวฉันไม่มีค่าให้แด่เธอ				
15 ธันวาคม 2551 22:35 น.

เพื่อไทยของเรา

ภันเต

สงสารชาติแผ่นดินบรรพชน   
ต้องหมองหม่นด้วยคนภายในชาติ
เลือดหลั่งรินสิ้นชีพมิได้ชาด   
หยุดวิวาทแบ่งข้างแบ่งฝ่ายกัน
เขาก็ไทยเราก็ไทยมิได้ต่าง    
 อาจมีบางบ้างอย่างอย่าฆ่าฟัน
หันปองดองเพื่อบ้านเมืองกันและกัน 
มาสร้างสรรค์สามัคคีพี่น้องไทย				
15 ธันวาคม 2551 10:45 น.

ขอความช่วยเหลือสมาชิกช่วยแต่งกลอน แสดงยินดีอธิการบดีเข้ารับตำแหน่ง

ภันเต

ผมได้รับมอบหมายให้แต่งกลอน แสดงความยินดีกับอธีการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ได้รับโปรดเกล้าฯ เป็นอธิการฯ เป็นครั้งที่ 2
 ผมคิดไม่ออก ขอรบกวนสมาชิกฯ ช่วยแต่งให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ				
29 ตุลาคม 2551 10:15 น.

กาลครั้งหนึ่ง...ที่รู้จักกัน

ภันเต

กาลครั้งหนึ่งนานที่รู้จัก   
ที่รู้รักทักทายทุกทุกครั้ง
เห็นหน้าตาความรักจนกระทั่ง  
ไม่ภวังค์ถล่ำใจจมทั้งตัว
ถอดไม่ขึ้นดึงไม่ออกบอกไม่ถูก 
ความพันผูกเป็นภาพหลอนตามไปทั่ว
กาลครั้งหนึ่งเดียวทำหวาดกลัว    
ขอเอาตัวห่างอย่าซ้ำรอย				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภันเต
Lovings  ภันเต เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภันเต
Lovings  ภันเต เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภันเต
Lovings  ภันเต เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงภันเต