เมื่อเราโตขึ้น...

ยังแคร์

ครั้งนั้นมองปุยเมฆเป็นสายไหม	
ครั้งนั้นแดดสดใสช่างสุขสันต์
ครั้งนั้นเคยขอพรจากพระจันทร์	
ครั้งนั้นดอกไม้บานชื่นใจดี

ครั้งนี้มองปุยเมฆแค่ ไอน้ำ		
กลัวผิวคล้ำแดดส่องมาต้องรีบหนี
นางฟ้าบนดวงจันทร์นั้นไม่มี		
ดอกไม้บานจะสวยดีในแจกัน

ฉันโตแล้ว ฉันโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่	
เลิกสนใจเรื่องไร้สาระนั่น
คิดคำนวนทวนภาษาสูตรสารพัน	
ปัญหาใหญ่คอรัปชั่นพลันมากมาย

เหนื่อยแสนเหนื่อยโลกนี้แสนมืดมน	
ท้นแสนท้นเรื่องราวที่เลวร้าย
เศร้าแสนเศร้าชีวิตเราเมื่อไหร่ตาย	
โลกดวงนี้สูญหายสิ่งดี ดี

ขนมสายไหมยังลอยอยู่บนฟ้า	
แสงอุ่นอุ่นยังทอดมาถ้าไม่หนี
นางฟ้ายังรอให้พรดี ดี		
ดอกไม้บานยังมีอยู่ต่อไป

ฉันลืมโตด้วยความสุขแห่งความคิด	
ฉันลืมโตด้วยชีวิตที่อ่อนไหว
ฉันลืมโตด้วยลืมจำว่าเป็นใคร		

ฉันลืมโต....เพื่อใช้หัวใจเดิม