25 กรกฎาคม 2549 11:04 น.
ยังเยาว์
ฮักข้างเดียว นับมื้อท้อ เกินรอไหว
หลูโตนใจ อยากพบเจอ จนเพ้อฝัน
ดูบ้าบ้า บวมบวม มารวมกัน
ยิ้มทั้งวัน ขี้หลงลืม ปลื้มบ่คลาย
กลับมาคิด ตรองดู จึงฮู้แน่
บ่พบแม้ สัญญาณขาด อนาจหลาย
คิดไปเอง เหม่อจนล้า สิบ้าตาย
ผลคือพ่าย ส่งบ่ถึง จุดซึ้งใจ
ต้องมานั่ง ซึมเซา เฝ้าหน้าต่าง
จอบแนมทาง ส่งจิต มาชิดใกล้
อยู่ห่างกัน ไกลทั้งตัว ทั้งหัวใจ
เฮ็ดจังใด๋ บ่หยุดคิด สักนิดเลย
เพิ่นคงมี คนแอบ เดินแนบข้าง
เหมิดที่วาง ฮักใหม่ จากไปเสย
ดันตกหลุม ลวงลม เผื่อชมเชย
มื้อที่เผย ว่าหยอกย้ำ ยิ่งช้ำใน
ย่างกะเจ็บ ถอยกะช้ำ มันลำบาก
ฮอยร้าวฝาก ตีตรา แถมมาให้
เกินบรรยาย เจ็บฝังจับ ประทับใจ
ทราบจนซึ้ง กว่าใคร ใจระบม
น้องขอเซา รบกวนใจ ไม่ละล้วง
ลืมคนลวง ทวงใจคืน ที่ขื่นขม
สิบอกใจ ลืมอ้ายสา อย่าหลงลม
คงเหมาะสม ทดเวลา สักห้าปี
18 กรกฎาคม 2549 12:04 น.
ยังเยาว์
ในความฝัน พลัดตกไป ในธารกว้าง
ลอยเคว้งคว้าง เมื่อชีวา ใกล้อาสัญ
ยกมือคว้า หมดทางคิด มืดมิดพลัน
อาจถึงวัน สุดท้าย ลมหายใจ
หนึ่งมือเอื้อม ยื่นลงมา ตรงหน้านี้
กลางนที เชี่ยวกราก กระชากไหล
รั้งร่างล้า กลางน้ำวน หลุดพ้นภัย
ต่อชีวิต ลมหายใจ คนใกล้วาย
คือหนุ่มใหญ่ มีเงินถัง ชื่อดังอยู่
ขาดไร้คู่ เปลี่ยวร้าง รักห่างหาย
อดีตขม เขาลาจาก หลบพรากกาย
เป็นพ่อม่าย เลี้ยงโซ่ทอง ลูกสองคน
จึงอาสา ดูแลเด็ก ที่เล็กนัก
ด้วยความรัก ห่วงใย ไม่หวังผล
จากลูกรัก เป็นรักลูก ผูกพันตน
แบ่งรักล้น พ่อของลูก ก็ผูกพัน
ปล่อยเวลา เป็นเครื่องวัด ช่วยตัดสิน
เมื่อเอ่ยรัก ให้ยลยิน ท่ามกลิ่นฝัน
เริ่มตกลง เรียนรู้จัก เพื่อรักกัน
ชีวิตคู่ เริ่มจากนั้น วันเวลา
แต่ไม่นาน เมื่อผ่านช่วง แห่งห้วงรัก
ใจที่ก่อ แตกและหัก เกินรักษา
รักเคยชื่น ก็พลิกลิ้น เป็นชินชา
ไม่ห่วงหา ไม่คิดถึง ไม่ซึ้งใจ
ฝันจบลง กับน้ำตา ล้าจับจิต
ฟ้าลิขิต แค่พบพาน และผ่านใกล้
จบเจ็บเจ็บ แบบจังจัง ช้ำคั่งใน
ทำร้ายใจ แม้ความฝัน ทำกันลง
.............................
ห่างไกลความจริงเยอะเลยค่ะ
ถ้าตกน้ำคงม่องเท่งทึงเพราะว่ายน้ำไม่เป็น
หนุ่มที่ไหนจะโผล่มาช่วยทัน...
เขาช่วยแล้วทำไมต้องไปอยู่กะเขาด้วย
ใจง่ายไปไหมเนี่ย???
งง ฝันเอง งงเอง
เลี้ยงลูกไม่หวังผล...ฝันเหมือนกัน
ไม่หวังไม่เลี้ยงหรอก อิ อิ
ไม่ใช่นางงามสโลแกนรักเด็ก
จะเอาเวลาไหนไปใช้ชีวิตคู่
แค่เรียนยังไม่มีแม้กระทั่งเวลากินนอน
จะว่าดูทีวีเยอะก็ไม่ใช่ เพราะไม่มีทีวี
จะว่าอ่านนิยายก็ไม่ใช่อีก พักนี้อ่านหนังสือเตรียมสอบ
แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุด ...แม้แต่ในฝันยังโดนหักอกเลย...
14 กรกฎาคม 2549 17:37 น.
ยังเยาว์
เป็นจำเลย กับความผิด ฐานคิดถึง
ความซาบซึ้ง เลยล่วง เป็นห่วงหา
ทั้งที่แอบ มองห่างห่าง ด้วยหางตา
แสนงามหน้า อกกลัดหนอง ก็ต้องทน
วันนี้มา ขอโทษ อย่าโกรธนะ
ก่อนเดินผละ ขอฉุดรั้ง ฟังเหตุผล
ค่อยตัดสิน ฉันพร้อม ยอมจำนน
ไม่ว่าผล จะบวกทบ หรือลบล้าง
มิใช่คน อ่อนไหว และใจง่าย
กลับต้องพ่าย พังกำแพง ที่แกล้งสร้าง
ความโดดเดี่ยว พาเตลิด จนเปิดทาง
ให้เธอวาง เสี้ยวเศษใจ ตรงใกล้กัน
อยากเอ่ยลา ยุดดึง ตรึงรักไว้
เก็บหัวใจ อ่อนแอ ที่แปรผัน
ไม่คิดถึง เพ้อพร่ำ หยุดรำพัน
ใจดื้อรั้น จับอบรม บ่มกระบวน
กลัวรักเก้อ ฝันค้าง กลางอากาศ
สายใยขาด เพียงพลั้งเผลอ เธอไม่หวน
รักหลอกหลอก แล้วลืมร้าง อ้างไม่ควร
เร่งรีบด่วน กล่าวลาต่อ ไม่ขอจำ
อยากเลิกล้ม ยากลืมไหว ใจชาเหน็บ
ต้องก่อเก็บ ความรู้สึก ลึกถลำ
ยังเจ็บร้าว แต่แอบชื่น แม้คืนคำ
แค่ขอช้ำ เพราะคิดถึง กับหนึ่งใจ
Lovers
0 คน เลิฟยังเยาว์
หน้าส่วนตัว
996
