26 กันยายน 2548 19:21 น.
ราชิกา
ขอเรียงร้อย ถ้อยรัก สื่ออักษร
เป็นบทกลอน จากใจ ที่ใฝ่ฝัน
อุ่นอกพี่ ห่วงใย มีให้กัน
รักผูกพัน หวานซึ้ง ติดตรึงใจ
ด้วยไออุ่น กรุ่นทรวง ใจดวงนี้
ทั้งน้องพี่ แนบชิด พิศมัย
อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงทรวงใน
สองหทัย ร้อยเรียง รักเคียงคอย
ฝากไออุ่น ให้เธอ พร่ำเพ้อพรอด
ฝากอ้อมกอด รักเรา อย่าเหงาหงอย
ฝากความรัก ละมุน ยังกรุ่นรอย
ฝากใจคอย แนบชิด ยามนิทรา
มอบด้วยรัก อบอุ่น ละมุนจิต
มอบชีวิต เพื่อเธอ เฝ้าเพ้อหา
ห่างแสนไกล ใจมั่น วันเวลา
จะกลับมา รับขวัญ คืนจันทร์เพ็ญ
หากใจเธอ เผลอไผล เมื่อไกลห่าง
อาจมีบ้าง เพียงนิด ที่จิตเห็น
รัก..เข้าใจ ซึ่งกัน นั้นประเด็น
มิซ่อนเร้น อำพราง ให้คลางใจ
เพราะรักเรา ก่อเกิด งามเพริศแพร้ว
ดุจดวงแก้ว แวววาม งามสดใส
ความมั่นคง จริงแท้ แน่หทัย
ทอสายใย ฟูมฟัก ด้วยภักดี
เราจะเดิน เคียงไป ฤทัยสอง
ร่วมประคอง รักมั่น วันสุขศรี
สร้างความหวัง พลังใจ พร้อมไมตรี
เราจะมี กันและกัน ตราบวันตาย......ฯ
17 กันยายน 2548 15:44 น.
ราชิกา
หลับตาลง คราใด หทัยนึก
ใยรู้สึก ชีวิต ร้างจิตเหงา
ค่ำคืนคอย เดียวดาย ดั่งคล้ายเรา
เหลือเพียงเงา เหว่ว้า รักอาลัย
อยากบอกเธอ รับรู้ ใครผู้หนึ่ง
มอบรักซึ้ง ฝากฝัน มิหวั่นไหว
วอนสายลม พรมพริ้ว ลอยลิ่วไป
สัมผัสใจ รักแท้ มอบแด่เธอ
จงมองดู จันทรา ดาราฉาย
ส่องประกาย แวววาม งามเสมอ
ยินเสียงแผ่ว ของพระจันทร์ ฉันละเมอ
อยากกล่อมเธอ ให้หลับ และฝันดี
แม้นกายห่าง ซื่อตรง ใจคงอยู่
รอเคียงคู่ คอยวัน อันสุขศรี
มีหนึ่งคำ แทนถ้อย ร้อยวจี
จากฤดี หวานซึ้ง......คิดถึงเธอ.........ฯ
13 กันยายน 2548 19:56 น.
ราชิกา
** ฟากฟ้า อำไพ ในห้วงหาว
ไร้ดาว วาววับ ใยอับแสง
ฟ้ามืด มัวหม่น คนสิ้นแรง
เปลี่ยนแปลง พร่างพราย เมื่อฉายแวว
** ปรากฎ ให้เห็น ณ.เส้นฟ้า
ขีดกล้า ประกาย ดุจทรายแก้ว
ทางทึบ ทอดเห็น ดั่งเช่นแนว
เหนือแถว เทือกทอ พอเห็นทาง
** พริบตา ดาวฝัน พลันร่วงดับ
ลาลับ ไร้ดวง ทุกช่วงหาง
ฟ้ามืด หม่นดำ ต้องอำพราง
เวิ้งว้าง เทาทาบ มาอาบทา
** แท้จริง สิ่งหนึ่ง ได้พึงคิด
ลิขิต สร้างสรรค์ ที่ฝันหา
ฟ้ามืด ยังมี ช่วงเวลา
สว่างจ้า ด้วยแสง แห่งแรงใจ
** ชีวิต แห่งเรา อย่าเฝ้าท้อ
การรอ ค่ายิ่ง กว่าสิ่งไหน
สักวัน สำเร็จ ด้วยหทัย
หลักชัย มุ่งมั่น ฝันเป็นจริง......ฯ
10 กันยายน 2548 14:11 น.
ราชิกา
** ใบไม้ที่ร่วงหล่น สู่สายชลกระแสสินธุ์
ล่องลอยตามวาริน และสูญสิ้นกับธารา
** ใบไม้ร่วงสู่พื้น มิหวนคืนให้คุณหนา
เน่าเปื่อยตามเวลา ยังคุณค่าแก่แผ่นดิน
** ไม่มีใครค้ำฟ้า ทุกชีวาต้องสูญสิ้น
ชั่ว- ดีสิยลยิน ประดับไว้ในธาตรี
** ชีพวายมลายสู่ ดวงจิตรู้ยังสดศรี
เร่งสร้างคุณความดี ติดตัวนี้ตราบชีพวาย
** มุ่งมั่นและฟันฝ่า รู้คุณค่าแห่งความหมาย
เกิด- ดับไม่คลอนคลาย คือความตาย..มิอาจคืน
** สายน้ำยังรินไหล เวลาไซร้มิอาจฝืน
ความดีสิยั่งยืน มิรู้ดับกับเวลา
** ตะวันมีขึ้นลง ดาวเดือนคงคู่เวหา
ความดีคู่พสุธา จารึกค่าคู่แผ่นดิน.ฯ
1 กันยายน 2548 18:43 น.
ราชิกา
....** คุณฤกษ์ **....
** มีฐานะ เหลือเพียง แค่เพื่อนเก่า
หัวใจเศร้า หม่นหมอง น้ำนองหน้า
มองสบพักตร์ เจ้านาง ว้างจำลา
รักบูชา ในฝัน อันแสนไกล
** เมื่อยามทุกข์ ลำบาก แสนสาหัส
ยังมาตัด สัมพันธ์ จากกันได้
ขออวยพร สวัสดี มีโชคชัย
แม้ตักษัย ไม่ลืมเธอ เสมอนิรันดร์
....ยื่นมืออันสั่นเทา...มาให้เชคแฮนด์...ลาจาก.......เหรอ
....** ราชิกา **....
** ฟังคำกล่าว เอ่ยมา ว่าลาจาก
จำใจพราก เจ้านาง เส้นทางฝัน
รักบูชา ห่วงใย ซึ้งใจกัน
ตัดสัมพันธ์ แห่งรัก สลักใจ
** ความรู้สึก ที่ดี ยังมีอยู่
ให้รับรู้ ว่ามั่นคง อย่าสงสัย
ความเป็นเพื่อน มิ่งมิตร สนิทใน
ยังอาลัย อาวรณ์ อวยพรเธอ
** รู้ว่าเหนื่อย เมื่อยล้า แสนสาหัส
สารพัด ทนสู้ อยู่เสมอ
ส่งแรงใจ ห่วงหา พาละเมอ
ปลอบขวัญเกลอ ผู้กล้า ที่ฝ่าฟัน
** จะขอเป็น พลัง ความหวังสู้
ยืนหยัดอยู่ ร่วมเรียง คู่เคียงฝัน
ความสงบ ชาติเรา เข้าโรมรัน
สู้ประจัน ผองภัย ไทยดำรง........ฯ
.....ยื่นมือที่นุ่มนวล...มาให้เชคแฮนด์...เพื่อเป็นกำลังใจ...นะคะ...
หน้าส่วนตัว
2093
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
