30 กรกฎาคม 2551 15:04 น.
ภูพิง
เธอเป็นความหวังใหม่ในวันนี้
โอกาสมีข้างหน้าจงกล้าเขียน
เก็บเอาคำตำหนิใครติเตียน
แล้วก็เพียรตรึกตรองทุกช่องทาง
ฉันเป็นคนรุ่นเก่าเขลาความคิด
ไม่มีสิทธิ์จะให้เห็นเป็นตัวอย่าง
โลกกวีกว้างหรือแคบไร้แบบวาง
เธอจะสร้างสิ่งใด ให้เห็นควร
คำเสนออันเข้มข้นจากคนอ่าน
เป็นการบ้าน แต่ละวันที่ผันผวน
เธอมีหลัก คนก็เห็น เป็นกระบวน
เธอเซซวน ล้มลง จงกล้าลุก
จงเป็นความหวังใหม่ให้วันนี้
โลกกวีหลับและล้าจงกล้าปลุก
เลือดกวียุคใหม่ให้ทำนุก
ก่อนจะไม่เหลือยุค อันระย้า
ฉันก็เป็นนักเขียนที่เพียรเข็น
ฉันเคยเป็น จึงรู้ฝัน รู้วันหน้า
หากลำนำที่เสนอให้เธอมา
ไม่มีค่า อยู่บ้าง ขว้างทิ้งไป!
29 กรกฎาคม 2551 11:07 น.
ภูพิง
วันนี้ควรสุขสันต์ป็นวันเกิด
ไม่ล้ำเสิศสำคัญฉันรู้สึก
ใครฉลองอย่างไรตามใจนึก
ฉันจะตรึกตรองใจสิ่งใดควร
ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ใครคนนี้
มีเลวดีชอบชั่วอย่างทั่วถ้วน
ฉันไม่เก่งโวหารการสำนวน
ที่เห็นล้วนจากใจง่ายนิดเดียว
งานวันเกิดคนคนนี้ไม่มีแน่
ฉันจะไปกราบแม่ผู้แลเหลียว
หญิงแก่แก่ไม่อดสูแต่ดูเซียว
หน้าที่เหี่ยวแต่มีสุขทั่วทุกมุม
ในวันนี้ที่คนนั้นทนกลั้นเจ็บ
กี่เข็มเย็บแม่มิแลขอแม่อุ้ม
โสมนัสอัศจรรย์อันคลี่คลุม
แม่จะคุ้มชีพนี้ด้วยชีวิต
เพียงมิอาจบอกไปในคำพูด
ใจเป็นฑูตสื่อใจไม่ปกปิด
เสียง อุแว้ ! จุดไฟในมืดมิด
เจ้ามีสิทธิ์โดยชอบแห่งครอบครัว
ถึงวันเกิดอีกหนคนคนนี้
จะทำแต่สิ่งดีมิใช่ชั่ว
ใครฉลองกันอย่างไรตามใจตัว
ฉันไม่มัวสังสรรค์เท่านั้นเอง!!!
หน้าส่วนตัว
902
