6 พฤษภาคม 2550 17:37 น.

หอบใจเมือบ้าน: บ้าน

ฉันออกเดินทางจากสถานีขนส่งหมอชิตตอน 3 ทุ่มเศษ
กับรถโดยสารเส้นทางกรุงเทพฯ อุบลราชธานี
ระหว่างทางได้พบกับ 3 หนุ่ม (น้อย) เพื่อนร่วมเดินทาง
ที่กำลังเดินทางกลับอำเภอใกล้เคียง
หนุ่มคนแรกมีชื่อว่า (ชาวเขา) ต๊ะ ฉันจดชื่อน้องลงพร้อมเขียนกำกับสั้นๆ ว่า
can not communicate in any language
เหตุผลก็คือพ่อหนุ่มคนนี้ไม่ยอมปริปากพูดด้วยเลย
ทั้งที่ฉันถามด้วยภาษาไทย เว้าอีสาน แถมอู้เหนือ กะจะแหลงใต้ต่อแล้วด้วย
ส่วนสองหนุ่มถัดมามีชื่อว่ากอล์ฟ และปังปอนด์ตามลำดับ