13 กันยายน 2548 10:38 น.
ภีม พีรณุ
เซียมซีที่เธอให้เบอร์สี่
บอกโชคดี.ปนโชคร้าย
ฉันเขียนเองคำทำนาย
จริงจริงแล้วอยากคล้ายเบอร์สาม
เจียมตัวเจียมวาจา
ดีกว่ามาเขี่ย..แล้วข้าม
มาหลังต้องนั่งตาม
หนึ่งสอง..สาม สี่แถวยาว!!
ชิดกายใจกลับห่าง
อยู่ข้างข้าง.ยิ่งเหน็บหนาว
ดวงตา.ที่แวววาว..
บอกเรื่องราวตัดพ้อเธอ
ไออุ่น.ที่แผ่ซ่าน.
อันตรธานฉันรอเก้อ
ทุกวันฝันละเมอ.
ท่าที่เจอ.ต่างจากใจ
เบอร์สี่ไม่มีค่า.
หุ่นไล่กา..ที่เธอให้
เบอร์ห้ายังประหยัดไฟ..
นี่ฉันเป็นอะไร.ของเขา
เก็บไม้ติ้วมาส่งคืน.
ฝันแล้วตื่นเป็นคนเก่า..
แล้วก้มบอกเธอเบาเบา
ไม่มีวันของเราในเซียมซี.
11 กันยายน 2548 11:36 น.
ภีม พีรณุ
รำลึก....อเมริกา 11 กันยายน 45
โครมครืน..ฝุ่นปลิวฟุ้ง
พวยพุ่ง..ไฟไหม้โหม
ฟ้ามืด..บังยอดโดม
จู่โจม..ดุจสายฟ้า
กรีดร้อง..ก้องสนั่น
หวาดหวั่น..ขวัญผวา
พลัดพราก..กันต่อตา
ถูกฆ่า..ไม่รู้ตัว
ชีวิต..สั้นนิดเดียว
คาบเกี่ยว..แค่ดี-ชั่ว
อำนาจ..บาดตามัว
น่ากลัว..กว่าความตาย
ฝันดี..เถิดพี่น้อง
แซ่ซ้อง..ด้วยรุ้งสาย
สู่สรวง..สวรรค์ราย
สุขปลาย..ฑิฆัมพร
3 กันยายน 2548 10:46 น.
ภีม พีรณุ
แหงนมองดูฟ้า คืนดาราเกลื่อน
แม้ดาวขาดเดือน ฟ้ายังไสว
ราตรีประดับ ดาวอันอำไพ
แม้อยู่แสนไกล อยากได้สักดวง
จนดึกดาวคล้อย บ้างลอยลับฟ้า
บางดวงดารา ตกเป็นสายสรวง
บ้างกระพริบหรี่ บ้างสีเงินยวง
บางดาวโชติช่วง บางดวงหลบฟ้า
ฟ้าคลี่แพรดำ คลุมนำห่อดาว
ก่อนปูแพรขาวเมื่อเช้าอุษา
เก็บไปทุกดวง หรือร่วงบังตา
ราตรีใหม่มาหายไปหนึ่งดาว
หรือว่าภูผา ทอดมาบังแสง
เหตุใดไม่แจ้ง อาจเจ็บเหน็บหนาว
หรือหลบในเงา ภูเขาเงินวาว
เพื่อพรางตัวจ้าว สุริยะฉาย
ดึกเอยค่อนคืน..มายืนหนาวสั่น
น้ำค้างเปียกฝัน กระเซ็นเป็นสาย
หลบตาลงต่ำ ฉ่ำแก้มแต้มกาย
สะอื้นง่ายง่าย ล้อสายลมไกว
ฟ้าที่สยาม ฝากถามกังหัน
ว่าเธอกับฉัน จะรักกันไหม
เมื่อลมเปลี่ยนทิศ ดาวคิดอะไร
เป็นเพื่อนก็ได้ฉันคิดถึงเธอ
2 กันยายน 2548 14:47 น.
ภีม พีรณุ
****แมวเอ๋ยแมวหง่าว
รักเจ้าสาวแมวเหมียว
หมาดำหางเรียว
ยืนแยกเขี้ยวขนชัน
ตะวันโพล้เพล้
อย่าโยเยนะจอมขวัญ
นอนหลับเสียแต่วัน
หมาดำมันจะมากัดเอย***
หน้าส่วนตัว
2630
