ต้องโตน่ะ

มารน้อย

วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาที่ไม่มีอะไรมาก 
ฉันได้มีโอกาศเจอคนที่ ....ครั้งหนึ่งชีวิตของฉันมีแต่เธอ 
แต่ตอนนี้มันจบไปแล้วละ 
ฉันเดินออกจากสงครามที่รู้ว่าจุดจบคือความพ่ายแพ้ 
นานเหลือเกินกว่าจะเดินทางหนีมากได้จาก หมองควันกลิ่นไอของความทุกข์ 
บาดแผลมันตกสะเก็ด หลุดไปเรื่อยๆ ตามวันเวลาที่ผ่านไป   
3 ปีแล้ว เสี้ยนขี้ดินหลุดไป ....  น่าจะเข้มแข็งได้แล้วนะ น่าจะลืมมันไปหมดแล้ว 
ว่าไปชาติหน้าขอเกิดเป็น คอมพิวเตอร์ได้ไหม จะได้กด DELETE ครั้งเดวทุกอย่างก็หายไปหมด  
แต่นี้อ่ะนะ  ดวงใจของฉันก็เป็นก้อนเนื้อเล็กๆ  เอาไม้เขี่ยก็รู้สึก เอาเข็มจิ้มก็เจ็บ 
เมื่อเป็นแผล  แม้จะตกสะเก็กแต่ก็ยังปรากฎเป็นร่องรอย  
รอยแผลเป็นที่ต้องไปประตูน้ำโพลีคลินิก ให้เขาลบให้ ....... ถ้าทำได้อย่างนั้นก็ดีซิน่ะ   

มันผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว 
ต้องเติบโตนะจ๊ะ