18 พฤศจิกายน 2547 22:11 น.
ภีม พีรณุ
ต า ย กั น ลั บ ดั บ ง่ า ย ที่ ใ ต้ สุ ด
ใ ค ร ห น อ จุ ด ไ ฟ ลุ ก ใ ห้ ทุ ก ขั ง
ค น ร า ก ห ญ้ า ต า ดำ อ ยู่ ลำ พั ง
ร า ก แ ก้ ว ยั ง ดู ด เ ลื อ ด อ ย่ า ง เ ลื อ ด เ ย็ น
พ ร ะ แ ม่ เ จ้ า เ ว้ า ว อ น เ มื่ อ ต อ น ค่ำ
ร ะ ส่ า ย ส่ำ กั น แ น่ ที่ แ ล เ ห็ น
เ ห ล่ า โ ย ธ า ม้ า ศึ ก คึ ก ก ร ะ เ ด็ น
ม ว ย ไ ม่ เ ป็ น นั่ ง บ อ ก ร า ก ง อ ก ย า ว
12 พฤศจิกายน 2547 14:09 น.
ภีม พีรณุ
เก็บตะวันฝันค้างที่กลางสรวง
ประทับทรวงผู้คนด้วยมนต์ขลัง
ลับไปล่วงร่วงลาจากฟ้าดัง
อิทธิยังฝากชื่อระบือเมือง
เก็บดอกแก้วนพเก้าใส่ลงโกศ
จุดไฟโชติสุมก่อนานต่อเนื่อง
พรมน้ำหอมล้อมจันทร์เป็นฟันเฟือง
ละครเรื่องเก็บตะวันสวรรค์รอ
ด้วยอาลัย------>>http://soontornpu.pantown.com
12 พฤศจิกายน 2547 12:13 น.
ภีม พีรณุ
วางก็บ่อยปล่อยก็บ้างเป็นบางเหตุ
มีขอบเขตวาทะตามประสงค์
เฉยจนชาอย่าเลยจะเคยองค์
ขอให้คงเส้นวาทุกอารมณ์
แรงในส่วนควรแรงทุกแห่งหนอ
อ่อนก็พอสุขุมอย่าสุมต้ม
มาดต้องมีสีต้องทาให้น่าชม
ให้เขาดมรู้กลิ่นว่าเป็น.....คน
2 พฤศจิกายน 2547 13:56 น.
ภีม พีรณุ
น้ำเพ็ญ-------น้ำกาม
อาบน้ำคลองล่องเรือจรดเหนือใต้
สายน้ำใสช่วยชุบอุปถัมภ์
ชักเข้าสวนชวนมาเข้านาดำ
ไถหว่านทำเลี้ยงตัวหลายชั่วคน
ซักผ้าอ้อมย้อมไหมและใช้ดื่ม
เจ้าอย่าลืมน้ำเย็นส่งเป็นผล
วิวาห์ใช้น้ำดุจพระพุทธมนต์
เมื่อสิ้นชนม์ รดน้ำ ตามประเพณี
ตั้งแต่เกิดจนตายคนใช้น้ำ
แล้วเจ้าทำอะไรตอบไหมนี่
ทิ้งอาจมถมเลยอาจเคยมี
ด่าทอกี่สิบครั้ง....ไม่ตั้งใจ?
มองน้ำเพ็ญเห็นเงาผู้เขลาเกลื่อน
ทำแปดเปื้อนเหม็นดำแปลงน้ำใส
ยังมีหน้ามาออ....ขออภัย
แล้วทิ้งให้กระทงจมลงคลอง
วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองตลิ่ง
โจ๊ะทิงทิง เท่งป๊ะ บ้าฉลอง
กระทงไทยใจแตกถูกแลกลอง
ลอยเข้าห้องกลางค่ำอาบน้ำกาม
แล้วยังมาหาโทษโกรธสวะ
แค่ขยะในคลองใช่ต้องห้าม
กรองน้ำเสียชลชาติสะอาดงาม
น้ำหื่นท่ามน้ำเพ็ญเน่าสิ้นดี
ภีม
2/11/47
หน้าส่วนตัว
843
