8 กุมภาพันธ์ 2548 17:04 น.
มู่หลาน
ยามใจคิด ยิ่งแค้น คนเคยคู่
น่าจะรู้ ฉันรัก เธออักโข
เพียงฉันเผลอ แลบลิ้น ปลิ้นตาโชว์
เธอก็โผ หาคนใหม่ ไม่อาวรณ์
อยากจะไป ไม่ว่า ไปอย่ากลับ
จงไปลับ ผุดเกิด เถิดสมร
ขอเพียงค่า ใช้จ่าย หลายขั้นตอน
ฉันขอถอน คืนมา ก่อนลาไกล
ค่าตั๋วหนัง ครั้งละ หนึ่งร้อยบาท
นับไม่ขาด สามสิบครั้ง ยังคูณไหว
สามพันบาท โอฬาร บานตะไท
เดี๋ยวคิดใหม่ ยังมี อีกมากมาย
เลี้ยงขนม เลี้ยงข้าว ราวหมื่นสอง
แล้วยังของ ฝากญาติ ฟาดไปหลาย
รวมค่ารถ จดย้ำ จำไม่คลาย
รวมกันได้ สี่หมื่นกว่า อย่าลืมคืน
ค่าไฟของ สองเดือนก่อน ในตอนนั้น
เธอให้ฉัน ออกแทน แม้นอยากฝืน
พันแปดร้อย สิบบาทถ้วน ล้วนกล้ำกลืน
เธอรีบยื่น เงินนั้น คืนฉันมา
ยังที่เธอ ยืมไป ไม่น้อยอยู่
เธอคงรู้ คืนฉัน สิ้นปัญหา
หนี้หนึ่งแสน สองหมื่น รีบคืนมา
ดอกอัตรา ร้อยละยี่สิบรีบๆเลย
28 มกราคม 2548 14:53 น.
มู่หลาน
26 ครบ1เดือนผ่านมา
รอยโศกาอาดูรไม่สูญสิ้น
คลื่นพิโรธโถมซัดจนพังพิน
ดาวแดดิ้นสิ้นร่างลับดับลาไกล
ทิ้งไว้เพียงรอยอาลัยให้เบื้องหลัง
ที่คงยังฝั่งในใจไม่ไปไหน
เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งดังก้องไป
อยู่แห่งไหนไม่ลืมเลือนเตือนทรงจำ
19 พฤศจิกายน 2547 15:42 น.
มู่หลาน
เม็ดทรายเริงระบำ
มาร่ายรำบทเพลงใส
ขับกล่อมบรรเลงไป
พาหัวใจให้ชื่นบาน
หรีดหริ่งร่วมขับขาน
ก้องกังวานจากพงไพร
เสนาะเสียงสำเนียงใส
ให้ดังไกลไปถึงจันทร์
8 เมษายน 2547 11:29 น.
มู่หลาน
หลับตาเถอะเพื่อนรัก
ได้หยุดพักชั่วนิรันดร์
ไม่ต้องดิ้นรนคิดฝัน
แข่งขันกับใครๆ
นับต่อไปจากวันนี้
เธอจะไม่หนีฉันไปไหน
ฉันจะมีเธอเคียงข้างตลอดไป
แหมจะไร้ซึ่งตัวตน
24 ตุลาคม 2546 16:26 น.
มู่หลาน
ขอเป็นพิราบขาว
บอกเล่าความเป็นไป
ของเส้นทางที่ยาวไกล
โผบินไปเก็บเกี่ยวมา
ทุกสิ่งที่พบเห็น
ล้วนแล้วเป็นสิ่งค้นหา
ทุกอย่างที่เก็บมา
มีคุณค่ากว่าสิ่งใด
เรื่องราวที่ผ่านพบ
บ้างครั้งจบไม่สดใส
พิราบขาวยังบินไป
ด้วยดวงใจที่มั่นคง
หากปีกยังไม่หัก
ก็จงจักบินต่อไป
หากวันไหนบินไม่ไหว
มองกลับไปยังวันวาน
หน้าส่วนตัว
1205
