โปรดอย่ากลัวไปเลยนะเธอจ๋าแม้ผ่านมาจะผิดหวังสักแค่ไหนต่อจากนี้จะมีฉันร่วมเดินไปเคียงข้างใจเคียงคู่กายทุกเวลาที่ผ่านมาเราต่างเจ็บกับความรักเคยอกหักถูกลวงหลอกมากหนักหนารู้สึกเข็ดปวดทั้วใจและกายาอย่าเก็บมาเป็นอดีตฝังในใจเมื่อเวลาเดินผ่านต่างเปลี่ยนผันจับมือกันลืมอดีตดีกว่าไหมร่วมสร้างทางแห่งความสุขให้ยาวไกลและเดินไปเคียงคู่กันฉันและเธอ
ในยามที่ตัวฉันนั้นอ่อนล้า หยดน้ำตาหลั่งรินไหลเป็นสายน้ำ มองท้องฟ้าก็ไร้เงาแสงสีคราม เต็มไปด้วยความสลดทุกข์ในใจ เมื่อมีเธอที่เข้ามาคอยเคียงข้าง อยู่ไม่ห่างเฝ้าดูแลไม่ไปไหน ช่วยคลายทุกข์สร้างความสุขภายในใจ มีรักให้ไม่แปรเปลี่ยนไปจากกัน ขอบคุณฟ้าที่ส่งเธอมาให้รัก ร่วมทอถักเส้นทางเดินแห่งความฝัน แม้เวลาจะผันเปลี่ยนในทุกวัน แต่ใจฉันจะรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันรักเธอรู้รึเปล่าใช่แค่เพื่อน ใจย้ำเตือนอยู่เสมอว่ามันรัก แต่คำที่เรียกว่าเพื่อนเป็นอุปสรรค ปวดร้าวนักต้องเก็บรักไว้ในใจ ทรมานซักแค่ไหนใครจะรู้ ฉันต้องสู้กับตัวเองมากแค่ไหน ต้องทนเก็บความรักเธอข้างในใจ ไม่สามารถบอกใครได้ว่ารักเธอ หากฉันพูดมันออกไปอาจต้องเจ็บ เหมือนมีเล็บกรีดกลางใจถ้าพลั้งเผลอ บอกไปว่าข้างในใจฉันรักเธอ คิดเสมอเธอไม่ใช่แค่เพื่อนกัน เพราะความจริงฉันเองอาจเข้าใจผิด ว่าเธอนั้นก็คิดตรงกับใจฉัน แต่จริงแล้วใจเธอไม่เคยมีกัน ในทุกวันฉันเป็นได้แค่เพื่อนเธอ
กาลเวลา ช้าเร็ว บนโลกนี้ กาลเวลา ชั่งเร็วรี่ รอไฉน กาลเวลา อาจทำเรา ให้ห่างไกล แต่ว่าใจ ของเรา ยังมีกัน มากหรือน้อย ใครจะรู้ หากเรารัก เราประจักษ์ ใจทั้งสอง ว่าคงมั่น เรารู้อยู่ ว่าสองเรา นั้นรักกัน จะมากวัน หรือน้อยคืน มิห่างไกล เธอรักฉัน ฉันรักเธอ นั้นแน่นัก ไม่อึกอัก ไม่ซวนเซ ไม่ไปไหน แม้อายุ ของเรา ห่างเกินไป แต่ดวงใจ ฉันและเธอ เราใกล้กัน คืนวันผ่าน เดือนปีพ้น เร็วไฉน กระจ่างใจ แสงเจิดจ้า รักสุขสันต์ ร่วมเดินทาง ร่วมฟันฝ่า ทุกวี่วัน ต่างผูกพัน ไว้ด้วยใจ ทั้งสองดวง โอ้ที่รัก เธอรู้ไหม ฉันพร่ำเพ้อ วอนหาเธอ ผู้ห่างไกล ด้วยเป็นห่วง ฉันคนนี้ ให้ใจเธอ ไม่คิดลวง ทั้งหึงหวง ทั้งใส่ใจ เธอผู้เดียว หากเธอทุกข์ ฉันก็ทุกข์ ใจรู้อยู่ จะเคียงคู่ มิปล่อยให้ เธอปล่าวเปลี่ยว เป็นที่พัก ให้เธออิง เพียงคนเดียว เป็นคมเขี้ยว ปกป้องเธอ ยามมีภัย ขอฝากรัก ที่มี ในใจนี้ ให้คนดี ช่วยดูแล ร่วมฝันใฝ่ อย่าผลักใส ไล่ส่ง ไปหาใคร ที่แห่งใด จะดีเท่า ในใจเธอ ใจที่ให้ ฉันได้คอย แอบแนบซบ ได้คอยหลบ ยามพบภัย อยู่เสมอ ได้ฟันฝ่า ร่วมทุกข์สุข ที่ต้องเจอ ได้เห็นเธอ ยามคิดถึง ทุกเวลา อยากขอเธอ ซักอย่าง จะได้ไหม อย่าห่างไกล จนให้ฉัน ต้องควรญหา อยู่ด้วยกัน ตราบที่โลก สิ้นธารา ให้สัญญา เคียงคู่กัน นิรันดร
โอ้ชีวิตที่ผ่านแสนเศร้านัก แม้มีรักก็ต้องพรากห่างไกลแสน พรากจากเธอที่ฉันรักดั่งดวงแดน แลหวงแหเธอยิ่งกว่าชีวีตน คนเขาว่าละครเน่ากว่าชีวิต คนเขาคิดละครเวอร์ชวนสับสน แต่ละครก็เลียนจากชีวิตคน ที่เล่นกลจนทำเราเสียน้ำตา ใครจะรู้ว่าฉันต้องพรากจากรัก ต้องอกหักเพราะปัจจัยอย่างที่ห้า ต้องยอมพ่ายสิ่งที่เรียกว่าเงินตรา ต้องจากลาเธอที่ฉันรักหมดใจ ช่วงเวลาสามปีที่พ้นผ่าน ฉันเฝ้าสานต่อความรักจนสดใส แต่วันนี้เธอต้องพรากจากกันไกล เธอรู้ไหมฉันทั้งเจ็บและทรมาน ทำให้เกิดเป็นรอยแผลแสนสาหัส มันถูกกัดกร่อนจนเกินจะผสาน เป็นแผลเป็นในดวงใจที่ร้าวราน เกินประมาณความเจ็บปวดที่ฉันมี ยิ่งเธอบอกไม่ต้องรอหรอกที่รัก ยิ่งช้ำหนักจนตัวฉันอยากจะหนี ไปให้ไกลที่ที่ผู้คนไม่มี ไปรักษาดวงฤดีก่อนกลับมา แต่อย่างไรชีวิตนี้ต้องเดินต่อ ไม่ย้อท้อแม้เจ็บปวดเกินรักษา ขอบคุณเธอกับทุกสิ่งที่ให้มา ขอบคุณฟ้าที่ให้เราได้รักกัน ขอให้เขารักเธอกว่าที่ฉันรัก ให้ทอถักดูแลเธออย่างสุขสันต์ เอาใจใส่ปกป้องเธอทุกคืนวัน ให้รักกันเนิ่นนานกว่าที่เคยมา ส่วนชีวิตของฉันต่อจากนี้ ขอแค่มีคนที่ดีเข้ามาหา คนจริงใจที่มาช่วยฉันเยียวยา ช่วยรักษาใจที่เจ็บให้หายพลัน เราต่างต้องเดินหน้าไปกับชีวิต อย่ายึดติดสิ่งที่ทำให้โศกศัลย์ ขออวยพรให้เธอสุขทุกคืนวัน ขอให้ฉันพ้นความเจ็บทุกวันคืน
หน้าส่วนตัว
1610
