19 มกราคม 2554 12:31 น.
รดา
แค่เศษซากกากเดนเห็นประจักษ์
ลมคำรักปากพล่อยคอยข่มเหง
ลวงจิตลึกนึกไม่ถึงคนกันเอง
ใจนักเลงเขาไม่ทำย่ำกมล
แสร้งมาเติมเสริมต่อคอกวี
แต่ฤดีซ้ำซ่อนกลอนฉ้อฉล
เขียนคำแทรกแปลกที่ซ้ำ..ใครอีกคน
"คำสับสน".."คนสับหลอก"..ยอกย้อนใจ
จะอ้อล้อต่อกลอนใครก็ไปเถิด
อย่ามาเปิดท่าทีดีกว่าไหม
ตอบกลอนรักต่อกลอนช้ำก็ทำไป
อย่ามาใช้เล่ห์ลวงบ่วงกวี
ความรู้สึกที่เคยให้เสียไปแล้ว
คำร้อยแก้วกรองกลอนวอนหลีกหนี
แม้เศษเสี้ยวคำใดในวลี
"ค่าไม่มี" นามที่เขียน..เซียนคนลวง..
12 มกราคม 2554 17:16 น.
รดา
หากจะรัก รักไป อย่าไปยั้ง
แม้พลาดพลั้ง รักพัง ใจสลาย
อย่าไปคิด ชิงชัง จนชีพวายม์
อย่าเสียดาย ที่ได้รัก ใครสักคน
บางคนรัก เนิ่นนาน อย่างแน่วแน่
ไม่ผันแปร แม้ต้องเจ็บ อีกกี่หน
บางคนริ จะเริ่มรัก ต้องอดทน
อย่าสับสน ตีตน ว่ารักลวง
อยู่ที่ว่า ตีค่ารัก ไว้แค่ไหน
แค่เพียงกาย แค่ใจ ใคร่แหนหวง
ฤาต้องการ ครอบครอง จึงถามทวง
อ้างสิทธิ์ล่วง เกินกว่า ค่าของใจ
เพราะความรัก ไม่ใช่ การเรียกร้อง
อย่าประลอง ชั้นเชิง ให้หวั่นไหว
อย่าใช้รัก จุดความแค้น ในจิตใจ
ได้ชิดใกล้ ใช่กักกัน พันธนาการ
หน้าส่วนตัว
2090
