22 กรกฎาคม 2551 12:48 น.
ภันเต
เจ็บทุกครั้งที่ทำเหมือนแข็งแรง
บทแสดงแกล้งให้เห็นว่ายังไหว
แท้ที่จริงใจมันเจ็บชาทั้งใจ
ไม่เป็นไรไม่สำคัญสำหรับเธอ
เพราะอ่อนไหวใจจึงต้องทนเจ็บ
และต้องเก็บความช่ำอยู่เสมอ
ปกปิดคราบน้ำตาไม่ให้เจอ
แต่มันเอ่อล้นรินอยู่ข้างใน
เจ็บภายในยิ้มภายนอกหลอกตัวเอง
ดูครื้นเครงเก่งกล้าหน้าใสใส
เจ็บลึกลึกนึกไปทำทำไม
ตอบไม่ได้ถามใจไม่อยากฟัง
มีที่นี้เป็นทั้งสุขและที่ทุกข์
ยอมผูกเชือกมัดกายให้เหนี่ยวรั้ง
เหมือนนกเลี้ยงในกรงถูกคุมขัง
ไร้พลังจะพังกรงบินทะยาน
ใฝ่เสรีอิสระบนท้องฟ้า
เหินเวหาพาใจให้อาจหาญ
เริงร่ารอนสารพัดสุขสำราญ
ทั่วสถานทะยานบินตามแต่ใจ
เป็นเพียงฝันรอวันที่เขาปลดปล่อย
การรอคอยถอยห่างเป็นไปได้
รอโอกาสแม้ไม่รู้มีเมื่อไร
หวังหัวใจไร้กรงในสักวัน
10 กรกฎาคม 2551 22:02 น.
ภันเต
ส่งบทกลอนแทนกลอนที่โต้ตอบ
ผมขอขอบพระคุณทุก ทุกท่าน
อวยพรให้ด้วยใจที่เบ่งบาน
ช่วยสร้างสรรค์จรรโลงลงในใจ
ในวันเกิดวันนี้เพิ่มคุณค่า
หนึ่งเพิ่มมาเป็นสองสามสี่ให้
เติมโลกสวยงดงามประทับใจ
ขอบคุณในไมตรีที่ให้มา
9 กรกฎาคม 2551 13:02 น.
ภันเต
วันนี้ดีใจวันเกิดเรา
อายุเข้าเบญจเพสแล้วยี่ห้า
แต่ตอนนี้ยังคงต้องค้นหา
ทั้งเงินตราและคู่ครองที่ต้องใจ
จะเปล่าเทียนเพี้ยง!อธิฐาน
พระบันดาลพรให้สุขสดใส
ให้เริ่มต้นสิ่งดีดีจากนี้ไป
ขอพรได้สมหวังดังต้องการ
ขอโลกนี้ที่ร้อนจงเป็นสุข
สังคมทุกข์จงหายคลายสงสาร
ขอทุกคนมีความสุขและเบิกบาน
และสมานฉันท์ร่มเย็มขอเพี้ยงเอย...
---------------------------
ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันเกิดผมนะครับ
6 กรกฎาคม 2551 11:54 น.
ภันเต
เพราะเกิดมามีหัวใจให้รู้สึก
ในส่วนลึกรับรู้และอ่อนไหว
เรื่องบางอย่างมันยากจะบอกใจ
รับไม่ได้ใจไม่ฟังกลับการลา
คราบความเศร้าฝังจำไม่จางหาย
เข้าทำลายทำร้ายใจไม่เหลือค่า
นับนาทีที่ผ่านเป็นน้ำตา
ใจมันชานิ่งเจ็บเก็บไปจำ
เพราะว่ามีหัวใจจึงต้องเจ็บ
ฝังรอบเล็บเคี่ยวคมอารมณ์ช้ำ
เอาน้ำตาทาแผลที่ถูกทำ
ย้ำความจำเจ็บแล้วอย่าลืมตัว
5 กรกฎาคม 2551 09:16 น.
ภันเต
ฉันคือใครใครคือฉันที่เป็นอยู่
ยังมองดูด้วยความที่สงสัย
ต้องแสดงแกล้งเป็นสิ่งไม่ใช่
ลวงโลกไปครวญคิดในสิ่งทำ
สงบสติคิดทบทวนเรื่องเก่า เก่า
เอามาเล่าให้ใจฟังที่เพรี่ยงพร้ำ
เพราะอะไรพลาดไปแล้วควรจำ
อย่าให้ซ้ำรอยเก่าเหมือนอย่างเคย
คิดฟุ้งซ่านสารพัดกัดไม่ปล่อย
ใจละห้อยคอยคุมไม่เปิดเผย
ซ่อนความทุกข์ที่เป็นเหมือนเชลย
แสร้งเปิดเผยเริงร่าเป็นละคร
หลอกโลกไปวันวันเป็นฉาก ฉาก
แต่ในรากลึกลงไปต้องหลับซ่อน
เก็บน้ำตาแอบร้องไห้หลังละคร
ใจเปียกปอนไปด้วยพิษน้ำตา
หน้าส่วนตัว
966
