30 เมษายน 2547 15:52 น.
รัถยา
ครืนครืนนภาครวญ กลชวนพิรุณโปรย
ร้อนร้อนก็รอนโรย ก็ระรื่นชะชื่นผิว
พรำพรำและพร่ำพรม และผสมละอองปลิว
หวานหวาน ณ วารหวิว ก็วะวาบวะหวามไหว
กริ่งกริ่งกระดิ่งกราว ตละคราวคะนึงใน
ร่ำร่ำถลำไหล ประลุลานผสานร้อย
เพียงภาพผลิเผยหทยผ่าว พิศพราวประพัทธ์รอย
ฉายเฉิดประชันศศิชะช้อย ดุจผันจะผายโฉม
แม้มนต์ละเมอนิมิตรัด ลุกระหวัด ธ วงโคม
เค้าเคยคละเคียงจรคละโสม กรสานสิซ่านทรวง
............
...........
28 เมษายน 2547 23:51 น.
รัถยา
....แลระลอกเรียงระลิวเป็นทิวสาน
เลื่อมละลานริ้วเสี้ยวเป็นเกลียวสาย
พอคะเนนับคณาแสงพร่าพราย
คือจันทร์ฉายชัดชอนยอนระยับ
...ล่องมาปรนปันนวลให้หวนเห็น
เกือบลืมเร้น.กลับลอยก่อนคล้อยดับ
แม้นทางนั้นพ้นผ่านมานานนับ
คงทาบทับตรึงตราเมื่อครานึก
...ไร้ภิรมย์พรมลานดังกาลเก่า
เคยหยอกเย้าก็หยุด.สะดุกกึก
สะกดจิตสะกิดใจข้างในลึก
กับก้อนผลึก..ส่องผ่านกับกาลนั้น
...เพียงเงื้อมเงาแง้มผลักพอพักตร์เผย
ก็เลื่อนเลยไม่หวนล่องได้จองฝัน
พื้นธารหมองมืดแสง..เคยแปลงปัน
เจ้าจรัลเลยหาย...ลับปลายฟ้า
26 เมษายน 2547 20:29 น.
รัถยา
เอ่ยถ้อยถามถึงฟ้าผ่านท้องฟ้า
ครวญรำลึกคราวครา..เคียงสมัย
คู่มนเกยเกี่ยวก้อยร้อยมาลัย
ทอสายใย ยวงรายเป็นสายรุ้ง
แหวกม่านครึ้มเมฆาหาดอกสร้อย
เห็นเจ้าลอยจรัสหล้า....นภารุ่ง
พระพายพัดเบิกระพี ธุลีฟุ้ง
ยังคงมุ่งมองมน..จนจันทร์ลับ
นัยน์แห่งดาววาววอนชอนทั่วพื้น
ค้นเม็ดทรายรายดื่นเพื่อสดับ
ไอกมลอวลปรายรายระยับ
กอบประกับประกบก้อนคืนคอนใจ
บรรจงก่อแต่ละเกร็ด เม็ดประดิษฐ์
ส่องวิจิตรปราสาท..สะอาดใส
ตั้งตระหง่านผงาดงามท่ามหทัย
มีสายใยรุ้งรอบเป็นขอบรัก
แม้นวันนี้..วันหน้าคงฟ้าสวย
จรัสสลวยเรืองผองสองสลัก
ราวตำนานนิรันดร์ร้อยที่ถ้อยทัก
นภาภักด์ยังบรรเจิดเฉิดสีฟ้า
25 เมษายน 2547 15:02 น.
รัถยา
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
แสงแรกอรุณรุจิระเรื่อ จรเจือขจ่างพรม
ซอนเร้าสรีระอภิรมย์ และลุล่วง ณ ห้วงใจ
พื้นทรายผสานรถยรอย ดุจะคอยประทับไร
สายลมประโลมหทยไล้ กลปราณผสานเธอ
ตรึงตราคณาอุระสนอง ก็คะนองละอองเจอ
มวลม่านละมุนกมลเผลอ อณุซ่อนซิอ่อนโยน
พรายพลิ้วระลิวดุริยะคลื่น และคละครืนพะพราวโพลน
ดลใจประเจิดกลกระโจน และก็จองประคองจาร
เงาเผยก็พร่า นยนพบ ดุจะหลบละเลือนลาน
กลับชัดและชอนลุวิญญาณ ตละรอยมิรานเลือน
.....เส้นทางที่ย่างก้าวมาไกลแสนไกล
ด้วยสายลมแห่งเธอ
ได้ผสานเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจฉันไปแล้วนะ.....
25 เมษายน 2547 01:46 น.
รัถยา
..คงบุพเพเเต่เบื้อง ปางบรรพ์
บุญส่งสานมานขวัญ คู่สร้าง
เพียงเพิ่มเสริมเกรียวพันธ์ ผันผ่าน
จึงพรากอรจรร้าง เล่ห์เคล้าเงากรรม
หน้าส่วนตัว
1093
