7 มกราคม 2547 14:31 น.
มารน้อย
ทำไมคนเราชอบมีคำว่า......ถ้า.....คงไม่....
ทำไมต้องหลงจมอยู่กับอดีตที่ดูดความสดใสของเราไปหมด
ทำไมคนเราไม่อาจลดความรู้สึดสลดๆไปได้เสียที่
ทำไมต้องเป็นเราคนนี้ที่มาร้องไห้อยู่คนเดียว
ทำไมจิตใจไม่ฟังความคิดจากสมอง
ทำไมร้อยเหตุผลที่กลั่นร้องไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
ทำไมอ่อนแออย่างนี้น่ะใจคนเกิดสับสนวกวนอยู่เสมอ
ทำไมยังอยากพบยังอยากเจอหน้าของเธอชื่อของเธอไม่ลืมจากใจไปเสียที
7 มกราคม 2547 14:07 น.
มารน้อย
แสวงค่าความหมายแห่งชีวิต
ยังยึดติดตัวตนจะได้หรือ
ยังกำหนดคนค่าราคาซื้อ
ยังละเมอกล่าวแต่อ้างกฎสังคม
มองเหนือสังคมคือคนเหนือลิขิต
กำหนดชีวิตตามแนวทางที่ยิ่งใหญ่
นั้นคือครรลองแห่งจิตใจ
มุ่งพิชิตกิเลสไฟเพื่อนำพบจบนิพาน
7 มกราคม 2547 13:51 น.
มารน้อย
รื่นรื่นเริงรมณ์ร่อนเร่พเนจร
ท่องไปทิศอุดรไพรกว้าง
ค้นแก่นค่าความหมายแห่งชีวิต
เลือกกำหนดวิถีลิขิตที่ร่องกล้าแดนตุลา
5 มกราคม 2547 16:19 น.
มารน้อย
เข้ามา..เข้ามา.เธอเข้ามาที่รัก
เข้ามา..ทำลายหรือสร้างสรรค์
เข้ามา..ให้ฉันร้อนรุ่มดังไฟกัลป์
เข้ามา...เอาใจฉันไปทั้งใจ
เธอจากไป...จากไปแล้วที่รัก
จากไป..พร้อมความรักที่มีให้
จากไป..พร้อมชีวิตฉันหรือใคร
อยู่หน้ากระจกร้องไห้เพียงผู้เดียว
5 มกราคม 2547 15:38 น.
มารน้อย
สัจธรรมส่งสั่งสอน
ความหมายแห่งชีวิต
วิถีทางเดินลิขิต
ต่างเลือกรังสรรค์บันดานเป็น
หน้าส่วนตัว
705
