9 มีนาคม 2548 13:05 น.
ภากร
...จรดปากกาตรองตรึกกลั่นความคิด
กำหนดทิศแนวทางความมุ่งหวัง
ชีวิตนี้สิ่งใดที่จีรัง
ใยมานี่งอมทุกข์ทำร้ายตน
...ยังมีสิ่งมากมายให้เริ่มต้น
จงดั้นด้นค้นคว้าตามเหตุผล
ค่อยค่อยคิดประเมินค่ากำลังตน
หากกลัวจนอย่ากลัวต้องเหนื่อยกาย
...เหงื่อโทรมกายท่วมทั่วอาบใบหน้า
ดีกว่าหลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย
พลังหมดไร้แรงชีพมิวาย
อย่าทำร้ายตัวเองด้วยจิตเรา
...อดีตที่ผ่านไม่อาจย้อนให้คืนกลับ
อาทิตย์ลับทิ้งไปความอับเฉา
ด้วยสองมือสร้างชีวิตเราคือเรา
วันก่อนเศร้าคิดไปให้ป่วยการ
...กำลังใจเริ่มสร้างจากเราก่อน
อย่าอ้อนวอนขอใครให้สงสาร
ต้องเข้มแข็งสลัดทิ้งความร้าวราน
อย่าสะท้านหวาดหวั่นกับสิ่งใด
28 กุมภาพันธ์ 2548 13:10 น.
ภากร
...แวะมาเยี่ยมเวียนมาชมบทร้อยกรอง
ท่วงทำนองความงดงามตัวอักษร
บวกความฝันจินตนาการลงบทกลอน
เพิมความหวานอ่อนละมุนช่างเพลินตา
...เป็นการมาเข้าชมครั้งสุดท้าย
ก่อนจากไปตามแต่ใจจะค้นหา
ขอขอบคุณเพื่อนทุกคนที่เมตตา
คอมเมนต์มาติชมพลอยชื่นใจ
...น้องกีกี้ หญิงไร้เงา ชมอักษร
ขออวยพรให้สมสุขสวยสดใส
เป็นไม้งามโปรยกลิ่นหอมชื่นหัวใจ
ประดับไว้ไทยโพเอ็มของพวกเรา
...ทั้งเจ้าสาวโลกวิญญาณก้อน่ารัก
แอบเคยทักพูดคุยกระแซะเย้า
นางสาวใบไม้ใช่ใครคือน้องเรา
ขอวอนเจ้าอย่าเงียบหายพี่ห่วงใย
...อีกทั้งเพื่อนและพี่มิได้กล่าว
ทุกเพื่อนชาวนักกลอนมอบใจให้
เราต่างรักตัวอักษรวรรณกรรมไทย
ขอฝากให้ช่วยรักษาคู่แผ่นดิน
26 มกราคม 2548 12:42 น.
ภากร
...มานะมั่นหลับตาฝันถึงหวังสรวง
แลเป่าดวงเทียนดับระยับหาย
เป็นคืนค่ำแห่งแสงจันทร์พรรณราย
รติกายรติรักรัตติกาล
...จัดเตรียมพร้อมน้ำจัณฑ์หอมไฟฟอนสุม
ทั้งทำทุ่มที่เธอฝันฉันจะสาน
เพียงสิ่งใดในโลกหล้าถ้าต้องการ
วจีวานกานต์จะด้นค้นจนวาย
...จะสร้างรักสร้างฝันกันเป็นหนึ่ง
อุ่นไอซึ้งโอบไอรักมิห่างหาย
มิคลายรักตราบเธอนั้นยังมิหน่าย
เคียงคู่กายปลายนิรันดร์ยันนิทรา
...อย่ากังวลพี่จะคงอยู่เคียงเจ้า
แม้นแก่เฒ่าพี่จะเฝ้าหวงห่วงหา
ทุกดาวเดือนของคืนค่ำคือแก้วตา
ถ้าเจ้าพร้อมพี่จะพาเจ้าโบยบิน
...ไร้อาภรณ์ยังอุ่นใจด้วยไอรัก
เพียรทอถักไม่สุดสายดั่งแสสินธุ์
สุดปลายฝันจะเคียงกันเป็นอาจิณ
ทุกแห่งถิ่นเพียงเธอหวังฉันจะพา
แหละคืนนี้คือดวงเดือนในเอื้อมเจ้า
รายรุมเร้าจะเอาใจสิเน่หา
ทุกพรพร่ำพี่จะสรรเพื่อกัลยา
แหละคือรักแห่งชีวา.. หมดชีวิน
12 มกราคม 2548 12:41 น.
ภากร
หากความรักทำเธอเหนื่อยหรือท้อแท้
กายอ่อนแอจิตล้าคิดสับสน
น้ำตานองไม่อยากพบหน้าผู้คน
กอดเข่าตนซบหน้านั่งเดียวดาย
เก็บตัวเงียบเหม่อลอยรักพลาดพลั้ง
รักที่หวังวิมานมาจางหาย
ทุกข์คละเคล้ารักสะดุดมากลับกลาย
เรื่องเลวร้ายโถมทับให้ลำเค็ญ
แหงนมองฟ้า ฟ้ากว้าง น่าใจหาย
ข้างเคียงกายเหงาเงียบไม่พบเห็น
เงาแห่งรักเคล้าคลอที่เคยเป็น
รักเคยเย็นมาร้อนแผดเผาทรวง
อยากให้เธอปลดปล่อยซึ่งความทุกข์
และจงหยุดทำร้ายตัวมีคนห่วง
รักไร้ค่าตัดทิ้งไปรักหลอกลวง
น้ำตาล่วงหล่นไปก็ช่างมัน
พี่คนนี้ขออยู่เคียงข้างเจ้า
หากเธอเหงาเพียงบอกจะปลอบขวัญ
ฐานะใด เพื่อน,พี่ ไม่สำคัญ
แค่เธอนั้นรับรู้ไว้ไม่เดียวดาย
ห้วงอารมณ์ครวญคร่ำจิตช้ำชอก
โดนรักหลอกบั่นทอนสุขจางหาย
รักพี่นี้คงมั่นใจและกาย
มิคิดร้ายทำลายใจให้อาดูร
2 พฤศจิกายน 2547 12:43 น.
ภากร
...เห็นคนอื่นมีรักแล้วอิจฉา
ในแววตาร้อนผ่าวดุจไฟสุม
มองเห็นใครต่อใครรักล้อมรุม
เคยนั่งกลุ้มใยเรายังเหงาใจ
...ด้วยยังหวั่นกลัวเกรงคำว่ารัก
ภาพอดีตมักตามหลอนนึกสงสัย
กลัวย้อนกลับเจ็บปวดในฤทัย
อกหวั่นไหวไม่กล้าคิดผูกสัมพันธ์
...จนมาเจอได้พบเธอคนหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งจุดประกายความสมหวัง
มอบความรักห่วงหาอาทรกัน
ความผูกพันธ์ที่เธอให้อบอุ่นใจ
...ความคิดอ่านกว้างไกลและอ่อนไหว
รักด้วยใจสิ่งภายนอกมิเปรียบได้
เพราะความรักมิอาจเทียบเปรียบสิ่งใด
ฐานะใดแม้หน้าตาใช่สำคัญ
...การศึกษาความรู้วัดไม่ได้
ว่าจิตใจดีงามจะคงมั่น
การันตรีไม่ได้จะรักกัน
ความสัมพันธ์แน่วแน่และนิรันดร์
...รัก..เธอนี้ยึดมั่นด้วยคุณค่า
ไร้มารยาจากจิตแม่จอมขวัญ
รักคือรักซื่อตรงไม่ทิ้งกัน
แม้ว่าวันข้างหน้าจะเปลี่ยนไป
...ขอสัญญาด้วยใจทั้งสี่ห้อง
จะประคองรักนี้ไม่ห่างหาย
ขอรักกันรักเธอตราบชีวาวาย
จะเป็นรักครั้งสุดท้ายที่ขอเจอ
หน้าส่วนตัว
1570
