28 มกราคม 2549 13:58 น.

เสถียร ทำมือ

ถิ่นกำเนิดห้วยทับทันบ้านกระสังข์
หอบความหวังเข้าเมืองเผื่อเรืองรุ่ง
ร้านทำมือแหล่งรวมฝันอันจรุง
สมใจมุ่งใช้เวลากว่าสิบปี

อัลบั้มชุดแรกออกเดินขาย
ไม่มีค่ายหลายคนเมินหน้าหนี
ซังคนขี้ตั๋วสร้างชื่อฝีมือมี
ทราบอีกทีครูสลาพาเข้ากรุง

เข้าแกรมมี่เมื่อปลายปีสี่เจ็ด
อัลบั้มเสร็จโดดเด่นเป็นดาวรุ่ง
นามเสถียรทำมือยุคปรับปรุง
ชื่อเสียงฟุ้งคนรู้จักขจรไกล

อยู่ที่ไหนก็เหงาได้ถ้าไร้เจ้า
หาดทรายเก่าน้ำกับดาวลมพริ้วไหว
ครวญรำพึงกระท่อมรักเคยพักใจ
ยินเสียงไผ่ล้อลม.ยิ่งขมทรวง

1396

love

comment

27 มกราคม 2549 08:41 น.

กลิ่น

มนต์กวี

กลิ่นความจนปนซับรับกลิ่นเหงื่อ
กลิ่นความเอื้ออาทรป้อนความหวัง
กลิ่นค่าคนต้องกล้าแกร่งเมื่อแรงยัง
เติมพลังอย่าย่อท้อสู้ต่อไป

กลิ่นความรวยอื้อฉาวข่าวขายหุ้น
กลิ่นนายทุนเถื่อนถ่อยคอยรีดไถ
กลิ่นตุตุกลิ่นกล้ายางกลิ่นลำใย
กลิ่นไฟไหม้โชยผ่านสุวรรณภุมิ

กลิ่นน้ำตาชาวใต้ไม่แห้งเหือด
กลิ่นเหมือนเลือดเชือดส่งลงเพลิงสุม
กลิ่นประชนชนรวมร่วมชุมนุม
ขับไล่กลุ่มโกงกินแผ่นดินไทย

กลิ่นความเหงาเคล้ามาคราอกหัก
กลิ่นความรักเริงร่าคราสดใส
กลิ่นความช้ำพร่ำพรมคราขมใจ
น้ำตาไหลครวญคร่ำกลิ่นคำลวง

กลิ่นกรุ่นกรุ่นแก้มนางยังฝังจิต
กลิ่นจุมพิตสะกิดเตือนเหมือนติดบ่วง
กลิ่นมายาล่อเราเข้ากลลวง
เจ็บซอกทรวงมิสร่างสิ้นกลิ่นน้ำคำ

กลิ่นน้ำหมอกหยอกเย้าเจ้าดอกหญ้า
กลิ่นกายาชื่นชมแม่คมขำ
กลิ่นนวลนางข้างแคร่ยังจดจำ
ในคืนค่ำกระท่อมเก่าเคยเคล้าคลอ

กลิ่นความฝันของชนคนนักสู้
กลิ่นความรู้พร่ำเพรียกเรียกร้องขอ
กลิ่นศึกษาไม่อยากย้ายไปอบต.
อย่าพึ่งท้อนะคุณครูสู้อดทน

กลิ่นของคนชอบงับคอรัปชั่น
กลิ่นโกงกันโกงกินแผ่นดินหม่น
กลิ่นผู้ร้ายคราบผู้ดีที่ปลอมปน
กลิ่นโจรปล้นบ้านเราเข้าเผาเมือง

กลิ่นปลาร้าตราตรึงยังซึ้งซ่าน
กลิ่นอีสานรัฐเสริมเริ่มฟูเฟื่อง
กลิ่นโรงงานกับสารพิษบอกรุ่งเรือง
คุยคำเขื่องกลิ่นวาจาสร้างค่าตน

กลิ่นขี้โคลนสาบควายเหือดหายสิ้น
กลิ่นแผ่นดินชอกช้ำกลิ่นน้ำฝน
กลิ่นของเสียสารเคมีที่ปะปน
กลิ่นคนจนทุกข์ทวีหนี้กองทุน

กลิ่นซากศพแสนเศร้าที่เขาหลัก
กลิ่นคลื่นยักษ์โถมใส่จนวายวุ่น
กลิ่นน้ำตาทุกข์เข็ญแหลกเป็นจุน
กลิ่นกระสุนพลัดพรากยากเยียวยา

กลิ่นมะลิหอมซึ้งคิดถึงแม่
ครั้งดูแลลูกน้อยคอยห่วงหา
กลิ่นน้ำใจไออุ่นยังตรึงตรา
ทุกเวลาลูกถวิลกลิ่นน้ำนม

984

love

comment

5 มกราคม 2549 11:34 น.

กลอนสั้นแต่ยาว

มนต์กวี

คือรัก.................................
รักนั้นหรือคือแบ่งปันคือการให้
รักนั้นหรือคืออุ่นไอตามใจฝัน
รักนั้นหรือคือการมีกันและกัน
รักคงมั่นมั่นคง......ตรงที่ใจ

ไออุ่น.................................
ได้ไออุ่นจากคุณในคืนหนาว
ใต้ฟ้าพราวมีคุณเป็นผ้าห่ม
นอนเคียงข้างอ้อนออดกอดกันกลม
น้ำค้างพรมท่ามคืนหนาวเรามีกัน

ฝากใจใส่กระเป๋า...............
พี่อยากฝากหัวใจใส่กระเป๋า
คล้องไหล่เจ้าคนดีจะได้ไหม
ยามเดินทางมีกระเป๋าติดตัวไป
พร้อมหัวใจของคนเหงาเฝ้าติดตาม

ดาวบ้านนา........................
ทิ้งท้องทุ่งเข้ากรุงมุ่งเป็นดาว
สุกสกาวส่องสว่างกลางเมืองหลวง
ณ.วันหนึ่งกลับเถิดหนอข้าวรอรวง
มาโชติช่วงสร้างสวรรค์ดาวบ้านนา

นกจร............................
เจ้านกน้อยบินจรอ้อนตะวัน
ออกตามฝันที่หวังตั้งใจไว้
ถึงลำบากยากหนอมิท้อใจ
บินฝ่าไปถึงฝั่งฝัน...สักวันเอย

ลมหนาวกับผ้าห่ม.............
ค่ำคืนนี้ลมหนาวมาทายทัก
เหมือนทอถักท้วงติงสิ่งขาดหาย
ยะเยือกเย็นเหยียบย่ำซ้ำเติมยาย
แต่ปีกลายยังรอถ้า........ผ้าห่มคลุม

เหตุและผล...............
ความขัดแย้งก่อเกิดวิวัฒนา
ความศรัทธาก่อเกิดความเชื่อมั่น
ความรักสานถักทอก่อสัมพันธ์
ความมุ่งมั่นเหมือนเข้าลู่สู่เส้นชัย

ต้มยำกุ้ง...............
ต้ำยำกุ้งวันนี้มิมีเจ้า
อ้ายนั่งเหงากินคนเดียวไม่สุขสันต์
คลายคิดถึงพึ่งเหล้าขาวใต้เงาจันทร์
เพ้อรำพันในคืนเหงา....เฝ้ารอนาง

น้ำรังแก..............................
น้ำจากป่าไหลท้นมาท่วมเมือง
ถิ่นรุ่งเรืองลับล่มจมกระแส
สายน้ำเชี่ยวเชือดเฉือนเหมือนไม่แคร์
น้ำรังแกเพราะมนุษย์ผู้ฉุดธรรม(ชาติ)

เงามืด..........
เมื่อเงามืดแผ่คลุมเข้าหุ้มจิต
วิปริตใจคนบนด้ามขวาน
แม้พระสงฆ์มันยังฆ่าพวกซาตาน
ไทยแหลกรานฤาจะสิ้นแผ่นดินธรรม