3 ธันวาคม 2548 08:15 น.
ยังแคร์
เอนตัวลงนอนบนพื้นหญ้า
ความเงียบบนฟ้า เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจกระซิบว่า "ฉันเหงา"
คืนนี้ดาวสวยนะ คล้ายกับฉันได้มาเยือน "บ้านดวงดาว"
เป่ามือตัวเองไล่ความหนาว แต่ยังไม่วายหนาวในใจ
อยากให้เธอมาอยู่ด้วยกันที่นี่
ทักทายดวงดาวทำความรู้จักโลกตรงนี้กับฉันใกล้ๆ
แต่วันนี้เธออยู่ในอีกครึ่งฟ้า ตำแหน่งที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าที่ใด
จึงมีเพียงความทรงจำในใจที่ทำให้ฉันยยิ้มได้ทั้งน้ำตา
ฉันพาตัวเองหนีเธอ แต่ไม่เคยหนีได้
แม้จะอยู่บนโลกส่วนไหนภาพเธอในใจก็ยังคงมีค่า
ดาวกระพริบจากฟ้าไกลย้ำเตือนว่าความเหงาก็สวยได้ในดวงตา
ฉันจึงร้องไห้กับใจแต่ยิ้มกับฟ้า ก่อนยอมให้ความเหงาในดวงตาบอกรักเธอ
26 พฤศจิกายน 2548 17:31 น.
ยังแคร์
ฝนตกฤดูหนาว
ใครคนหนึ่งบอกเด็กน้อยว่าดวงดาวร้องไห้
เด็กน้อยเปิดหน้าต่างเอื้อมมืออกไป
สัมผัสหยดน้ำเย็นจากฟ้าไกล - - น้ำตาดาว
ดาวเป็นอะไรถึงร้องไห้ ?
หรือพระจันทร์ทิ้งไปให้เหน็บหนาว
หรือตะวันลืมแบ่งแสงให้ดวงดาว
เด็กน้อยไม่เข้าใจเรื่องราว..ที่ผู้ใหญ่เล่ามา
ในอีกมุมหนึ่งของฟ้าไกล
น้ำตาดาวรินไหลจากท้องฟ้า
ผุ้หญิงคนหนึ่งรินน้ำตา
ไม่กล้าแม้จะเปิดหน้าต่างออกมาพบใคร
โดนกลั่นแกล้ง โดนหักหลัง ต้องรับปัญหา
เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงร้องไห้
ถ้าเด็กน้อยยืนอยู่ตรงนั้นคงเข้าใจ
ว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงคิดว่าดวงดาวร้องไห้เป็นฝนลงมา
เมื่อยิ่งโตเราต้องเรียนรู้เรื่องความเศร้า
แม้ฝนตกเบาๆ ยังรู้สึกเหมือนดวงดาวร้องไห้จากฟ้า
อันที่จริงไม่อยากให้เด็กน้อยคิดว่าฝนคือน้ำตา
จนกว่าจะรู้เดียงสา และเข้าใจ
เก็บรอยยิ้มไว้เถอะนะ...เด็กน้อยของเรา
โลกนี้มีอีกหลายความเศร้าให้ร้องไห้
ชีวิตเล็กๆ ยังมีความสุขมากพอสำหรับใจ
อย่าเพิ่งรีบเรียนรู้การร้องไห้...เพราะโดนทำร้ายจนใจอ่อนแอ
ฝนตกฤดูหนาว
เปล่าหรอก...ไม่ใช่เพราะดวงดาวพ่ายแพ้
บางทีนะเด็กน้อย ดาวอาจไม่ได้ถูกใครรังแก
เพราะนั่นอาจเป็นแค่หยดน้ำพุในงานเลี้ยง...ของดวงดาว
19 พฤศจิกายน 2548 15:13 น.
ยังแคร์
ฤดูหนาวมาแล้วคนดี
ในเวลาแบบนี้อยากให้เธอมาอยู่ข้างฉัน
แต่ด้วยเหตุผลมากมายที่ยิ่งใหญ่กว่าการที่เรารักกัน
จึงมีเพียงฉัน มองฟ้าเงียบงัน กอดตัวเองทั้งน้ำตา
อยากให้รู้ว่าฉันไม่เคยโกรธ
พร้อมจะยกโทษ และพร้อมรับทุกความเจ็บล้า
ขอให้เธอมีความสุข กับการที่เราต้องเลิกรา
ฉันเห็นความฝันของเธออยู่ข้างหน้า และมันก็น่าประทับใจ
เส้นทางของเธอคงยากเกินไปหากมีฉัน
ไม่คุ้มหรอก ถ้าเธอจะทิ้งมัน เหมือนสัญญาที่เธอเคยให้ไว้
ความรักสอนให้ฉันให้...ให้ทั้งสิ่งที่เธอต้องการ และให้อภัย
ดังนั้นอย่าห่วงอะไร ฉันยินดีจะผ่านฤดูหนาว(ที่หนาวเกินไป) ด้วยตัวเอง
31 ตุลาคม 2548 16:50 น.
ยังแคร์
ชีวิตไม่ง่ายนัก
และชีวิตที่มีความรักมันยากกว่า
โดยเฉพาะความรักที่อยู่กับน้ำตา
ซึ่งดึงให้แต่ละวันอ่อนล้าเกินไป
แต่อย่าให้ฉันลืมเธอเลย
การลืมสิ่งที่คุ้นเคย...ทำไม่ได้
ฉันยังอยากมองฟ้าแล้วยิ้มออกไป
แม้จะต้องมีน้ำตาไหล...ตามมา
ขอให้ฉันสุขใจในแบบที่เป็น
แม้สิ่งที่เธอเห็นจะคือผู้หญิงเหว่ว้า
แม้ชีวิตจะยากขึ้น แม้เธอไม่กลับคืนมา
แต่ความรักทำให้ใจฉันไม่ด้านชา - -
ฉันจึงเลือกเป็นคนที่มีน้ำตาเพราะรักเธอ
4 ตุลาคม 2548 15:02 น.
ยังแคร์
เข้มแข็งได้ไม่ถึงที่สุด
บอกเธอว่าอยากให้ความรักเราหยุดแต่ก็กลับมานั่งร้องไห้
พูดไปว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่ความผูกพันอย่างนั้นยากเกินไป
สุดท้ายก็พ่ายแพ้ใจ กลับไปอ้อนวอนให้เริ่มต้นใหม่อีกครา
+++
แล้วเธอก็ยังใจดีกับฉัน
ยอมถอยกลับมาเพื่อกันทั้งที่รู้ว่าความผูกพันมันไร้ค่า
ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้ตลอดมา
แต่ก็ยังไม่กล้า...ยังฝันลมๆ แล้งๆ บ้าๆ ต่อไป
+++
เพราะรู้ว่าการเสียเธอไปเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต
จึงเลือกจะอยู่กับความหวังน้อยนิดที่พอจะต่อลมหายใจได้
ยอมเธอทุกอย่างขอเพียงวันนี้เธอยังไม่ห่างออกไป
หวังเพียงรอยบางๆ ของเยื่อใย จะช่วยให้การกลับมาครั้งใหม่งดงาม
ผ่านได้ได้เพียง 1 วัน
กับการพยายามเป็นคนเข้มแข็ง
ที่สุดแล้วเรามันก็เป็นแค่คนอ่อนแอคนหนึ่ง
ที่ยังหวังลมๆ แล้งๆ ว่า
เยื่อใยที่เธอยังพอเหลือ
และความรักกับความดีของฉันจะเอาชนะใจเธอได้
ทั้งที่มันยากเหลือเกิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
2502
